Hij zijn een paar definities van het Griekse woord stauros:

• een staak of paal - James A. Strong.^*1)
• een rechtopstaande paal of staak - E.W. Bullinger ^*2)
• een rechtopstaande staak of paal, zonder enig dwarsdeel - A.E.Knoch ^*3)
• een rechtopstaande staak - Joseph Thayer ^*4)
• niet meer dan een staak uit een enkel stuk, zonder dwarsbalk ^*5)
• stauros, een gepunte, verticale houten staat, stevig in de grond gezet ... Ze werden opgericht als instrumenten voor marteling, waaraan zware overtreders van de wet publiekelijk werden opgehangen. ^*6)
• er is niets in het Grieks van het Nieuwe Testament dat ook maar neigt naar twee stukken hout - E.W. Bullinger ^*7)

Stauros betekent, in de eerste plaats, een rechtopstaande paal of staak. Daaraan werden misdadigers genageld ter executie. Zowel het zelfstandig naamwoord als het werkwoord, stauroo - vastmaken aan een staak of paal, moeten oorspronkelijk onderscheiden worden van de kerkelijke vorm van het tweedelige kruis. De vorm van dat laatste heeft z'n oorsprong in het oude Chaldea, en werd gebruikt als een symbool voor de god Tammuz^*Noot) (dat had de vorm van de mystische Tau, de initiaal van zijn naam) in dat land en in de omringende landen, inclusief Egypte.

Tegen het midden van de derde eeuw na Christus hadden de kerken bepaalde leerstellingen van het Christelijk geloof verlaten of verdraaid. Om het prestige van het afvallige ecclestiale systeem te doen toenemen werden heidenen in de kerken ontvangen, zonder de herschepping door geloof, en hen werd toegestaan grotendeels hun heidense tekenen en symbolen te handhaven. Daarom werd de Tau, of T, in de meest voorkomende vorm met de dwarsbalk ietwat lager, aangenomen als standaard voor het kruis van Christus. (W.E. Vine ^*8).

We kunnen uit deze Griekse taalbronnen zien dat het woord "kruis" gewoon een andere plaats is waar de religie "de waarheid van God in een leugen veranderde".

Onze Heer, Jezus Christus, gaf Zijn leven niet voor ons aan een "kruis". Hij stierf aan een "staak of paal", of aan wat elders in de Schrift wordt gegeven als een "boom".

"Die onze zonden Zelf in Zijn lichaam draagt op het hout..."
(1Petr. 2:24;SW)

Christus heeft ons van de vloek van de wet verlost door voor ons tot vloek gemaakt te worden:

"vervloekt is iedereen die gehangen wordt aan een hout"
(Gal. 3:13;SW)

Het "kruis" is niet iets dat de religie zomaar ten eigen voordeel heeft verdraaid, het is iets dat werd geïnjecteerd als een vervanging van het hout of de boom of de paal van onze Redder. Er is NIETS Christelijks aan het heidense kruis.

Genesis' hof begint met een "boom" van Leven. Openbaring eindigt met een "boom" van Leven. In de tijd daartussen leverde onze Heer Leven voor ons aan een "boom" of "paal".

In de Egyptische kerken was het kruis een heidens symbool van leven dat door de Christenen geleend was en werd geïnterpreteerd op de heidense manier.

"Het betekent nooit twee stukken hout die elkaar kruisen, maar altijd alleen één enkel stuk ... Kruisen werden gebruikt als symbolen van de Babylonische Zonnegod ... Men zou moeten stellen dat Constantijn een aanbidder van de zonnegod was... Het bewijs is zó volledig, dat de Heer aan een rechtopstaande staak ter dood werd gebracht, en niet aan twee stukken hout die onder een hoek waren bevestigd."
E.W. Bullinger - The Companion Bible, Appendix 162)

"Het heidense symbool, de Tau, het teken van het kruis, het onweerlegbare teken van Tammuz, de valse Messias ... de mystieke Tau van de Chaldeeën (Babyloniërs) en Egyptenarem - de echt oorspronkelijke vorm van de letter T, het initiaal van de naam van Tammuz ... het Babylonische kruis was het erkende embleem van Tammuz.."
Alexander Hislop - The two Babylons, pages 197-205).

"De munten van Constantijn tonen een gelijkarmig kruis als een symbool van de Zonnegod."
Johannes Geffcken - The last days of Greek-Roman Paganism - page 319

"Het was pas nadat het Christendom HEIDENS begon te worden dat het kruis gezien begon te worden als een Christelijk symbool. Het was in 431 n.Chr. dat kruisen in kerken en kamers werden geïntroduceerd, terwijl het gebruik van kruisen op torens pas rond 586 n.Chr. in zwang kwam. In de 6e eeuw werd het crucifix geïntroduceerd en de aanbidding er van toegestaan door de Kerk van Rome."
Ralph Woodrow - Babylong Mystery Religion, page 50

Een traditie van de Kerk die onze vader geërfd hebben, was de overname van de woorden "kruis" en "kruisigen". Deze woorden zijn nergens te vinden in het Grieks van het Nieuwe Testament.

