“In het midden van haar plein en aan deze en de andere kant van de rivier, staan bomen van leven, die twaalf vruchten geven, in overeenkomst met iedere maand haar vrucht gevend, en de bladeren van de boom zijn voor de genezing van de natiën”
(Openb. 22:2;SW).
Het woord dat in de Concordante Vertaling met log wordt weergegeven is xulon, wat hout betekent. Xulon wordt gebruikt om zaken als het kruis waarop Christus werd gekruisigd aan te duiden, hout als bouwmateriaal (1 Kor. 3:12), de blokken waarin Paulus’ voeten in de gevangenis werden vastgezet (Hand. 16:24), stokken voor knuppels(Matt. 26:47) en andere houten voorwerpen. Dendron is het Bijbelse woord voor boom. Het wordt regelmatig gebruikt om levende bomen aan te duiden.
Het mooie beeld dat hier wordt benut is dat van opstandingsleven. Het hout was dood, maar leeft weer en is een bron van voortdurend onderhoud. Het voorafgaande leven was afgesneden en wordt nu vervangen door een van superieure levenskracht. “En een twijg zal voortkomen uit de stam van Jesse en een loot uit zijn wortels zal vruchtbaar zijn” (Jes. 11:1;SW). Het huis van David was lang geleden afgesneden. De natie Israel was figuurlijk dood en verstrooid onder de natiën, maar het koninkrijk is weer opgericht onder Christus, het Lam.
Waar is zo’n boom die twaalf vruchten kan voortbrengen? Waar is zo’n boom die iedere maand vrucht produceert? Waar is een boom die ook bladeren produceert die genezende kracht hebben? Dit alles moet verwijzen naar het opstandingsleven van Christus, voor allen geleverd op het dode hout van het kruis van Golgotha – het dode hout van gekruisigd vlees.
Aäron was aangewezen als hogepriester en de stam van Levi was bevestigd als de priesterstam door Gods wonder, verricht op Aärons houten staf. De staf van elk van de hoofden van de twaalf stammen werd genomen en hun namen werden er op geschreven. Aäron vertegenwoordigde Levi. Mozes plaatste alle staven voor God in de tabernakel. De volgende dag waren alle staven hetzelfde als tevoren, behalve die van Aäron. Die had knoppen en bloesem en amandelvruchten (Num. 17). De opstanding bevestigt het Hoofdschap van Christus, Maar Hij is niet alleen het Hoofd van een stam of natie, Hij is het hoofd van het ras, Adam vervangend in die positie (1 Kor. 15:20-24; Rom. 5:12-21; Efe. 1:9-10, 22, 23; 1 Kor. 11:3 enz.). Als Hoofd van allen is Hij de bron van leven voor allen.
Het hout van leven is op twee manieren bestempeld met het getal 12, het getal van heerschappij. Het produceert twaalf vruchten en het produceert ze in twaalf maanden. Maanden zijn een maan aanwijzing. De maan, het kleinere licht, was voor de heerschappij over de duisternis, of nacht (Gen. 1:5,16). Zo is de gedachte aan heerschappij verbonden met het hout van leven. Hier wordt speciaal de gedachte benadrukt van de heerschappij over hen die nog niet ten volle in het licht zijn gekomen. Zij die nog steeds een beetje in de schaduw van duisternis zijn, hebben de genezing nodig van de bladeren en het onderhoud door de vrucht van leven. Dit is echter een tijdelijke behoefte. Dit wordt ook verondersteld waar ons wordt verteld dat er geen nacht meer zal zijn. Het kleinere licht voor hen in de duisternis, maakt de weg vrij naar het grotere licht. Dit spreekt in het bijzonder van hen van de tweede dood die nog niet ten volle onderschikt zijn aan Christus. Zij erkennen Hem nog niet als hun Hoofd.
