Ik ben blij om te zien dat geleidelijk aan het grote verschil tussen het evangelie van de Besnijdenis en dat van de Onbesnedenheid zich onder de heiligen verspreidt. Maar het stelde me teleur dat in sommige gevallen dat niet zo is, dus ben ik steeds meer onder de indruk van de noodzaak van het tot de bodem van deze dingen gaan. Er is genoeg helder onderwijs over wat de Schrift zegt, maar we hebben een gebrek aan een dieper begrip van waarom deze dingen zo zijn.
Er zijn vandaag een groot aantal filosofieën in de wereld. Mensen hebben veel te zeggen en sommigen denken zich in dat zij echt iets weten over wat er in de wereld gaande is. Maar indien je simpelweg een vraag stelt, zijn ze allemaal stil. Dat ene woord is> Waarom?
Ik denk dat het ons voorrecht is, als we volwassen worden in ons verstaan van Gods woord, om onder het oppervlak te gaan en weten waarom bepaalde dingen zo zijn. Dan zal het veel eenvoudiger zijn om te voorkomen wat fout is en je te schikken naar wat de Schrift te zeggen heeft.
In onze studies zijn we nu aangekomen bij het onderwerp van de wet, de wet van Mozes. Er is in de brieven van Paulus heel wat gezegd over de wet, in het bijzonder in Romeinen en Galaten. De houding die we tegenover de wet zouden moeten aannemen wordt in deze brieven duidelijk naar voren gebracht, en uiteraard ook in een paar andere, aantonend dat er, waar het de wet betreft, een enorm verschil is tussen de evangeliën van de Besnijdenis en van de Onbesnedenheid. Nu zou het goed zijn om terug te gaan en zien waar het Christendom op het verkeerde pad is gekomen. Waarom is het dat de mensen van de Heer in een mist zijn over deze zaak, ondanks de heldere onthulling die we in Romeinen hebben? Slechts weinigen schijnen het grote verschil tussen de twee evangeliën te verstaan.
Laten we de hoofdpunten van onderscheid eens bekijken. In het evangelie van de Besnijdenis hebben we wet. Ze is niet afgeschaft. In feite gaat de wet voort, doorheen het millennium. Dan zal Israel nog steeds onder de wet zijn. Er zal een groot verschil in contrast zijn met wat daarvoor was, maar toch gaat het voornaamste doel dat God in beeld heeft regelrecht door in heel die aion, waar het de Besnijdenis betreft. De wet werd niet gegeven om gehouden te worden. Ze werd niet gegeven zodat mensen ze zouden houden en erkenning van God zouden krijgen, maar om hen hun onvermogen om ze te houden te laten zien. Dat is waarom we de lange lijst van falen in Israel hebben. De wet die bij de Sinaï werd gegeven was, vanuit het oogpunt van Gods bedoeling, een groot succes. Ze liet zien dat de mens niet in staat is te voldoen met de standaarden er van. JAHWEH's volk had allerlei soorten speciale voordelen. Aan hen werd deze wet gegeven en zij blonken alleen uit in het tot een mislukking maken van het houden er van. Dat was Gods bedoeling, ook al was dat tegengesteld aan Zijn geopenbaarde wil. Dit gaat door in het millennium, zelfs wanneer de wet op hun harten is geschreven. Er wordt geen perfectie bereikt, zelfs niet in die gezegende tijd.
Misschien zal het helpen om te laten zien hoe nutteloos het houden van de wet is, als we kort de effecten er van op de andere natiën overwegen. In het millennium zal er via Israel zegen zijn voor de wereld. De kennis van JAHWEH zal de aarde bedekken zoals de wateren de bodem van de zee bedekken. Als dat zo is, waarom zijn er dan die verschillende gelegenheden waarbij de natiën zich tegen JAHWEH keren? In het land van Israel zal de kennis van JAHWEH algemeen zijn, maar niet onder de natiën. Er zal een grote afval zijn aan het einde van het millennium. Ik dacht altijd dat het millennium een tijd van perfectie zou worden, maar onder de wet is geen voleinding mogelijk. Israel houdt, op dit moment, niet de wet. Maar zij van hen die nu in Christus geloven, worden, in plaats van verslonden te worden door vurige oordelen, opgeheven naar bovennatuurlijke hoogten, net als alle andere leden van Zijn lichaam.
