“En indien iemand niet werd gevonden geschreven zijnde in de rol van het leven, werd hij in het meer van het vuur geworpen”
(Openb. 20:15;SW).
Wat missen we hier? Wat zou verwacht mogen worden in dit vers dat niet verschijnt? De advocaten van eindeloze kwelling zijn er snel bij om de tijd toe te voegen van vers 10, waar de Tegenstander in de Poel des Vuurs geworpen wordt, waar het beest en de profeet zijn. “En zij zullen dag en nacht beproefd worden, voor de duur van de aionen van de aionen” (verg. 14:11 en 19:3). De King James vertaling vertaalt deze tijd onjuist met “forever and ever” (voor altijd en altijd). Een reden waarom het tijdsdeel ontbreekt is omdat de eerste van deze twee aionen voorbij is. De millenniale aion sluit af met het grote witte troon oordeel. Maar waarom wordt er geen “kwelling voor de aion,” of “ kwelling voor de aion van de aionen” vermeld? De grote witte troon brengt een verandering aan in het visioen.
Eerder waren het beest en de valse profeet in beeld, die grote politieke systemen en groepen van de mensheid presenteren. Deze beesten, als een collectief geheel, kunnen als gekweld gezien worden voor de aionen. Maar met het oordeel over individuen naar hun werken in beeld, zal de lengte en zwaarte van kwelling zeer variëren. Het is niet langer passend over hun kwelling te spreken in de termen die toegepast worden op een collectief geheel.
Kort voor deze uitspraak werden de dood en hades in de Poel des Vuurs geworpen. Met die uitspraak schijnt er een verandering in de dood te komen. De tweede dood is al eerder genoemd (2:11 en 20:6), maar dit is de eerste uitspraak in de Schrift die een definitie van de tweede dood levert, en ook een reden voor de naam. Dit tweede, rassenwijde oordeel over de mensheid levert een reden voor een verandering in terminologie.
Er kleven verscheidene vragen aan de naam tweede dood. Waarom wordt de Poel des Vuurs niet de tweede dood genoemd gedurende de duizend jaren? Waarom verandert de naam van de Poel des Vuurs bij het grote witte troon oordeel? Vinden er in de Poel des Vuurs veranderingen plaats die het anders maken na het grote witte troon oordeel dan wat het daarvoor was? Waarom wordt de naam tweede dood gegeven aan de Poel des Vuurs? Is die term er een passende naam voor?
Johannes zag in zijn visioen een Poel des Vuurs – dat is de oorsprong van de naam. De Poel des Vuurs bestaat doorheen de duizend jaren, of millennium. Tijdens die periode van tijd wordt er alleen naar verwezen als de Poel des Vuurs, niet als de tweede dood. De beesten werden in de Poel des Vuurs geworpen bij de aanvang van de duizend jaren. De beesten zijn een figuurlijke vertegenwoordiging voor de natiën van mensen die tegen God gericht zijn en in die tijd op de aarde in leven zijn. Allen van de mensen van de beestnatiën die stierven blijven dood tijdens de duizend jaren. Daarom is, tijdens de duizend jaren, niemand van de mensen van de beestnatiën die op aarde leven nog niet de eerste dood gestorven. Dit feit maakt de term tweede dood voor hen ontoepasbaar tijdens de periode van de duizend jaren.
