We hebben de drie verzoeken van Paulus' gebed met betrekking tot hun definitie voltooid. Nu beginnen we opnieuw er naar te kijken, voor leerstellig onderwijs. We zouden eerst moeten vragen hoe we weten dat dit deel verband houdt met het eerste verzoek van het gebed. We zeiden dat de roeping door de Vader was om zonen van God te zijn. Adam werd een zoon van God genoemd (Luc. 3:38), maar verloor veel van dat beeld toen hij zondigde en stierf. In dit deel van de brief wordt ons verteld dat Christus gelovigen maakt tot een nieuwe mensheid, waarvan Hij het Hoofd is. Het Hoofdschap van Christus brengt verlossing tot stand in zoonschap van God voor hen die tot Christus behoren.
Het definiëren van zonen van God in 1:3-6 zei dat zij heilig en smetteloos moesten zijn in Zijn ogen. In deze passage zal Paulus spreken van hen die buiten een verbondsrelatie waren en "zonder God in de wereld" God's familie werden en uiteindelijk de zeer heilige tempel waarin Hij verblijft. Zij die geen deel hadden aan Israël, de natie die een verwachting van zoonschap had, worden samengevoegd met die Israëlieten die in Christus geloven. De eenheid van het lichaam van gelovigen is noodzakelijk om te getuigen van het feit van hun zoonschap, van God's inwoning en van de waarheid van het zijn van een nieuwe mensheid. Hun eenheid zal de wereld laten zien dat een relatie met God alle menselijke verdelingen en barrières overstijgt. De hele toon van deze passage neigt naar de roeping als God's zonen.
Nogmaals: Paulus zal het proces herhalen dat hij gebruikt had. Hij zal de Joodse en heidense gelovigen in twee groepen verdelen, en dan zal hij laten zien hoe het kruis van Christus hen bijeen brengt.
A1. Herinnert jullie daarom dat eens jullie,
B1. de natiën in het vlees,
C1. die Voorhuid genoemd worden
C1. door die Besnijdenis genoemd worden,
B2. in vlees, met handen gemaakt,
A3. dat jullie in die periode
B3. los van Christus waren,
C3. vervreemd van het burgerrecht van Israël
C4. en gasten van de verbonden van de belofte,
B4. geen hoop hebbend en zonder God in de wereld.
A5. Maar nu, in Christus Jezus, zijn jullie, die eens ver weg waren geworden,
B5. dichtbij in het bloed van Christus,
C5. want Hij is onze vrede, de beide één makend
D5. en de tussenmuur van de erfscheiding afbrekend,
E5. de vijandschap in Zijn vlees,
D6. de wet van de voorschriften in officiële besluiten
buiten werking stellend,
C6. opdat Hij de twee in Zichzelf zou scheppen tot in één nieuwe mens,
vrede makend,
D7. en dat Hij de beiden in één lichaam wederzijds zou verzoenen
voor God door het kruis,
E7. daarin de vijandschap dodend.
D8. En komend evangeliseert Hij vrede aan jullie die ver weg zijn
C8. en vrede aan die nabij zijn,
B8. want door Hem hebben wij beiden in één geest de toegang tot de Vader.
A9. Dus dan zijn jullie niet meer gasten en bijwoners,
B9. maar zijn jullie mede-burgers van de heiligen en huisgenoten van God,
C9. opgebouwd wordend op het fundament van de afgevaardigden
en profeten,
D9. waarvan Christus Jezus Zelf de sluitsteen in de uiterste hoek is, ]
B10. in Wie het gehele gebouw, samenverbonden wordend, groeit tot
een heilige tempel in de Heer,
A10. in Wie jullie ook samengebouwd worden tot woonplaats van God, in geest
A1 t/m B2 definieert de eerdere relatie van heidenen met de natie Israël als afgescheiden.
