Hoe moeilijk is het een boek te beginnen, dat zich bezighoudt met de allerbelangrijkste levensvragen, maar waarvan de schrijver weet, dat het felle tegenstand zal oproepen.
Het is mijn wens en gebed, dat er onder de gelovigen, die in een tijd van twijfel leven, belangstelling zal zijn voor het bijbels antwoord op die bovenstaande, klemmende vraag.
Al begin jaren vijftig kreeg ik als jonge man sterke belangstelling voor dat, wat de mens wacht na de dood.
Wat is onze bestemming? Wat wacht ons na het sterven? En wat wacht de ongelovige na de dood?
Miljarden mensen hebben op onze aarde geleefd en stierven zonder ooit het evangelie van redding door onze Heer Jezus Christus te hebben gehoord. Wat zal er met hen gebeuren? Is er geen hoop voor die generaties; die ontelbaar vele mensen, die buiten Christus stierven? Vallen ze weg in de vlammen van de hel, waar ze eeuwig gemarteld zullen worden?
Dit is een vraag, die in belangrijkheid verre uitgaat boven alle andere vragen.
En toch…
En toch is het opmerkelijk, dat er onder christenen zo weinig aandacht is voor wat de mens wacht, als het aardse leven voorbij is.
Wat de hemel betreft hebben we in de loop van de jaren zoveel gehoord en gelezen, dat er wel heel wat vragen zijn beantwoord. Maar die hel…
Er zijn nogal wat gelovigen, die over deze vragen de bijbel zijn gaan onderzoeken en die tal van woorden vonden, die aanleiding gaven voor de verwachting, dat God niet tot in het oneindige zal doorgaan met de martelingen in de hel.
Die verwachting wordt niet gedeeld door de meeste christenen en wordt zelfs als een dwaalleer beschouwd.
Nu heb ik heel veel over de verzoening door Christus en over de breedte daarvan nagedacht en toch ben ik aan de "dwaalleer" vervallen, dat God inderdaad een Behouder is van alle mensen, zoals Paulus ons leert in 1 Timoteüs 4:10
In de brochure "De alverzoening besproken en weerlegd" door Willem J.Ouweneel wordt beweerd, dat de gedachte van het behouden worden van alle mensen een sterke aantrekkingskracht heeft, zowel voor het menselijk verstand als het menselijk gevoel.
"Het valt niet te ontkennen, dat zij (de gedachten van de verzoening van alle mensen) voor het vlees een sterke aantrekkingskracht hebben."
(pag. 41)
Als dat zo zou zijn, dan zou het vlees (dat is de zondige mens buiten Christus) worden aangetrokken door dat, wat in Gods bedoeling ligt. Hoe zou dat waarheid kunnen zijn, waar het Woord zelf zegt, dat de gezindheid van het vlees vijandschap is tegen God. (Romeinen 8:7)
In de bijbel is het toch God zelf en niet een mens, die wil dat alle mensen behouden worden. (1Tim. 2:4)
Merken we in ons op het verlangen, dat God alle mensen behouden zal – al is dat dan door het oordeel heen – dan weten we ons in dat verlangen één met de wil van God.
(Wel is het waar, dat met name door veel vrijzinnige theologen wordt aangenomen, dat het tenslotte met alle mensen wel goed komt. Maar in die theologie speelt de verzoening door het werk van de Here Jezus nauwelijks nog een rol. Wij behandelen de breedte van de verzoening door Christus en de uitwerking van de kracht van het evangelie. Vandaar dat wij in dit boek aan de vrijzinnige opvattingen geen aandacht besteden.)
Ik zelf heb de gedachte aan die eeuwige kwellingen in de hel verdrongen en ik deed dat samen met de grote meerderheid van leraren in de evangelische wereld. In geen van de vele honderden preken en bijbelstudies, die ik hoorde in de veertig jaar, die ik in die wereld doorbracht, beluisterde ik de onverbloemde boodschap, dat God inderdaad mensen in de vlammen werpt en hen daar eindeloos blijft folteren. Meestal werd er volstaan met uitdrukkingen als "verloren gaan", zonder dat men op het vreselijke van de eindeloosheid van de helse straf verder inging.
In het boek "Belangrijke vragen over de hel" van Fernando lezen we:
"Tegenwoordige uitspraken van evangelische christenen over het verloren gaan van mensen, die zonder Christus leven, zijn soms wat weifelend en afgezwakt."
Hij schrijft dan over "kamer – universalisten". Dat zijn mensen die geloven, dat allen gered worden, maar die dat niet hardop durven zeggen, omdat het in de orthodoxe christelijke kringen als een ketterij beschouwd wordt. Er zou schaamte zijn voor de hel.
"Ze houden vast aan alles, wat de bijbel leert en dus (?Auteur) geloven ze in een eeuwige hel. Maar ze zouden wensen, dat ze er niet in hoefden geloven. Wanneer ze erover praten, wat ze niet vaak doen, dan is het met een soort schaamtegevoel, alsof het iets heel onrechtvaardigs is en dan zeggen ze dat ze wilden dat het niet waar was."
De vraag, die in dit boek aan de orde komt, is: Wordt ons door God gevraagd te geloven, dat Hij eindeloos mensen martelen zal, zonder daarbij een doel voor ogen te hebben?
Als dat zo zou zijn, waarom wordt dat onderwerp in prediking en evangelisatie ontweken? Alleen in de zg. zware kerken klinkt die boodschap. Daar, waar men ook geen moeite heeft met de gedachte, dat God besloten heeft de meeste mensen nog voordat ze geboren worden te bestemmen tot verwerping voor eeuwig: het helse vuur in en je zult er “eeuwig” branden.
In het programmablad van de EO las ik in een vraaggesprek, dat de geïnterviewde op vakantiereis in het buitenland werd geplaagd door de vraag, wat er met al die miljoenen mensen zou gebeuren na de dood. Hij voegde eraan toe: "De bijbel is daar duidelijk over." Uit die toevoeging blijkt hoe moeilijk het is om ronduit te zeggen, dat ze voor eeuwig zullen branden in de hel,
Uit een EO – onderzoek bleek, dat één op de drie evangelischen en bijna de helft van de gereformeerden meent, dat God uiteindelijk niemand in de pijnen van de hel zal laten, maar tenslotte alle mensen zal verlossen.
Jammer is het, dat men meestal tot die mening komt op gevoelsgronden ("we kunnen ons toch niet indenken, dat God altijd door mensen blijft pijnigen"), maar dat men niet weet hoe de bijbel spreekt over de eeuwige straf.
Het is de bedoeling in dit boek na te gaan of die orthodoxe leer van de hel wel werkelijk gefundeerd is op het Woord van God. Is het misschien zo, dat deze leer door de eeuwen heen is meegekomen in de traditie, maar na toetsing aan de Schriften niet meer blijkt te zijn dan menselijke overlevering?
Naar hoofdstuk 3
Naar de indexpagina