Een sleutelelement van deze zaak zit ‘m in het feit dat twee onderscheiden perioden van tijd in Gods doelstelling in beeld zijn. De eerste is de millenniale aion, en de tweede is de aion van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Deze twee perioden worden gescheiden door het grote witte troon oordeel, dat komt aan het einde van de millenniale aion. De letterlijke toekomstige vervulling van de Poel des Vuurs zal een leven zijn onder een mate van ontbering en het leren van onderschikking aan Christus. Dat aspect verandert niet van de ene aion op de volgende. Toch zijn er veranderingen die plaatsvinden en deze twee aionen van elkaar onderscheiden. (1) De millenniale aion zal een tijd van strikt recht zijn, maar de laatste aion zal een tijd van verzoening zijn. Dit wordt getypeerd door de heerschappij van de Leeuw vs. de heerschappij van het Lam. (2)Tijdens de millenniale aion zullen velen die in de Poel des Vuurs zijn sterven, zoals bewezen wordt door de aanwezigheid van het Gehenna. Daar zullen de lichamen van geëxecuteerde criminelen weggedaan worden. Maar tijdens de aion van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde zal sterfelijkheid niet z’n voleinding vinden in de dood. De levens van alle stervelingen zullen in stand gehouden worden door de weldadige heerschappij van hun Onderschikker. “Er zal geen dood meer zijn” (Openb. 21:4). (3) Tijdens de millenniale aion zullen de enigen op aarde die leven en opgestaan zijn Gods uitverkorenen zijn. De gedachte aan een tweede leven en een tweede dood gaan samen. De uitverkorenen kunnen door de tweede dood niet beschadigd worden (Openb. 2:11). (4)Tijdens de aion van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde zal een groot percentage van de mensen op aarde opgewekt zijn voor het grote witte troon oordeel. Zij zullen voor de tweede maal een sterfelijk leven hebben. Dit is een belangrijk deel van de reden voor de term tweede dood. Hun sterfelijke toestand is het laatst overgebleven overblijfsel van de dood op aarde.
Toen Adam ongehoorzaam was en zondigde, werd heel de mensheid onder zijn hoofdschap geoordeeld en het oordeel bracht de dood over allen (Rom. 5:12). Gods uitverkorenen worden een tweede maal geoordeeld, voor de dais van Christus (2 Kor. 5:10), onder Zijn Hoofdschap. Voor de grote witte troon zal de rest van de mensheid, die nog niet onder het Hoofdschap van Christus zijn geoordeeld, naar het oordeel gebracht worden van het nieuwe Hoofd van de mensheid. Aangezien het grote witte troon oordeel het tweede rassenwijde oordeel voltooit, is de term tweede bijzonder toepasselijk voor de ongehoorzaamheid, schande en onrechtvaardigheid in Eden, onder Adams hoofdschap. Toen was het een sterflijke toestand die voleindigde in de dood. Onder het Hoofdschap van Christus zullen zij van wie de daden geoordeeld zijn als ongehoorzaam, schandelijk en onrechtvaardig ook leven in een sterfelijke toestand, maar die zal niet voleindigd worden in de dood. Naar mate zij onderschikking leren aan het nieuwe Hoofd van de mensheid, zullen zij met Hem geïdentificeerd worden in Zijn dood en opstanding. Onder het Hoofdschap van Christus zullen dood en veroordeling afgeschaft worden en vervangen door rechtvaardiging ten leven (Rom. 5:18,19). Uiteindelijk zullen allen onsterfelijk gemaakt worden. Het leven vergezelt onderschikking aan het Hoofdschap van Christus. Hiermee samen gaan een paar zeer belangrijke woorden: tweede leven, tweede oordeel, en tweede hoofdschap. Tweede dood is een natuurlijke term om de toestand te beschrijven van hen die nog niet compleet vrijgelaten zijn uit het domein van de dood.
Overweeg voor een ogenblik de inhoud van de Poel des Vuurs. Ze bevat het beest, de valse profeet, Satan, de dood en het ongeziene, en een ieder van wie de naam niet is geschreven in het boek des levens. De eerste vijf zijn allen vijanden van de mensheid. Er is aangetoond dat de letterlijke vervulling van de Poel des Vuurs die Johannes zag, een toestand van onderwerping aan Christus en Zijn uitverkorenen zal zijn. Dit is waar de apostel Paulus over sprak in 1 Korinthe 15, wanneer hij zegt: “Want Hij moet heersen totdat Hij al de vijanden onder Zijn voeten zal plaatsen. De laatste vijand wordt afgeschaft: de dood” (1 Kor. 15:25,26;SW). De dood en hades zijn de laatste van deze vijf vijanden die in de Poel des Vuurs geworpen worden. Het thema van onderwerping van Christus’ vijanden, geciteerd uit Psalm 110, klinkt doorheen heel het Nieuwe Testament (Matt. 22:44; Mark. 12:36; Luk. 20:43; Hand. 2.35; 1Kor. 15:25; Hebr. 1:13; 10:13; en herhaaldelijk doorheen Openbaring). Kennelijk kwalificeert de Tegenstander als een vijand (Mat. 13:39; Luk. 10:19). Van de dood, de laatste vijand, wordt in het visioen gezien dat, hij kort na de Tegenstander, in de Poel des Vuurs geworpen wordt.