We zullen nu een probleem bekijken dat de dienaren van God in ruime mate heeft in de problemen heeft gebracht en waar, voor zover ik weet, er nooit een echte oplossing is geweest. En dat is: wat is vandaag de plaats van de wet? Ooit, toen ik dit onderwerp behandelde, zei een van mijn vrienden dat hij dacht dat het prima was dat, in de kerken van het Christendom, aan kinderen de wet werd geleerd, opdat ze daardoor een kennis van zonde zouden opdoen. Dat is waar de wet voor gegeven is. Voor mij was dit niet erg overtuigend en werd dat nog minder toen ik het overdacht in het licht van de feitelijke praktijk. Ik bracht een paar jaren door in een land waar iedereen amateur theoloog was. Ze kenden allen de tien geboden en lange uitleggingen er over uit hun hoofd. Het was echt verrassend welk een plaats in dat land aan de wet van Mozes werd gegeven. Het was in de praktijk een deel van het schoolsysteem, een opvoedende noodzaak. Maar de neiging was om mensen zelfrechtvaardig te maken. Het leidde zelden tot overtuiging en redding door geloof.
Het Hooggerechtshof heeft vastgesteld dat wij [de U.S.A.] een Christelijk land zijn. Anders zou het moeilijk zijn om het te verwezenlijken! Maar in deze plaats waar ik naar verwijs, werd religie voortdurend ingebracht. Als nu van zulk een onderwijs werd gedacht dat het mensen voorbereid voor het evangelie, dan zou dat iets goeds zijn. Maar ik vertel u rechtuit dat ik in heel mijn leven nooit zo'n dode plaats heb gezien. Je kon met de mensen over de Bijbel praten, maar het had niet meer effect dan het in Israel had. De wet werd niet gegeven om te redden. Alleen het evangelie kan dat doen. De wet is niet nodig om mensen voor te bereiden op het evangelie. Ze werd nooit aan de natiën gegeven.
Ik zal een passage lezen om te laten zien wat de wet deed voor Israel en het schijnt me toe dat ze overal elders hetzelfde effect had. "Maar hun denken werd verhard, want tot op vandaag de dag blijft dezelfde bedekking op de lezing van het oude verbond, niet weggenomen, omdat zij alleen in Christus verdwijnt" (2 Kor. 3:14;SW). Hier ziet u het gevolg van de wet op Israel. Het maakte hen verhard. En dat is ook wat u in het Christendom ziet. Veel Christenen spreken over zichzelf als waren zij het geestelijk Israel. Ik denk dat het niet ver bezijden de waarheid zou zijn als we hen het "ongeestelijk Israel" zouden noemen.
We vinden deze zelfde bedekking in het Christendom. Toen ik naar de zondagsschool ging werd mij verteld: "Als je braaf bent en God gehoorzaamt, dan zul je naar de hemel gaan." Dat is het Christendom, maar niet de Schrift. Het maakt het hart verhard en brengt er een bedekking over aan.
Er zijn een paar zeer eenvoudige dingen die de meesten van ons niet volledig begrijpen in verband met de wet. Als ik ze alleen maar noem, zult u zien wat ik bedoel. Ik wil in het bijzonder op uw hart te leggen dat de wet niet Gods weg is om met de mensheid om te gaan. Maar dat is nu juist wel de gedachte die je in het Christendom en hun publicaties vindt. Zij staan er op dat God ons Zijn wet gegeven heeft en dat wij die moeten houden.
Om te beginnen liet God de mensheid ruim twee duizend jaar [2513 jaar om precies te zijn; WJ] lang zonder wet. Hij gaf pas de wet aan Israel toen zij bij de berg Sinaï waren aangekomen. Niet alleen dat, maar Hij gaf ze niet aan de mensheid in z'n geheel. De wet is iets zeer beperkts. God gebruikt slechts een zeer klein deel van de mensheid in deze demonstratie van de zwakte en het onvermogen van het vlees. Ze is er niet voor heel de mensheid. God bedoelde ze nooit voor het hele ras. Ze was beperkt in tijd en bereik. Niet alleen dat, maar het is een nationaal iets. Ze werd alleen aan één natie als zodanig gegeven, niet slechts aan individuen in die natie.
