"indien iemand in Christus is, die is een nieuwe schepping. Het oude ging voorbij. Neem waar! Het is nieuw geworden!"
(2 Korinthe 5:17;SW)
Een nieuwe schepping worden is niet iets dat iemand voor zichzelf doet. De vele fouten in het zogeheten christelijke leven zijn te wijten aan het feit dat teveel mensen proberen een hervormd leven te lijden, en dan denken dat dit een nieuwe schepping is. Er wordt door predikanten grote druk uitgeoefend om mensen zo ver te krijgen te zeggen dat zij Christus aanvaard hebben, terwijl later de feiten bewijzen dat zij dat niet gedaan hebben. Hem aanvaarden is meer dan een plotseling enthousiasme dat daarna uitsterft. Paulus vertelt ons in de passage die volgt op onze tekst dat alles uit God is. Welk "alles"? Dat wat hij net noemde. Een nieuwe schepping worden. De mens doet dat niet zelf. God doet het. Wat zijn de kenbare gevolgen? Hij verzoent ons met Zichzelf door Christus. Met andere woorden, Hij doet ons van Hem houden. We worden niet alleen omgevormd, we worden nieuw gemaakt. Het primitieve is de oude schepping, die gekenmerkt wordt door blindheid voor de echte waarde van God. Dit gaat voorbij. Onze emoties en onze verlangens worden nieuw, omdat we een nieuw leven hebben. Dit nieuw worden wordt aangetoond door het feit dat we nieuwe verlangens, nieuwe emoties, nieuwe vermogens, nieuwe toewijding, een nieuw uitzicht, een nieuwe missie hebben. Het is niet een ervaring die door vrees tot stand wordt gebracht; het wordt tot stand gebracht door nieuw leven.
God heeft aan de verkondigers van Zijn boodschap een nieuwe "verkondiging" gegeven. Het is het woord van de verzoening. Het is niet een boodschap van vrees of lafheid. Het is het blijde nieuws dat God de hele wereld aan het verzoenen is. Wanneer Hij dit voor iemand doet, houdt Hij hun overtredingen niet tegen hem. Hij kan dit doen omdat Hij doorheen Christus werkt, de Zondedrager. En wanneer Hij een ander verzoent, doet Hij voor hem hetzelfde - Hij houdt op de overtredingen van deze persoon tegen hem te houden. Dit wordt volgehouden totdat de hele wereld van de mensheid met God is verzoend. God staat niet onder tijdsdruk. Hij kan het doen. Hij ZAL het doen.
Hoe dienen we onze boodschap af te leveren? Niet door zondaren met een hel te bedreigen. We moeten tot hen zeggen:
"En dit alles is uit God, Die ons met Zich verzoent door Christus en ons de bediening van de verzoening geeft, hoe dat God in Christus de wereld verzoenend was naar Zichzelf, aan hen hun overtredingen niet toerekenend en in ons het woord van de verzoening plaatsend. Ten behoeve van Christus dan zijn wij ambassadeurs, als van God, uitnodigend door ons. Wij smeken jullie ten behoeve van Christus: Wees verzoend naar God! Want Degene die geen zonde kende, maakte Hij ten behoeve van ons zonde, opdat wij gerechtigheid van God mogen worden in Hem"
(2 Kor. 5:18-21;SW)
Ik werd herinnerd aan een dag waarin een oude man op straat naar me toekwam en zei: "Prediker, ik hou van God. Ik was grootgebracht met de gedachte dat God het helemaal met mij had gehad, en, om je de waarheid te vertellen, ik had het ook helemaal met Hem gehad. Maar nu ik geleerd heb dat Hij van mij houdt en Zijn Zoon ten behoeve van mij tot Zondoffer heeft gemaakt, hou ik ook van Hem en wil ik nooit meer zondigen." Wat was er gebeurd? Ik had trouw de liefde van God voor hem gepreekt en had hem gesmeekt verzoend te zijn met God. De boodschap was in zijn harte gezonden door de God Die van hem houdt, en hij was een nieuwe schepping geworden. Een paar dagen daarvoor zou hij mij nooit op straat aangeklampt hebben en me verteld hebben dat hij van God hield. Maar nu was het primitieve voorbij gegaan en had hij nieuwe verlangens, een nieuw uitzicht en een nieuwe ambitie. Hij was Gods vriend. Dit is het teken van de nieuwe schepping.