Naast deze vijanden worden zij van de mensheid die niet geschreven staan in het boek des levens in de Poel des Vuurs geworpen. Er worden twee criteria genoemd die reden zijn voor hun verblijf daar: (1) het oordeel over hun werken, en (2) hun namen staan niet geschreven in het boek des levens. Hun werken definiëren een toestand van vijandschap tegen Christus en de Vader. “omdat de gezindheid van het vlees vijandschap tegen God is, want aan de wet van God is het niet onderworpen, want het kan dat ook niet” (Rom. 8:7;SW). De mensheid heeft de ervaringen van kwaad nodig die gerelateerd worden aan de dood van het vlees. Door deze is de voorbereiding voor het leven in de geest – leven als zonen van God (Rom. 8:5-14). De Poel des Vuurs zal de beproeving leveren die nodig is om de houding van het vlees weg te branden uit hun leven, heb voorbereidend voor het ontvangen van Gods geest.
Net zoals het zijn van vijanden van Christus, kan alles in de Poel des Vuurs gezien worden als ook vijandschap tegen de mensheid. Het is eenvoudig de Tegenstander en zijn boodschappers te zien als vijanden. Het is ook eenvoudig de dood en het ongeziene te zien als vijanden van de mensheid. Maar hoe past zo’n beschrijving bij de ongelovigen van de mensheid? Nogmaals, met het oog op de Poel des Vuurs, het zijn de werken van de mensheid – de werken van hun vlees – die in beeld zijn. De werken van de mensheid vallen zeker onder de vijanden van de mensheid. De mensheid staat onder de controle van haar eigen werken. Hoe vaak heeft iemand gefaald te doen wat gedaan zou moeten worden, omdat de een of andere eerdere daad verhinderende omstandigheden schiep? Hoe vaak slaagt iemand er niet in te doen wat het beste is, omdat de daden van iemand anders zijn houding veranderen? In plaats van onze daden te controleren en te doen wat juist is, controleren onze daden en die van anderen ons. De heerschappij van Christus zal de tirannie van het vlees beëindigen. Vanuit dit gezichtspunt zeggen we vrijmoedig dat het doel van de Poel des Vuurs is de mensheid te bevrijden van z’n vijanden.
Kennelijk is dit het beeld dat bedoeld wordt uit deze passage te leren. Zoals al eerder opgemerkt, er zullen sommigen zijn die bij de grote witte troon leven zullen ontvangen. We verwachten dat de koningin van het zuiden en de bekeerde Ninevieten onder hen zullen zijn (Matt. 12:41.42). Ze worden niet geteld onder de vijanden van de mensheid.
Het is de bedoeling van de Schrift dat we ons zouden verheerlijken in de Poel des Vuurs. Deze uitspraak zal mogelijk velen schokken die er traditionele inzichten op na houden. Als de Poel des Vuurs gezien wordt als een plaats waarin grote aantallen individuen onzegbare kwelling in letterlijke vlammen doormaken, kunnen we er ons niet in verheerlijken. Maar indien Johannes’ visioen gezien wordt voor wat het is, kunnen we ons er echt in verheugen. In het visioen zag Johannes de volle en laatste uitdrukking en belichaming van Satans kracht en gezag in de politieke en sociale systemen van de aarde. De Poel des Vuurs is waar deze systemen – de vleeswording van de Leugen – door de waarheid van God verslonden worden. Het visioen laat zien hoe al Christus’ vijanden onder Zijn voeten geplaatst worden. Het visioen laat zien hoe de dood overwonnen en afgeschaft wordt. Het visioen toont dat alle werken van het vlees geoordeeld worden – dit is de voorwaarde voor leven in de geest. Op deze wijze gezien, is de Poel des Vuurs deel van de overwinning van Christus over kwaad, iets waar ieder trouw hart naar heeft verlangd. Natiën en generaties van individuen zullen inderdaad geplaatst worden onder de kwelling en last van onderschikking aan rechtvaardige heerschappij. Maar in deze staat van onderwerping zal de kwelling in de ervaring van ieder individueel dat zijn wat nodig is om de structuur van de leugen uit te bannen, opdat de bewustwording van de waarheid volledig gefundeerd en opgebouwd mag worden en worden tot een bolwerk voor geloof.
Door naar deel 20...