Waarom werd het "kruis" binnen het geloof gebracht? Opnieuw wijst historisch bewijs naar Constantijn als degene die het hoofdaandeel had in het verenigen van zonaanbidding en het Messiaanse geloof. Constantijns beroemde visioen van het "kruis dat over de zon werd geplaatst", in het jaar 312, wordt gewoonlijk geciteerd. Schrijvers die niet weten dat het kruis niet in de Nieuw Testamentische Schrift te vinden is, leggen veel nadruk op dit visioen als de reden van de zogeheten "bekering" van Constantijn. Maar tenzij Constantijn misleid was door de gnostische Manichese half-Christenen, die inderdaad het kruis gebruikten in hun samengestelde religie, kan dit visioen van een kruis dat over de zon werd geplaatst alleen dezelfde oude kosmische religie zijn, de astrologische religie van Babylon. Het feit blijft: dat wat Constantijn zag, is nergens in de Schrift te vinden.

Zoals hierboven aangegeven, werd het onweerlegbare teken van Tammuz, de mystieke Tau van de Babyloniërs en de Egyptenaren, voornamelijk vanwege Constantijn binnen de kerk gebracht en is het sindsdien vereerd met alle eer die alleen aan de Allerhoogste toekomt. De Protestanten hebben vele jaren afgezien van onterechte verering van- of eer aan het kruis, zeker in Engeland, ten tijde van de Puriteinen in de 16e en 17e eeuwen. Maar de laatste tijd wordt dit on-Schriftuurlijke symbool toenemend aanvaard in het Protestantisme.

Het bewijs voor de heidense oorsprong er van is zo overtuigend, dat de Katholieke Encyclopedie toegeeft dat "het teken van het kruis, weergegeven in z'n simpelste vorm door het kruisen van twee lijnen onder een rechte hoek, in hoge mate, in zowel oost als west, werd voorafgegaan aan de introductie van het Christendom. Het gaat terug tot een zeer oude periode van menselijke beschaving." De Encyclopedie vervolgt dan en verwijst naar het Tau-kruis van de heidense Egyptenaren: "In latere tijden aanvaardden de Egyptische Christenen (Kopten), aangetrokken door de vorm er van en mogelijk door de symboliek, het als het embleem van het kruis." Verder bewijs van de heidense oorsprong is het geschreven bewijs van de Vestale Maagden van het heidense Rome, die het kruis om hadden als een halsketting, en de Egyptenaren deden dit ook, zo vroeg als de 15e eeuw voor Christus. De Boedisten en talrijke andere sekten in Indian, gebruikten ook het teken van het kruis als een markering op de hoofden van hun volgelingen."
The Final Reformation - Institute for Scripture Research.

"Het kruis zelf, lang vereerd als het symbool van Christus' kruisiging, heeft in feite z'n oorsprong in de heidense culturen. De Azteken die nooit van Christus hadden gehoord, gebruikten het symbool van het kruis al eeuwen eerder. De vertalers van het Nieuwe Testament misvertaalden de Griekse term die "staak" betekent door het woord "kruis". Het zou meer correct zijn te zeggen dat Jezus werd gekruisigd aan een grote boom-achtige staak. Men bericht dat geleerden en de Anglikaanse kerk hiervan op de hoogte waren in de achttiende eeuw. Het kruis werd pas drie honderd jaren na de kruisiging aanvaard en het werd pas in het midden van de vijfde eeuw afgebeeld in de Christelijke kunst... Het kruis was een ander heidens symbool dat door de kerk werd aangenomen en opgeëist."
Robert W. Stace - Why weren't we told? 2001, pag. 83.

1. James A. Strong, Strong’s Exhaustive Concordance, #4716.
2. E.W. Bullinger, A Critical Lexicon and Concordance to the English
and Greek New Testament, (Grand Rapids: Zondervan).
3. Conordant Keyword Concordance, page 63.
4. Thayer’s Greek-English Lexicon of the New Testament.
5. The Cyclopædia of Biblical, Theological, and Ecclesiastical Literature.
6. The International Standard Bible Encyclopedia, Vol. 1, p. 825.
7. E.W. Bullinger, The Companion Bible, Appendix 162: The Cross and the Crucifi xion.
8. W.E. Vine, Expository Dicitionary of New Testament Words, (Old Tappan, New Jersy: Fleming H. Revell Company), Vol. 1, p. 256.

*Noot - Tammuz was de zoon van Nimrod (Gen. 10:8,9) en zijn vrouw Semiramis. Het vreemde is echter dat Tammuz pas een jaar na de dood van Nimrod werd geboren. In de tussentijd had Semiramis Nimrod al tot zonnegod verheven. Nimrod zou haar met zijn stralen bevrucht hebben. Tammuz zou op 25 december zijn geboren. En zo komt het Christendom aan de (valse) datum voor de geboorte van de Heer.