De verschillende opdrachten verschillen in karakter, in bereik, in de overgebrachte voordelen, in de middelen die gebruikt werden om ze uit te voeren, in het effect op hen die hun boodschap ontvingen; en ieder had een aparte geschiedenis.
De eerste Koninkrijks Opdracht(Matt. 10:5) was Joods van karakter. De twaalf apostelen werd verboden ze uit te dragen voorbij de grenzen van Israël. Ze bracht tijdelijke zegeningen, die een teken waren van de nabijheid van het aardse Koninkrijk. Ze werd door de Koning Zelf verkondigd, en werd ook door hen die Hij de Opdracht gaf bekend gemaakt door middel van publieke verkondiging in de steden van Israël. Hij verzamelde uit de afvallige natie een overblijfsel in verband met het komende Koninkrijk.
De verkondiging wordt in drie perioden opgesplitst. De Heer Zelf begon er mee en koos de twaalf apostelen uit als Zijn verkondigers. Toen de boodschap verworpen was, werd de verkondiging stop gezet. Tijdens de pauze die er op volgde, probeerde Hij ze te betrekken bij Zijn lijden en dood. Tijdens de Pinksterdag werd de verkondiging vernieuwd en voortgezet doorheen de periode die in het boek Handelingen beschreven wordt.
Tenslotte wordt ze opnieuw verworpen en de verkondiging nogmaals stop gezet, en, zoals eerder, probeert de Heer hen bezig te betrekken bij de diepere waarheden die voortvloeien uit Zijn dood, dit maal door de apostel Paulus. Voordat het Koninkrijk op Aarde komt, moet het opnieuw verkondigd worden, gevolgd door Zijn glorieuze verschijning.
De tweede Koninkrijks Opdracht(Matt. 28:16-20) vereist dat Israël de eerste Koninkrijks Opdracht ontvangen heeft en, als gevolg daar van, het gezag heeft over de andere natiën. Deze Opdracht is nationaal, alle natiën omvattend, uitgezonderd Israël, en verzekert hen een rechtvaardige regering, als zij de afgevaardigden van de grote Koning gehoorzamen. In die dag zal de Koning Zijn lijdende dienstknechten belonen door hen het gezag te geven over de andere natiën. Deze Opdracht duldt geen tegenstand en zal gedurende de dag van de Heer met kracht gehandhaafd worden.
Marcus' Scheppings Opdracht is gebaseerd op de opstanding en gericht op het herstel van het hele scheppingsgebied. Ze is wereldwijd in bereik, brengt alleen materiële of fysieke voordelen, werd door de discipelen verkondigd in de die hele schepping onder de hemelen, en is als zodanig vervuld. Ze zal haar vruchten gaan opleveren wanneer de schepping bevrijdt is van de slavernij van verderf, wanneer de zonen van God bekend gemaakt zijn(Rom. 8:19-21).
Lucas' Opdracht voor de mensheid is gebaseerd op het lijden van Christus. Terwijl het de hele menselijke familie omvat, is ze voor de uitvoering er van afhankelijk van het gezag van de Zoon des Mensen en Zijn afgevaardigden. Ze vaardigde een voorwaardelijk pardon voor zonden uit; de voorwaarde was: bekering. De kracht om vergeving te schenken werd overgedragen aan de apostelen. De geschiedenis er van is opgetekend in het boek Handelingen.
Velen die vergeving ontvingen vielen terug. Het gezag om te vergeven hield op met de dood van de apostelen en zal pas weer uitgeoefend worden als het Koninkrijk nogmaals het onderwerp van de verkondiging is.
Paulus lijkt in zijn vroege bediening deel gehad te hebben aan deze verschillende opdrachten. Maar de tijd kwam dat hij afgezonderd werd van de anderen en aanvullende onthullingen kreeg. Hij maakt eerst de rechtvaardiging bekend aan de Joden buiten het land en ook aan de andere natiën. Maar anders dan bij de vergeving was dit geheel afhankelijk van genade en werd het ontvangen door geloof en niet door enig werk. Haar geschiedenis is geheel het tegendeel van vergeving, omdat het afhankelijk is van God, en niet van iets in de mens. Het vormt de fundering waarop alle verdere gunst gebouwd is geworden. Het is voorbereidend voor de wederzijdse verzoening. Het is de basis voor het evangelie voor vandaag. De onthulling van het geheim van het gezamenlijk lichaam(Efe. 3:3) paste het alleen aan, zodat het nu het gelijke deel is van een ieder die gelooft. Deze Opdracht wordt diepgaand besproken in de vroege hoofdstukken van de brief aan de Romeinen en in de brief aan de Galaten.
