In 1999 publiceerde Dr. Heleen M. Keizer haar doctoraaldissertatie in boekvorm: "Life, Time, Entirety: A Study of ΑΙΩΝ in Greek Literature and Philosophy and Philo" (Universiteit van Amsterdam, 1999). In haar studie onderzocht Dr. Keizer de Hebreeuwse term olam en ieder voorkomen van de Griekse term aion en aionios in nog bestaande Griekse geschriften. Zij was in staat dit te doen door een collectie van materialen die "Thesaurus Linguae Graecae" heet. Dr. Keizer was de eerste persoon die zo'n compleet onderzoek deed naar aion en aionios.
In het niet-Bijbels gebruik merkt Dr. Keizer drie onderscheiden betekenissen van aion op: (1) "leven," (2) "tijd," en (3) "geheel" (of een heelheid of compleetheid of een totaliteit die verband houdt met een functie van de tijd). Vandaar de titel van haar studie. Ze merkt op dat de Bijbelse aion een schepping van God is (geen goddelijkheid heeft, zoals de heidense filosofie stelt). Haar studie vond dat noch Philo, noch latere kerkvaders aion gebruiken om te verwijzen naar de eeuwigheid van God. Dr. Keizer gaf een paar conclusies over het gebruik en betekenis van aion in het Nieuwe Testament:
"Van beslissend belang is het nieuwe gebruik van aion dat we vinden in het Nieuwe Testament, waar we Christus horen spreken van 'deze (huidige) aion', 'het einde van deze aion,' en 'de komende (toekomstige) aion.' Door te spreken over 'deze aion,' haar 'einde' en de 'komende aion,' geven we aan aion de betekenis van een beperkte tijd. Maar op dit punt kunnen onze bevindingen met betrekking tot de Oud Testamentische betekenis van olam/aion ondersteunend zijn en ondersteund worden. Het Nieuwe Testament geeft aan dat 'deze' en de 'komende' aion niet eenvoudig opeenvolgende 'tijden' zijn of 'perioden'; de komende aion, als een herstelde, herboren wereld, zal in de toekomst de huidige volledig vervangen, terwijl hij als een nieuwe 'horizon' van leven nu ook al aanwezig is."
Keizer, Life, Time, Entirety, pp. 251-252
Ze merkt verder op:
"Het Bijbelse gebruik van aion bracht mij tot de conclusie dat het woord verwijst naar een 'geheel' van tijd, het begin en einde van wat wij niet kunnen 'zien' of 'definiëren', ook al weten we dat er een begin en ook een einde is. Ik geloof dat de vergelijking met 'horizon' behulpzaam is. Misschien is de meest belangrijke conclusie wel dat aion een aspect van de schepping aanwijst (niet een eigenschap van God, aangezien Hij in Zichzelf is), namelijk het tijdelijk aspect. En het is de Schepper Die het begin, einde en zonder-einde van Zijn schepping besloot en besluit.
Keizer, persoonlijke correspondentie, 17 december 2004.
Een ander lid van deze opmerkelijke Nederlandse familie, Reitze Keizer (broer van Dr. Keizer), heeft zijn eigen uitstekende powerpointpresentatie gemaakt, daarin Dr. E.L. Martin's bewijsmateriaal gebruikend over de locatie van de tempels in Jeruzalem. Hij zond mij een toepasselijk citaat van een van de grootste wetenschappers die ooit leefden. Laten we bidden dat deze gevoelens voorkomen in al ons gezamenlijk werk:
"Tegen de tijd van het einde, zal een lichaam van mannen opgericht worden die hun aandacht zullen richten op de profetieën en aandringen op hun letterlijke interpretatie, te midden van veel getier en oppositie."
Sir Isaac Newton, 1642-1727
Hoe werden de woorden olam in het Hebreeuws, en aion en aionios in het Grieks, omgevormd in het theologische begrip "eeuwigheid," "eeuwig" en "altijd durend"? Het antwoord is begrijpelijk, maar ietwat ingewikkeld. In simpele termen is het antwoord: heidense Griekse en Babylonische theologische begrippen werden ingelezen in en toegepast op de Bijbelse termen. Theologie overwon het Bijbels gebruik van de woorden.
Laat me één voorbeeld geven. Justinianus, keizer van het Grieks sprekende Byzantijnse Rijk (527-565 n. Chr.), vaardigde, in een poging het "Origenisme" en de leer van de universele verzoening te onderdrukken, een edict uit aan Mennos, patriarch van Constantinopel. Justinianus schreef:
"De heilige kerk van Christus leert een eindeloze aionios [ateleutetos aionios] leven voor de rechtvaardigen, en een eindeloze [ateleutetos] bestraffing voor de bozen."
Geciteerd in Hanson, The Greek Word AIŌN–AIŌNIOS, p. 74
Het feit dat aionios uitgelegd moest worden door het Griekse woord ateleutetos (dat niet in de Schrift staat!) is onthullend. Het was noodzakelijk omdat Justinianus wist dat aionios niet eindeloosheid of eeuwigheid betekent. Dit laat zien dat aionios (het meervoud van aion) op zich niet eeuwigheid betekent. Dr. Keizer deed dezelfde vondst:
"Onze studie heeft tot de conclusie geleid dat eindeloosheid niet een wezenlijke of noodzakelijke betekenis van aion is, noch in het Grieks, noch in het Bijbelse gebruik (olam).
Keizer, Life, Time, Entirity, p. 250
De tijden, de aion, hebben elk een begin en een einde, hoewel we mogelijk niet in staat zijn die grenzen te zien.