Het zou opgemerkt moeten worden dat in die hele passage niet over een hel werd gezegd. De liefde van God werd benadrukt. Als die je niet "te pakken" krijgt dan zal de angst voor de hel dat zeker niet doen.
Het is onwaarschijnlijk aan te nemen dat een persoon die tot de nieuwe schepping behoort een terugval krijgt, net zoals een schaap niet als een varken in een modderpoel gaat rollen. Indien het varken veranderd zou worden in een schaap, dan zou hij dat ook niet doen. Hij zou een nieuwe schepping zijn. Hij zou een schepsel zijn dat modderpoelen haat. Predikanten zouden niet zoveel problemen met terugval hebben in de kerk, als zij niet zo velen binnen gelaten hadden die slechts een hervorming zijn, in plaats van een nieuwe schepping.
De veiligheid van de persoon die in Christus een nieuwe schepping is, wordt aangetoond door de volgende passage:
"Want ik ben overtuigd dat noch dood, noch leven, noch boodschappers, noch machten, noch wat is, noch wat komt, noch krachten, noch hoogten, noch diepten, noch welk ander schepsel ook, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, in Christus, onze Heer"
(Rom. 8:38,39;SW)
In de passage van 2 Korinthiërs gaat Paulus verder: "Nu, samenwerkend, moedigen wij ook jullie aan de genade van God niet voor niets te ontvangen" (2 Kor. 6:1;SW). Dat wil zeggen, ontvang de gunst niet als ware het niets. Veracht ze niet. Welke gunst? De vriendelijkheid die bekend gemaakt werd door Christus tot een zondeoffer voor de wereld te maken. Denk er maar eens lang over na over wat dat allemaal inhoudt. Denk aan het geduld, het lijden, de dood van Gods eigen Zoon. Wij brengen veel tijd door met het vieren van de heldendaden van soldaten. We hebben speciale dagen waarop wij hen eren. Terwijl ik dit schrijf eren en herdenken mensen in heel het zuiden de offers van de soldaten van de Confederatie. Dat is goed. Maar hoeveel minuten hebben we doorgebracht met het eren van Christus voor Zijn offers voor ons? We kunnen met moeite een minuut nemen om zelfs maar aan Hem te denken.
Denk er aan, Paulus smeekt nog steeds. Hij vroeg ons verzoend te zijn met God. Nu smeekt hij ons de gunst van God niet te versmaden - zoals die getoond is in het lijden van Christus en ook in de vriendelijkheid van God bij het ons tot een nieuwe schepping maken, en in het ons met Zichzelf verzoenen, en in het niet toerekenen van onze overtredingen. Wat een GUNST is dit alles! Toch gaan we onze weg alsof het niets was! De manier waarop we er naar kijken maakt het, in ons denken, soms tot niets. De letterlijke weergave van de passage is "niet de gunst van God NAAR BINNEN IN niets te ontvangen." Met andere woorden: "maak er in je denken niet iets waardeloos van."
Paulus, sprekend voor God, of God door hem, zegt: "Ik heb jullie in de aanvaardbare tijd gehoord en Ik help jullie in de dag van redding!" (2 Kor. 6:2;SW).
Ik denk dat het voor u weldadig zal zijn als u wat tijd vrijmaakt uit uw drukke leven, en zegt: "Toen mijn toestand als zondaar naar God riep, zelfs voordat ik geboren was, hoorde Hij mij. Hij had gezegd: 'Voordat ze roepen zal Ik hen antwoorden.' Hij had mij al in gedachten toen ik, behalve in Zijn denken, nog niet bestond. Antwoordend op mijn onbewuste roep, lang voordat ik geboren werd - een roep die alleen Hij hoorde, zond Hij Iemand om voor mij tot zondeoffer te zijn. Het was toen een dag van redding bij Hem, zelfs lang voordat ik bestond en het nodig had. Hij verlengde Zijn hulp, zodat die er was wanneer ik ze nodig zou hebben. Laat me nu niet minachtend doen over Zijn gunst. Ik ben onwaardig, maar de Zondedrager trof voorzieningen voor mijn redding. Ik kan het me niet veroorloven om met onverschilligheid zulk een liefde nodig te hebben. Ik wil nu al Zijn vriend zijn. Heer, maak mij Uw vriend! Verzoen mij! Ik kan het niet zelf doen, maar U staat klaar! Ik zal uw gunst niet langer veronachtzamen."