Het hout van leven staat in het midden van het plein van het nieuwe Jeruzalem, net als aan beide zijden van de rivier. Deze locatie identificeert het met het centrale doel van de stad en van de heerschappij die uit de stad komt. Dat doel is om leven te geven. Daarom, terwijl deze zegeningen in het bijzonder beloofd worden aan die getrouwen die vervolging ondergaan, kan er geen twijfel bestaan dat die vervolgden het karakter en de missie zullen aannemen van hun Hoofd, Die beschreven wordt als het Lammetje, het leven gevend offer. De eenvoudige aanwezigheid van hen die de genezing nodig hebben die door de bladeren wordt geleverd, is een andere bevestiging dat zij die in de tweede dood zijn niet letterlijk dood zijn. En de gedachte aan genezing toont aan dat in alle behoeften van ieder individu voorzien zal worden. Onderschikking aan God en vervreemding van Hem zijn de enige aspecten van de bediening van Zijn dienaren.
“Daarom ook verhoogt God Hem hooglijk en geeft Hem genadevol de Naam boven iedere naam, opdat in de Naam van Jezus iedere knie zou buigen, van hemelingen en van aardsen en van onderaardsen, en iedere tong zou belijden dat Jezus Christus Heer is, tot heerlijkheid van God, de Vader”
(Filip. 2:9-11;SW).
Hoe komt deze grote climax van de aionen tot stand? Spreekt deze passage van een laatste tijd wanneer de laatsten van de mensheid en de geestelijke wezens tot een bewustwording van de waarheid komen en hun hartelijke toewijding en trouw aanbieden aan Christus? Ja, dat zal gebeuren en die tijd zal zeker komen en dit Schriftdeel vervullen. Maar het kan ook verder kijken, naar een eerste bijeenkomst van alle rationele wezens die in eenheid buigen voor de Here Jezus, en bijval tonen aan Zijn Hoofdschap over hen? Ook dat kan gebeuren. Wat een aanleiding voor een feest!
Het lijkt wel paradoxaal dat Christus zou heersen totdat allen aan Hem onderschikt zijn, maar wanneer Hij dat doel bereikt, zal Hij ophouden met heersen, afstand doen van Zijn troon, en een voltooide en verenigde schepping teruggeven aan Zijn Vader. Dus wanneer Christus geheel en al Heer van allen is, stopt Hij met Heer te zijn. En een grootse en heerlijke gebeurtenis, die veel zal lijken op een hedendaagse kroningsceremonie, leidt tot een afstand doen van de troon.
Bij de grote witte troon merkten we het populaire beeld op dat er toe neigt het tot de grote witte dais, of oordeelstroon, te maken. Oordeel wordt toegemeten. Maar we zagen dat de grote witte troon inderdaad een troon is, omdat er bevelen uit komen en er tijdens de laatste aion heerschappij uit vloeit. Al de heersende en politieke aspecten die van zo’n troon verwacht zouden worden, zullen er inderdaad uit voortkomen. Maar wanneer Christus Heer van allen wordt, zal de noodzaak voor heerschappij ophouden te bestaan, en alle gedelegeerde ambten van heerschappij en gezag zullen afgeschaft worden. Misschien zal dan de grote witte troon een grote witte dais worden. Ieder rationeel schepsel zal hun oordeel laten horen dat de Zoon van God waardig is om over allen te heersen. Dan zal de Zoon van God alle diademen van gezag verwijderen van Zijn voorhoofd en ze plaatsen aan de voeten van Zijn Vader. En de Vader zal Zijn laatste daad van oordeel verrichten als Hij aankondigt dat het werk van Zijn Zoon zeer goed is. En ieder hart dat toekijkt zal weten wat er gaat gebeuren. Ieder oog zal de Zoon zien en zich verheugen dat Hij geëerd wordt. Maar ieder hart zal weten dat Hij niet aan die eer zal vasthouden, want Hij heeft die al eerder ter zijde gelegd.
