(deel 2)
God redt omdat Hij liefheeft, dat is het waarom van redding. Hij redt door middel van offer, dat is het hoe van redding. Maar een verdere vraag rijst op: Hoe redt een offer? Dit is gebleken een blijvende puzzel te zijn voor zowel de exegeet als de Bijbelstudent.
De oplossing ligt in een nadere bekendheid met Christus en Zijn relaties met God en met de schepping, voordat Hij het werk van verlossing en vrijkoping ondernam. Als de Zoon van Gods liefde werd alles in Hem, door Hem en voor Hem geschapen. Daarom is Hij nauw verbonden met de schepping, uitgezonderd de zonde en voorafgaande aan Zijn lijden voor zonde. Gods methode van redding is insluiting, niet plaatsvervanging. Christus nam niet de plaats in van iedere zondaar in het menselijk ras, als ware Hij een gewoon mens. Hij zet Adam terzijde en Zijn werk treft allen, net zoals Adam's werk van overtreding had gedaan. Net zoals allen in Hem werden geschapen, zo zullen allen in Hem als de Zoon van Gods liefde worden verzoend, door het bloed van Zijn kruis(Kol. 1:13-20).
Vandaag de dag wordt in evangelische kringen[de schrijver duidt hier op de situatie in Amerika;WJ] de leer van "plaatsvervanging" niet alleen als Schriftuurlijk, maar ook als fundamenteel gezien. De uitdrukking "in onze plaats" wordt zo alom gebruikt en aanvaard, dat het wel godslastering lijkt als men wil suggereren dat dit niet de bevredigend wijze is om Gods manier van redding te beschrijven. Toch mogen de waardigheden en voorrechten van Christus niet worden verduisterd. Hij is meer dan een "middel" tot redding.
Het grote feit dat alles werd geschapen in de Zoon van Gods liefde is de enige solide fundering voor Gods evangelie. Dat het universum in Hem was, zoals de mensheid later in Adam was, is de sleutel tot Gods methode van redding. In Gods gedachten komt redding op de eerste plaats. Zonde is slechts de noodzakelijke voorwaarde om dit mogelijk te maken. Om Zijn liefde te onthullen moet God een Redder zijn. Om Zijn redding te onthullen moet Hij er op toezien dat allen verloren zijn. De methode waardoor ze verloren gaan, door hun insluiting bij de overtreder, Adam, is een afschaduwing van de methode van hun redding door insluiting in Een, onze Heer Jezus Christus. Allen waren in potentie al gered voordat ze verloren gingen! God experimenteert niet, Hij is geen gokker. Hij weet de uitkomst voor het begin! Hij is een groot, heerlijk en genadig God!
We hebben een goed woord nodig om het idee uit te drukken dat wordt weergegeven met het voorzetsel in. "Inheid" is een verschrikkelijk woord (is het wel Nederlands?). Het best beschikbare woord schijnt wel insluiting te zijn (in de betekenis van alles omvatten, of in een doos bijvoegen). Het voegt niets toe aan het woordje in. Als we zeggen dat de gehele mensheid in Adam was ingesloten, dan voegen we niets toe aan de betekenis, maar hebben we een woord gevonden dat in een zelfstandig naamwoord kan worden omgezet. We worden bijna gedwongen te zeggen: "De insluiting van allen in Adam". We stellen dit woord voor als een speciale theologische term om de "inheid" van het universum in Christus aan te geven toen het geschapen was, zoals onthult in het eerste hoofdstuk van Kolossenzen.
Er zijn een aantal termen die we kunnen gebruiken om de "inheid" van de mensheid in Adam uit te drukken en haar gevolgen. Zo kunnen we deze noemen: verhouding, leiding, bonds-leiderschap, vertegenwoordiging, identificatie, eenwording en solidariteit. Maar een nauwkeurige studie van elk zal ons tonen dat ze geen heldere Schriftuurlijke basis heeft en niet volledig bevredigend is, geen vaste verklaring geeeft van de methode van redding.
Het brede woord verhouding heeft veel in zich om het aan te bevelen. De methode van redding moet uitgelegd worden op grond van de verhouding van onze Heer tot het ras, meer dan individuele vervanging. Haar tekortkoming zit in haar ongedefinieerdheid. Het geeft geen specificatie van de aard van de relatie die Hij onderhoudt met hen die Hij redt. Omgekeerd zijn wij aan Hem gerelateerd, maar dat geeft ons niet de kracht en voorrechten die Hem toebehoren. "Verhouding" is juist, maar heeft geen goed Schriftuurlijk equivalent en doet weinig meer dan wijzen in de richting van de waarheid. Het is behulpzaam in het illustreren van het feit dat Christus het voorrecht had veel meer te doen dan wat juist is voor hen aan wie Hij was gerelateerd door schepping en voortbrenging. Een vader verwacht niet terug betaald te worden voor zijn offers ten behoeve van zijn kinderen. En Schepper moet zorgen voor Zijn schepselen.
Tot dusverre hebben we het woord leiding gebruikt, bij gebrek aan een Schriftuurlijk zelfstandig naamwoord. Maar leiding is slechts een van de gevolgen van insluiting en geeft geen uitdrukking aan het centrale idee. De mensheid was ingesloten in Adam ten tijde dat er nog geen ras was, zodat hij niet de leider was, behalve in potentie. Zonde werkte niet door in zijn nageslacht vanwege zijn autoriteit over hen, maar wegens zijn insluiting. "Inheid" houdt leiding in, want de vader van een gezin is de leider vanwege zijn prioriteit en positie. Maar zijn leiding houdt niet noodzakelijkerwijze het feit in dat zijn nakomelingen in hem waren en betrokken waren bij zijn aktiviteiten voor hen. De heerschappij van Adam over de aarde en haar creaturen kan het best worden weergegeven door de term "leiding".