De verzoening is de Opdracht voor nu. Ze wordt ontvouwd in het vijfde tot en met het achtste hoofdstuk van Romeinen, en in de tweede brief aan de Korinthiërs.
Zo vinden we dat de apostel gedurende het grootste deel van zijn rondreizende bediening, de fysieke banden had bevestigd die Christus verbinden met de natie Israël. Dit is: "Christus kennen naar het vlees." Maar toen dit deel van zijn bediening afgelopen was, kwam er een radicale verandering. "Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping; het oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen.
"(2Kor. 5:16,17).
Het was een geheim, tot die grote omwenteling in Paulus' bediening plaats vond, waarop hij altijd zinspeelt wanneer hij het uiteen zet. Aan de Romeinen schrijft hij dat hij het evangelie van de Christus(als Israël's Messias) had gecompleteerd in de kracht van tekenen en wonderen(Rom. 15:19). Op dit punt aangekomen schrijft hij ook aan de Korinthiërs(2Kor. 5:16-21):
"Zo kennen wij dan van nu aan niemand naar het vlees. Indien wij al Christus naar het vlees gekend hebben, thans niet meer. Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping; het oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen. En dit alles is uit God, die door Christus ons met Zich verzoend heeft en ons de bediening der verzoening gegeven heeft, welke immers hierin bestaat, dat God in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende was, door hun hun overtredingen niet toe te rekenen, en dat Hij ons het woord der verzoening heeft toevertrouwd. Wij zijn dus gezanten van Christus, alsof God door onze mond u vermaande; in naam van Christus vragen wij u: laat u met God verzoenen. Hem, die geen zonde gekend heeft, heeft Hij voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid Gods in Hem.
"
Zo worden in een veeg de voorafgaande Opdrachten terzijde geveegd. De fysieke verschillen die eens zo prominent waren, worden niet meer in aanmerking genomen.
Het geheimenis van het evangelie, zoals de verzoening genoemd wordt, is een ander geheim dan de huidige geheime bediening, hoewel het verrijkt was en het bevatte. De verzoening werd bekend gemaakt in een brief aan de Romeinen, terwijl de apostel nog in vrijheid was. Tijdens zijn gevangenschap in Rome maakte hij de waarheid van de huidige bediening bekend in drie gevangenisbrieven. Wat is dan het verschil tussen de verzoening voor de huidige genade en nu?
Israël's suprematie had twee aspecten: zij moesten een koninklijke natie zijn en een natie van priesters. Zij moesten namens God de andere natiën regeren en zij moesten de andere natiën naar God brengen. In de grote voleinding zullen beide voorrechten overbodig raken. Maar zij zullen dat niet tegelijkertijd doen. Israël's priesterlijke bemiddeling zal verdwijnen zodra deze oude Aarde vernietigd wordt, want op de nieuwe Aarde verblijft God met heel de mensheid en is er geen priesternatie nodig om hen naderbij te brengen. Maar dat is niet het geval met regeren, want dat gaat door tot de voleinding. Israël gaat voort met het regeren van de natiën op de Aarde.
Net zoals deze twee voorrechten in de toekomst zullen ophouden te bestaan, zo is het in het verleden geweest. Toen de verzoening tussen God en de mensheid voor het eerst bekend werd gemaakt, verdween Israël's priesterlijke verhoging, terwijl zij nog steeds hun vooraanstaande plaats in het regeren behielden. Maar toen de huidige geheime bediening onthuld werd, kwam er niet alleen een verzoening met God, maar kwam er vrede tussen gelovigen, zowel uit de Joden als uit de natiën(Efe. 2:15,16). Heerschappij onder de hemelingen zal niet afhangen van enig fysiek voorrecht, maar is gereserveerd voor allen die volharden(2Tim. 2:12).
Er waren dus twee onderscheiden stappen in het inleiden van de verzoening. Door Israël's afvalligheid falen hun priesterlijke functies en opent God de weg naar Zijn aanwezigheid, door vrede te verkondigen aan alle natiën en toegang door geloof, zonder enige tussenkomst. En nadat het geheim van Christus' hemelse verhoging bekend werd gemaakt, was er voor de fysieke suprematie van Israël geen plaats meer. Een nieuwe mensheid wordt geschapen, zonder de knellende elementen die de oude bevat. Zo wist de verzoening de vervreemding uit tussen de verschillende secties van de mensheid, net als die tussen God en mens.
En tenslotte worden we geleerd dat deze grootste van alle zegeningen het hele universum zal omvatten(Kol. 1:20).
Door naar het eerste deel van hoofdstuk 5