Wanneer we Israel bij de Sinaï horen zeggen: "Alles wat JAHWEH gesproken heeft zullen wij doen," kunnen we niet anders dan medelijden met hen hebben. Hoe verduisterd moeten zij wel zijn geweest met betrekking tot hun eigen hart en vermogen! De gedachte alleen dat zij Gods heilige wet konden vervullen! Maar wat is dat, vergeleken met de natiën vandaag? Zij hebben gezien wat er met Israel gebeurde. God heeft ons deze les gegeven. Wij hebben ze in de Schrift. God heeft het heel duidelijk gemaakt, zo duidelijk dat de huidige bedeling is gebaseerd op deze demonstratie, dat zij die in het vlees zijn God geen genoegen kunnen doen of Zijn wet gehoorzamen. Ondanks dit stelt het Christendom zichzelf in dezelfde plaats als Israel heeft gedaan. Ik kijk niet langer terug naar deze boze mensen uit het verleden. We kunnen erger falen veel dichter bij huis vinden. Het Christendom heeft een plaats van veel groter zelfvertrouwen en verbeelding ingenomen dan Israel ooit deed, en dat is de reden waarom het mij schijnt dat Christenen helemaal de verkeerde kant op gaan wanneer ze denken dat zij zichzelf onder de wet moeten plaatsen.
Ik hoop dat u deze tegenstelling zult begrijpen. Veel echte gelovigen willen onder de wet zijn. Dat is veel erger dan Israel bij de berg Sinaï. Denkend aan het licht dat gelovigen nu zouden moeten hebben, denk ik dat wij in ons midden groter falen kunnen vinden. Wanneer we de gedachte krijgen dat wij, in onze eigen kracht, Gods wil kunnen vervullen, zondigen we tegen licht zoals Israel nooit had. Het schijnt me dat één oorzaak van de duisternis en van de bedekking die vandaag op het hart van het Christendom ligt, de reden waarom we ze niet met de waarheid kunnen bereiken en dat het evangelie hen zo weinig aanspreekt, is omdat, het is raar om te zeggen, zij zoveel van de Bijbel weten, maar van de verkeerde delen. Zij hebben met opzet het feit genegeerd dat God de wet nooit aan de natiën gaf en hebben zichzelf op arrogante wijze er onder gesteld. Hoe verwaand en dwaas is dat!
Ze erkennen tot op bepaalde hoogte de onmogelijkheid van het er zich helemaal aan houden, want zij verdelen de wet in morele en ceremoniële gedeelten, om zo sommigen de delen te ontwijken die zij niet kunnen vervullen, zoals het zo af en toe naar Jeruzalem gaan. Er zijn delen van de wet die alleen in het land Israel vervuld kunnen worden, en als je niet in het land bent, kun je de wet niet vervullen.
Hier hebben we één aanwijzing over waarom zo velen de verkeerde kant op geleid worden door de verschillende vergissingen in verband met Israel. Als we niet van de weg afgedwaald waren en werkelijk het feit gegrepen hadden dat zelfs de Israelieten nu door Paulus opgeroepen worden om aan de wet te sterven, dan zou veel van het onderwijs dat vandaag het volk van de Heer misleidt geen enkele toehoorder vinden. Velen proberen bijvoorbeeld te bewijzen dat deze natie [USA] deel uitmaakt van Israel en als gevolg daarvan zouden ze zich onmiddellijk onder de wet plaatsen - tenminste, dat zouden ze behoren te doen. Wel, als dat het geval zou zijn, wat doen ze dan in de verre uithoeken van de wereld? Er is iets heel, heel erg verkeerd met hen. Als ze niet in het beloofde land zijn, is het omdat ze niet de wetten hebben gehoorzaamd en onder de vloek van de wet zijn. Juist het feit dat ze verstrooid zijn laat zien dat zij niet in aanmerking komen voor de zegeningen, maar voor de vloeken van Israel. Als zij iets willen opeisen, laten ze dan die opeisen.
Vandaag hebben we in het Christendom bij vrijwel iedereen de bedekking op het hart liggen. Jongstleden zondag werd mij een traktaat gegeven, met de titel: "Stralen van levend licht." Ik zal u een stukje doorgeven om iets van deze bedekking te onthullen. Het was een traktaat van de Mormonen. Het is slechts een klein voorbeeld. Het laat zien hoe weinig bekend is van deze waarheid die ik u voor ogen heb willen brengen. Hier hebben we wat 'Sint Paulus' getuigenis' wordt genoemd. "De apostel Paulus wordt over het algemeen voorgesteld als de prediker van de grote leer van rechtvaardiging door geloof alleen." Deze man ziet iets. Hij weet wat er in het woord van God staat. Ik citeer opnieuw. "Maar dat hij bij dit onderwerp verkeerd wordt verstaan, wordt duidelijk uit zijn brief aan de Romeinen..." Dit is opmerkelijk. Ik denk niet dat ook maar iemand naar de Romeinenbrief zal gaan om te bewijzen dat rechtvaardiging door geloof niet waar is. Maar hier komt het: "... waarin, terwijl hij de leer van rechtvaardiging verkondigt, hij ook de nadruk legt op de noodzaak van goede werken als de vrucht van geloof, bijvoorbeeld wanneer hij zegt: 'Die aan ieder mens zal geven naar zijn daden..'." Maar de ene passage houdt zich bezig met Gods oordeel van heel de mensheid, zonder geloof; de andere geeft de genade weer die aan de gelovige in Christus Jezus wordt betoond. Dus moeten we aanvaarden dat wat geen betrekking heeft op ons, en dat verwerpen wat ons speciale deel is?