"Bonds" leiderschap stelt ons een theologisch systeem voor ogen dat behoorlijk on-Schriftuurlijk en onvoldoende is. "Bonds"-theologie is gebaseerd op de theorie dat vóór de "val" de mens onder een "verbond van werken" zou zijn geweest, waarbij God door Adam, het "bonds-hoofd", aan de mensheid eeuwige zegeningen zou hebben beloofd als men zich aan Zijn wet zou houden, maar sinds de "val" is de mens onder een "verbond van genade" en belooft God om niet dezelfde zegeningen aan allen die in Christus geloven, het "Bondshoofd" van de kerk, of dat nu geloof is in een komende Messias, in vergane tijden, of in de geopenbaarde Redder, sinds Zijn vleeswording. Men hoeft het slechts uit te spreken om te zien hoe on-Schriftuurlijk dit is. Deze verbonden zijn pure verzinsels en zijn geheel onbekend in de goddelijke archieven.
Vertegenwoordiging bezit ook enige elementen van waarheid die niet worden gevonden in plaatsvervanging. Van een ieder voor wie de vertegenwoordiger staat kan gezegd worden dat hij in hem is. Zijn handelingen zijn de hunne. Hij is betrokken ten behoeve van hen. Het verschil tussen de twee termen kan eenvoudig worden gezien, indien ze worden toegepast op een afgevaardigde naar een een wetgevende vergadering. Indien hij ziek is mag een ander als zijn plaatsvervanger optreden bij een deel van zijn werk. Daarbij neemt een persoon de plaats in van de ander.
Als een vertegenwoordiger echter wordt hij verondersteld gekozen te zijn om te handelen voor(ten behoeve van) zijn kiezers, niet simpelweg als een vervanger voor een ieder van hen. Maar vertegenwoordiging faalt om enige vitale verwantschap aan te geven. We kozen niet een vreemdeling om ons te redden.
Identificatie schijnt dichter bij de waarheid te komen, want de mensheid en Adam waren hetzelfde toen ze in hem was. Maar het toont niet hoe deze identiteit tot stand kwam. We kunnen het niet vrijelijk gebruiken en zeggen dat we allen identiek zijn aan Adam. Er is altijd de mogelijkheid dat het zal worden misbruikt, omdat het gevolgen heeft die zich niet in insluiting bevinden. We waren allen ingesloten in Adam, en ten gevolge daarvan binnen bepaalde grenzen met hem geïdentificeerd, maar we kunnen nauwelijks de absolute bewering aangaan dat ieder mens identiek met hem is. De grote diversiteit die gekomen is, zoals geslacht, ras en eigenaardigheden, maken het moeilijk het op het individu toe te passen. Iemand die in Adam is geweest mag dan een deel van hem zijn, maar niet noodzakelijk geheel hetzelfde.
Eenwording is een goed woord om één aspect uit te drukken van onze relatie tot Adam en tot Christus. Toen we in Adam waren, waren we één met hem, en het ras werd behandeld als ware het in sommige opzichten Adam. God spreekt over twee mannen wanneer Hij het over leven heeft en het levend maken van allen. Eenwording mag dan het feit uitdrukken dat de mensheid en Adam één zijn en dat de mensheid en Christus één zullen zijn, maar het verklaart niet hoe. Een man en een vrouw mogen verenigd worden en één worden op een totaal andere manier. En de dwingende noodzaak is nu juist aan te wijzen hoe de mensheid verenigd is tot Adam.
Solidariteit, een term die zo af en toe in dit verband wordt gebezigd, is niet erg aanvaardbaar. Het stelt een compacte, stevige eenheid voor, die zeer wel de mensheid zou gekarakteriseerd zou hebben als de zonde niet was binnengedrongen. Het is waar dat alle mensen onder hun huid broeders zijn, maar zij verenigen of verbinden zich niet. De huidskleur schijnt vaak van veel groter belang te zijn dan de samenstelling van hun bloed, voor zover het solidariteit betreft. Er is niets in deze term dat de bron van hun solidariteit aangeeft. Het drukt slechts een resultaat uit, iets wat in geen enkel opzicht zo duidelijk is als het zou moeten zijn. Het zal veel meer toepasselijk zijn wanneer het wordt gebruikt voor de nieuwe mensheid van de toekomst. In Christus zal het huidige gebrek aan solidariteit ophouden te bestaan.
Gods methode van redding is zeer verduisterd door de terminologie die niet de taal van de Schriften weerspiegelt. We zouden de details van Gods ontwerp moeten terugzoeken, startend met de onthulling dat alles werd geschapen in Christus. En we roepen allen wier harten zijn aangeraakt door onze Heer op, op iedere manier hun uiterste best te doen om te helpen bij het verkondigen van de hoge eer van Hem in Wie wij werden geschapen, door Wie wij zijn gered en op Wie wij wachten.
Dit artikel werd eerder in het Engels gepubliceerd in U.R.Magazine, deel 73.
U.R. Magazine is een uitgave van Concordant Publishing Concern
Naar deel 3