A3 t/m B4 definieert de afstand tussen deze groepen en in het bijzonder de afstand van de natiën vanaf God in die eerdere tijd.
A5 t/m B8 definieert de afschaffing van de vijandschap tussen Joden en heidenen door het kruis van Christus.
A9 t/m A10 definieert de eenheid van alle gelovigen die in hen tot stand werd gebracht door God's Geest.
Deze schets toont de vooruitgang door twee mediums: tijd en ruimte. Let er op dat alle A lijnen tijd elementen bevatten: "Herinnert jullie daarom dat eens jullie ... in die periode ... Maar nu, in Christus Jezus, zijn jullie, die eens ... ver weg waren geworden, dichtbij in het bloed van Christus, want Hij is onze vrede, de beide één makend en de tussenmuur van de erfscheiding afbrekend, de vijandschap in Zijn vlees, de wet van de voorschriften in officiële besluiten buiten werking stellend, opdat Hij de twee in Zichzelf zou scheppen tot in één nieuwe mens, vrede makend". Let er dan op dat ruimtelijke verwijzingen de tijdelementen invullen. De ruimtelijke verwijzingen kunnen in twee groepen verdeeld worden: (1) elementen van afstand "buiten Christus om; vervreemd van het burgerschap; gasten; zonder God in de wereld; de barrière; vijandschap; gasten en bijwoners;" (2) elementen van nabijheid; in Christus Jezus; nabij komen; vrede; een; scheppend in één; vrede makend; beide verzoenend in één lichaam; evangelie van vrede voor jullie die veraf zijn; vrede voor hen die nabij zijn; toegang; mede-burgers; behorend tot God's familie; gebouwd op het fundament; samen verbonden; samen gebouwd voor God's verblijfplaats. Al deze termen spreken op de een of andere manier van ruimtelijke relaties. Zelfs de term heiligen spreekt van scheiding naar God toe en afgescheiden zijn van de wereld. Dit is de terminologie die Paulus gebruikt om te onderwijzen hoe de gelovigen kwamen tot het doel van God's roepen.
In het eerste chiasme, A2 t/m B2, vlakt Paulus snel de grond tussen de Joden en heidenen. Hij spreekt van de natiën in vlees, en vergelijkt dat met besnijdenis in vlees gemaakt door handen. Deze verwijzing naar vlees plaatst beide groepen buiten het gebied van de geestelijke zegeningen voor zonen van God, zoals beschreven in hoofdstuk 1. Let op de perfecte balans tussen B1 en B2, en tussen C1 en C2 - beide B's verwijzen naar vlees en beide C's verwijzen naar besnijdenis.
In B3 en B4 komt zonder Christus zijn parallel gelijk aan zonder God zijn. C3 plaatst de heidenen buiten het burgerschap met Israël. C4 herhaalt dit maar legt meer nadruk op de afstand vanaf God. Het beste waarop ze konden hopen was gasten te zijn van de goddelijke zegeningen die rechtstreeks over Israël zouden komen. Zij hadden geen verwachting - geen verwachting van zoonschap van God.
A5 t/m B8 is het hoofdlichaam van de schets en verklaart hoe de verandering die eenheid brengt plaatsvindt. Hier bereikt de chiastische inkeping het diepste punt op E5 en E7. Dit is de zware omschrijving van verdelingen in de mensheid: vijandschap. Ons wordt een dubbel brandpunt gegeven op dit woord. Dit deel herinnert ons er ook aan dat religieuze vijandschap vaak de hardnekkigste van de verdelers tussen groepen is geweest. Het woord "wet" komt maar één maal in deze brief voor en het gaat in dit brandpunt gebied over vijandschap (v. 15). Maar het kruis (dat slechts ook en hier één maal voorkomt) wordt ingebracht en een overvloed aan termen - vrede, verzoening, één - dat de afstand en barriëres overwint tussen partijen. En hier introduceert Paulus voor het eerst een nieuwe term: de nieuwe mensheid. Het is een nieuwe, onverdeelde mensheid, die de roeping zal vervullen om zonen van God te zijn. Dit is een zeer belangrijk brandpunt.