Door zulke praktijken wordt het evangelie van de genade van God absoluut uit het woord van God verdreven. Al wat deze man heeft is wat de ongelovige heeft die naar het oordeel gaat. Er zit in het geheel geen evangelie in. U ziet het, hij heeft precies dat waar ik het over heb - rechtvaardiging door middel van werken. En het vindt het in het boek Romeinen!
Het is vrijwel dezelfde bedekking als die van Israel. Toch had Israel ooit een onthulling. En dus heeft deze man een onthulling. Hij citeert in feite uit de Schrift! En toch is er een bedekking, en het schijnt mij dat deze bedekking komt door de natiën die proberen de wet te houden die aan Israel was gegeven. De natiën hebben de Bijbel, maar, net als Israel aan de voet van de Sinaï, hun harten rebelleerden bij het ontvangen van Gods genade en zij wilden zelf werken voor hun eigen redding.
Zo kunt u vandaag zien dat de wet, in plaats van te doen wat heel wat theologen denken dat ze doet, dat is: de grond openbreken voor het evangelie, de harten van mensen hard maakt. God heeft nooit bedoeld dat ze iets anders zou doen. God hoefde de wet niet te geven om ze voor te bereiden op redding, maar veeleer om te demonstreren wat er in het hart van een mens zit, om de mens op zijn plaats te zetten zodat aan Hem Zijn verheven positie gegeven kan worden als de Redder en Rechtvaardigen van allen.
De meeste mensen zijn van mening dat er maar één nieuw verbond is. Maar er is een nieuw verbond dat met Israel gemaakt zal worden in het land dat aan hen is toegewezen, én er is een ander nieuw verbond dat ons door Paulus voor ogen wordt gebracht, dat niet beperkt is tot Israel en voor vandaag is, terwijl het nieuwe verbond voor Israel er voor hen is in de toekomst, wanneer zij opnieuw in het land bijeen gebracht zijn geworden.
Niet alleen dat, maar er zijn twee wetten. Dit kan een beetje verwarrend zijn. Omdat een van de nieuwe verbonden niet een letterlijk verbond is, maar dat alleen genoemd wordt omdat dit het verbond vervangt dat aan Israel werd gegeven, zo is het ook met de wet. De wet die aan Israel werd gegeven had een doel. Ze werd niet gegeven om gehoorzaamd te worden, ze werd gegeven om gebroken te worden, en, feitelijk, voordat Mozes het volk kon bereiken, brak hij zelfs de stenen tabletten waarop ze was geschreven. Het was Gods bedoeling dat ze gebroken zou worden.
Indien het Christendom zich alleen maar bewust kon worden van het feit dat de wet gegeven werd om zonde een overtreding te maken - om het karakter er van zwaarder te maken, dan zouden ze wel zonder de wet willen zijn.
Deze scene hier beneden is alleen een toneel waarop de tragedie van de mensheid door God gebruikt gaat worden om Zichzelf aan heel de schepping te onthullen. De wet is alleen maar een bijproduct.
Nu wil ik u in het bijzonder er op wijzen dat wanneer de waarheid voor vandaag door Paulus aan ons wordt gepresenteerd, die niet gebaseerd is op wet, maar op het falen van wet. Het grote punt is hier dat wij aangekomen zijn bij het einde van de wet. God heeft ons gedemonstreerd dat er in de wet niets is waardoor men redding of zegen kan verkrijgen. Dat is niet zo bij de Besnijdenis. God houdt in de koninkrijks-aion de wet aan om Zijn demonstratie compleet te maken. God beperkte Zijn wet tot alleen een klein volk. Later zal Hij de wet schrijven op de harten van Zijn volk en zelfs dat zal geen perfectie veroorzaken. Toen we aan het einde van de bedeling van de wet kwamen en in de tijd wanneer Paulus begint te schrijven, hebben we een goddelijke rechtvaardigheid die helemaal buiten wet om verkregen wordt.