Dood is het ophouden van leven. De eerste dood is een toestand waarin geen bewustzijn is. Er is geen waarneming, geen bewust zijn van het voorbij gaan van tijd, geen bewust zijn van ook maar iets in de eerste dood. Maar de tweede dood wordt in Johannes’ visioen aangekondigd als een toestand waarin bewustzijn en kwelling is. En deze kwelling strekt zich uit voor lange, onbepaalde perioden van tijd. Er moet een aanzienlijk verschil zijn tussen de definitie van de eerste dood en die van de tweede dood.
Wat is de Poel des Vuurs? De Poel des Vuurs maakte deel uit van een scene in een visioen van de apostel Johannes. Deze Poel des Vuurs was de plaats van opsluiting en kastijding voor de groteske schepselen die in het visioen werelddominerende politieke systemen waren, en voor verpersoonlijkte figuren voor de dood en hades. Wanneer Christus terugkomt in heerlijkheid en macht, zal Hij alle politieke systemen van deze wereld op hun knieën brengen. Zij zullen onderschikt worden aan de heerschappij van de herboren, priesterlijke natie Israel. Er zal een wereldwijde heerschappij zijn van strikt recht en rechtvaardigheid. De dienstbaarheid en kastijding waaraan de natiën onderschikt zullen worden tijdens deze heerschappij, is de letterlijke werkelijkheid die in Johannes’ visioen figuurlijk werd getoond als een Poel des Vuurs. De Poel des Vuurs – de tweede dood – is geen letterlijke dood.
De millenniale periode van strikte heerschappij is een aantoning dat de mensheid niet in vrede kan leven zonder de geest van God te ontvangen. Zelfs rechtvaardige regering is onvoldoende om de zwakten van de wereld te genezen. Satan zal losgelaten worden aan het einde van het millennium en zal onmiddellijk de mensheid in oorlog brengen met Christus en de heiligen. Met deze krachten zal vervolgens korte metten gemaakt worden. Dan zal de era komen van het grote witte troon oordeel en de nieuwe hemel en de nieuwe aarde.
De heerschappij van rechtvaardigheid zal voortgaan op de nieuwe aarde, zodat zij die tevoren stierven de voordelen en het onderwijs er van ontvangen. Maar het karakter van de heerschappij zal veranderen. Christus, de Soeverein, zal niet bekend staan als de Leeuw van de stam van Juda, maar eerder als het Lammetje – het verzoenend offer. Aangezien de heerschappij over de ongelovigen en boosaardigen van de aarde tijdens het millennium door Johannes in het visioen werd gezien als een Poel des Vuurs, wordt die beschrijving in het visioen overgenomen om ook op de nieuwe aarde te heersen. Allen die voor de grote witte troon geoordeeld worden gaan de doop in van de perfecte heerschappij die hen brengt tot de bewustwording van waarheid, die hun levens reinigt. Maar de heerschappij van die laatste aion verandert zo dramatisch, dat ze ook beschreven moet worden als een rivier van water des levens. Hoewel het aspecten heeft van kwelling en ontbering, brengt het toch leven en bevrediging. Voor allen wordt in genezing voorzien. Christus’ Melchizedekiaanse heerschappij voltooit zowel rechtvaardigheid als vrede, totdat allen onsterfelijk zijn gemaakt en totdat er niet langer enige noodzaak is voor heerschappij. Tenslotte zal aan allen onsterfelijkheid gegeven worden en zal de dood afgeschaft worden. Dan zal God Alles in allen zijn.
We vinden dan dat het misverstaan van een visioen van een profeet de ontzagwekkend reinigende oordelen van God doet misverstaan als waren zij de gruwelijke gevolgen van boosheid en frustratie, alsof God niet Zijn doelstelling zou kunnen bereiken. En we vinden dat de Schrift in werkelijkheid veel te zeggen heeft over de tweede dood. Veel van de gelijkenissen die door de Heer uitgesproken werden, verwijzen naar die toestand, hoewel ze niet bij die naam genoemd worden. Hij kwam sprekend van leven en dood, en van aionisch leven en de tweede dood. De tweede dood is een figuurlijke uitdrukking die het bestaan van hen die geoordeeld zijn bij de grote witte troon contrasteert met het aionische leven van de gekozenen.
