"Onze mond is geopend tegen jullie, Korinthiërs, ons °hart is breder geworden. In ons worden jullie niet benauwd, maar jullie zijn benauwd in jullie binnenste. Maar de vergelding is hetzelfde: (ik spreek als tot kinderen) Ook jullie, weest breder!"
(2 Korinthe 6:11-13;SW)
Sektarisme, wat bekrompenheid inhoudt, was en is een van de vloeken van het Christendom. Voordat hij een heilige werd, was Paulus lid van een sekte - hij erkende dat. Sektarisme drong de kerk binnen tijdens de bediening van de apostel, maar hij was er voortdurend tegen aan het waarschuwen. Toch kon hij zien dat de sekten onder hen één goed werk zouden doen: de gediskwalificeerden zouden openbaar worden.
Bij het geven van instructies aan Titus zei Paulus: "Wijs een sectarisch man na een of twee waarschuwingen af" (Titus 3:10;SW). De sektarische man had geen plaats voor zover het Paulus betrof. Niemand anders dan een sektarisch pwersoon heeft vandaag een plaats in het Christendom. "Behoort hij tot onze denominatie?" is de eerste vraag die wordt gesteld.
De King James vertaling van de Bijbel, vertaald door hen die het sektarisme als het meest belangrijke van alles beschouwden,verborg de waarheid door het woord "heresy"(ketterij) te gebruiken voor een sekte, en "heretic"(ketter) voor een sektarisch persoon.
Sektarisme overtreedt de breedheid van gemeenschap die de Vader geeft aan alle heiligen, en dwingt hen bekrompen te zijn. In sommige gevallen, misschien, verstikt het met zoveel succes dat de heilige tevreden is met een beperkte gemeenschap; maar normaal gesproken wordt het hart van een heilige verbreed. Hij voelt zich beschaamd als hij toegeeft aan de bekrompenheid en non-gemeenschap dat deze sekte hem oplegt. Het veroorzaakt spanning. De Baptist moet gemeenschap hebben met andere Baptisten boven alle andere heiligen, maar hij voelt zich zelden gelukkig als hij dat doet. De Methodist moet handenlen als waren zijn broeders Methodisten dichter bij God dan enig ander mens, maar zijn mededogen is breder dan zijn belijdenis, en dat brengt hem spanning. De Presbyteriaan moet de voorkeur geven aan andere Presbyterianen, maar wanneer hij luistert naar de aandrang van zijn hart, weet hij dat hij een leugen leeft. Enzovoorts. Dit is normaal gesproken het geval.
Paulus herkent dat de HARTEN van de Korinthische heiligen verbreed waren geworden. Hij wist dat ze door hun mededogens onder spanning stonden. Wat zij nodig hadden was hun harten te volgen en zichzelf te verbreden. Dat is de reden waarom hij aanmoedigde: "Weest breder!"
Er zijn velen die ziek zijn van de restricties van het denominationalisme, en verlangen naar een gemeenschap die zo breed is als het gebied van de heiligen. God heeft vele heiligen geleid naar het open veld van de vrijheid.
We denken niet dat we alles weten. We moedigen Schriftonderzoek aan. Indien een verse waarheid ontdekt wordt, zijn we vrij die te aanvaarden. Indien zij die geheel afwijzen, vernietigt dit niet onze gemeenschap met hen. We doen geen inspanning om het aan iemand op te leggen.
Een organisatie waar bepaalde mensen het gezag hebben, waar een ijzeren belijdenis is die de gewetens van sommige van de leden schendt, en waar bepaalde mensen zijn die voortdurend proberen hen te "tuchtigen" die zij niet mogen, is de broedkamer van opschudding.
Wij stellen geen eisen aan heiligen. Wij verlangen niet dat zij hun banden met sektarische groeperingen verbreken. Wij weten dat velen van hen geen nut zien voor de "kerken" waar zij "lid" van zijn, behalve als plaatsen van sociaal genoegen. Als ze dat daar vinden, laat ze! Ze vinden er zeker daar geen rust voor hun geestes. Maar het doet ons verdriet als we veel heiligen verkrampt en gespannen zien, omdat zij weggehouden worden van het uitdrukken van hun gemeenschap met andere heiligen, en niet toegestaan worden God te dienen in eenheid met mensen die niet van hun sektarische groep zijn. Aan zulke mensen zouden we willen zeggen: "Mogen jullie harten verbreed worden. Jij zijn gespannen in julle gevoelens. Jullie moeten verbreed worden!"
Ik dacht ooit dat "buiten de kerk" zijn een ramp zou zijn die erger was dan de dood. Ik heb ondervonden dat het zo'n blijdschap geeft dat er niet genoeg geld in de wereld is om mij te belonen er terug in te gaan. De heersers van de sektarische organisatie verwachten dat de mensen opzien naar hun groepering als de tempel van God. Dit was een van de dingen die jammer genoeg aan de orde waren in Korinthe. Daarom zei Paulus hen: "Kom er uit!" en legde uit: "Jullie zijn de tempel van God." Niet de organisatie, maar de heilige is Gods tempel.
Is uw hart verbreed om dat te doen wat uw religieuze orde u niet wil toestaan? Heeft u er spanningen door? Ik smeek u: Wees verbreed!"
The Pilgrim's Messenger
Jaargang XIII, Nummer 10, Mei 1934
Glenville, Georgia, USA