Ik dank God dat vroeg in mijn ervaring als gelovige, ik er toe werd geleid een studie te doen in Romeinen. Op dit punt is Paulus' evangelie radicaal anders dan wat wat de Besnijdenis apostelen hadden voor Joden en proselieten. Laten we, om verder het punt te benadrukken dat elke passage in zijn context gehouden moet worden, de volgende uitspraak in Romeinen 7:13 overdenken. "De doeners van de wet zullen gerechtvaardigd worden." Laten we niet de context lezen. In deze demonstratie willen we de context niet. We lezen gewoon dat de doener van de wet gerechtvaardigd zal worden. "Maar," zo zegt u, "dat is helemaal anders. In Romeinen 3:20 lezen we: 'want door werken van de wet zal in het geheel geen vlees gerechtvaardigd worden ...'(SW). Zie je wel hoe de Bijbel zichzelf tegenspreekt?" Als die er al is zou z'n tegenspraak gecorrigeerd moeten worden. Het zou moeten lezen: "De doeners van de wet zullen niet gerechtvaardigd worden." Maar tussen deze twee passages lezen we: "Niet één is rechtvaardig, zelfs niet één." In plaats van dat het tegenspraak is, is het gewoon een logisch gevolg. Indien er geen doeners van de wet zijn, dan is het heel helder dat niemand gerechtvaardigd zal worden - geen vlees zal voor God gerechtvaardigd worden.
Dat is maar één voorbeeld. De passage die ik u voor ogen wil stellen is net als die. In Romeinen 1:18 tot 2:16 lezen we over hen die niet onder de wet zijn. God zal een ieder belonen naar zijn daden. "... zeker aan hen die door volharding in goede werken glorie, eer en onvergankelijkheid zoeken, aionisch leven gevend" (Rom. 2:7;SW). Hier hebben we een grote feitelijke uitspraak. Allen zullen erkennen dat het waar is en we durven het niet tegen te spreken. God moet het juiste doen met al Zijn schepselen. Hij moet hen belonen die de voorwaarden vervullen.
Maar wie gaat deze beloning krijgen? Ik had hier een beproevende tijd over in Europa. Sommigen stelden dat er zulke mensen waren. We kunnen ons inbeelden dat zulke karakters bestaan, ook al hebben we er nooit een gevonden. Maar God heeft het duidelijk gemaakt dat niet één rechtvaardig is, laat staan goed (Rom. 3:10). Dat zou de zaak vaststellen.
Ik heb nu duidelijk gemaakt dat er in het geheel geen tegenspraak is, maar dat het betoog bovenal vereist dat God rechtvaardig zal zijn en iedereen zal behandelen naar deze standaard van rechtvaardigheid. Als we een stukje verder gaan in Romeinen, zullen we zien dat God er niet op rekent dat iemand zichzelf rechtvaardigt. In het vijfde hoofdstuk van Romeinen lezen we: "Zo dan, omdat het door één overtreding voor alle mensen kwam tot veroordeling, ..." (Rom. 5:18;SW). God zij dank, er zijn geen uitzonderingen! Het zou het werk van Christus teniet doen als ook maar één enkele ziel in staat zou zijn z'n weg te bewerken naar redding of rechtvaardiging of iets van dat soort, hetzij door wet of zonder wet.
Het geweten is Gods wet voor de natiën. Paulus zegt: "Want wanneer de natiën, die geen wet hebben, van nature de dingen van de wet doen, dezen, die geen wet hebben, zijn een wet voor zichzelf, die de werking van de wet laten zien, geschreven in hun harten, hun geweten medegetuigend" (Rom. 2:14,15;SW). Precies zoals de wet van Mozes hen veroordeelt aan wie ze werd gegeven, omdat zij niet de macht hadden om ze te vervullen, zo werd aan de natiën het geweten gegeven zonder het noodzakelijk vermogen om zich ten allen tijde aan haar aanmaningen te houden. In het oordeel zal het de plaats van de wet innemen voor hen die niet verlicht zijn door goddelijke onthulling.
Maar de gelovige zou niet moeten wandelen naar dit zwakke licht, noch zou hij het oordeel moeten vrezen waarheen het leidt, want hij heeft de stralende helderheid van Gods grootste genade, zowel als lichtgever en als een vitale kracht, om hem in staat te stellen ver boven de aanmaningen van het geweten of de donders van de wet te leven.
Door naar deel 10