Er is een verdorven theorie ontstaan dat we ons over niemand bezorgd moeten maken, want God heeft de voorziening getroffen. Paulus leerde uitverkiezing. Dat is alles wat we moeten weten!
Maar wacht! Niet zo haastig met uw conclusies! Dezelfde Paulus die uitverkiezing onderwees, zei ook: "Om deze reden wil ik alles verdragen om wille van de uitverkorenen, opdat ook zij de redding mogen verkrijgen in Christus Jezus, met aionische heerlijkheid" (2 Tim. 2:10;SW). Denk er aan dat toen hij in 2 Korinthiërs sprak over verzoening, hij niet zei, zoals de King James vertaling het weergeeft: "Wij bidden U namens Christus: wees JULLIE verzoend met God," alsof hij alleen een bepaalde klasse gesmeekt zou hebben. Aangezien hij reeds de wereld in de verzoening had besloten, is het redelijk te denken dat hij nu dezelfde wereld in zijn smeken besluit. Verzoend zijn betekent vriendelijk zijn. Is het dan voor mij verkeerd IEDEREEN in heel de menselijke familie uit te nodigen om Gods vriend te zijn? Dat doe ik, afhankelijk van God om de boodschap effectief te maken.
Wanneer Paulus in 2 Korinthiërs 3:6 een nieuw verbond vermeldt, denk dan niet dat hij HET nieuwe verbond bespreekt waarvan de profeten spraken. DAT is voor Israel. Dat waar Paulus van schrijft is er een waarvan de Hebreeuwse profeten geen flauw idee hadden. Het is EEN (niet HET) nieuw verbond. Het is voor ons. Het is niet een verbond van de letter, maar van de geest. Een probleem met het oude, dat aan Israel was gegeven, was dat het een verbond van de letter was, en geen levengevende of levenonderhoudende kwaliteiten bezat. Dit is er een NIET van de letter, maar van de geest. Want de letter doodt, maar de geest maakt levend.
Hij spreekt hier niet zozeer van een persoonlijke geest, als wel van geest als een verstandelijk principe van actie. Het is een verbond van verstand. We kunnen mensen doden door te staan op bepaalde vormen en ceremonieën die op de letter exact zijn. Maar als we staan op dit verbond als zijnde een principe van toewijding aan God, en afhankelijkheid van Hem, door Christus, zonder enige harde en vasthoudende tradities, dan maken we het voor heiligen mogelijk om samen samengevoegd te worden in geest, vrij om hun toewijding te geven op een manier die het best is aangepast op hun individuele benodigdheden en capaciteiten.
Wat is de geest van dit verbond? "de Heer is de geest"(2 Kor. 3:17a;SW). Dit waar zijnde is er vrijheid om de voorrechten er van uit te oefenen, want "waar de geest van de Heer is, is vrijheid" (2 Kor. 3:17b;SW).
Wanneer u de weerspiegeling van uzelf ziet in een spiegel, ziet u niet iets dat u vast kunt houden - niets tastbaars. In geloofsbelijdenissen ziet u wat u denkt dat de heerlijkheid van de Heer is in de verschillende vormen en ceremonieën van de kerk. Maar in dit verbond ziet u de heerlijkheid als iets ontastbaars. Het zit niet in de dingen die de ene kerk onderscheidt van een andere denominatie. Het zien wordt zien als in een spiegel genoemd. Het is iets dat je niet kan omschrijven. Kunt u vertellen hoe de Heer er uit ziet? U weet alleen dat Hij heerlijk is op een wijze die uw geest aanspreekt, niet uw lichamelijke ogen. Dit is een zeer heilzaam zien, want het is in geest dat u Zijn heerlijkheid ziet. Vergeet geloofsbelijdenissen, vormen, ceremonieën, en namen van denominaties. Het beeld dat u in geest heeft overstijgt ze allemaal. Het maakt u blij.
En het beste van alles is dat het u omvormt in het geestelijk beeld dat u ziet. Dit is de manier om als de Heer te worden!