Er zou tijd uitgetrokken moeten worden om naar de relatie van alle lijnen van dezelfde brief in dit deel te kijken. De gebalanceerde parallellismen van denken zullen laten zien dat dit arrangement van de gedachten de structuur van de tekst zelf is, niet iets dat er aan opgedrongen wordt.
C6 wordt ook een speciaal brandpunt, gecentreerd tussen E5 en E7. Het is ook gecentreerd tussen C5 en C8, op welke beide het rust, en het geeft ons Paulus' eerste vermelding van de nieuwe mensheid.
Het brandpunt van A9 t/m A10 is D9: "de hoeksteen is Christus Jezus Zelf." We hebben hier een zinspeling naar de verworpen steen die de hoeksteen werd in Psalm 118:22, alsook zinspelingen op vele andere O.T. passages die van Christus spreken als een steen. Er is enig debat of de weergave hoeksteen zou moeten zijn of hoofd van de hoek of zoiets. Wij kiezen er voor alle verschillende beelden te plunderen voor het inzicht dat ze geven.
De metafoor van de kontekst spreekt van het bouwen van een tempel. De eerste hoeksteen die gelegd werd was die waarop alle andere uitgelijnd werden. En goed gebouw moet haaks zijn. De hoeksteen was het nul-punt in drie dimensies voor het hele gebouw. Het markeerde het snijpunt van de datums in de ruimte. Dit is een perfecte illustratie voor een deel van de brief die zoveel verwijzingen gebruikt heeft naar ruimtelijke afstanden en relaties. Christus is het beginpunt in alle dimensies.
De hoeksteen spreekt van de verheven positie die de muur of het gebouw completeerde. Christus is al deze dingen en meer. Hij is de maat waarmee we gemeten worden (zie het woord maat in hoofdstuk 4 deel over het gedrag van hen die zonen van God genoemd zullen worden). Hij is het Hoofd van alle andere stenen van het gebouw (zie het woord hoofd in 4:15, het eerder genoemde deel over gedrag). We zouden niet aan Christus denken als Hoofd van de hoek, zonder ook aan Hem te denken als het Hoofd van de nieuwe mensheid. We zouden de nieuwe mensheid, waarvan hier gesproken wordt, moeten zien als een symbool of type van de complete mensheid aan het einde van de tijden.
Pink Floyd, de rock band, produceerde een populair liedje: "Another brick in the Wall." Als u wel eens erg dicht bij een zeer groot stenen gebouw bent geweest en naar de stenen voor u keek, en dan naar de schijnbaar eindeloze rijen stenen aan uw rechterkant, linkerkant en boven, dan kan u een idee hebben van hoe krachtig deze spraakfiguur kan zijn: "you're just another brick in the wall." “You have no individual significance!” “You are embedded in a system from which you cannot escape!” “You are part of a world system, whether you like it or not!” De band gebruikte deze figuur in rebellie tegen de gedachte van het zich schikken naar de status quo.
Maar overdenk met mij een heel andere logica. Denk aan de perfectie van Jezus Christus. Denk hoe het zou zijn om deel uit te maken van een mensheid waarin elk menselijk wezen op één lijn geplaatst is met Jezus Christus! Denk aan een mensheid, net als alle stenen in een muur, die haaks staan met de hoeksteen. Denk dan dat elke steen niet de een of andere identiteit is die aan u geen zorg zou hebben, maar elke steen iemand is die van u houdt zoals zij van zichzelf houden. En elke steen is iemand die toegewijd is om God een genoegen te doen en leeft voor Jezus Christus. Zou u niet graag deel uitmaken van dat gebouw? Dat is geen gewoon gebouw! Dat is de tempel die God aan het bouwen is door Jezus Christus! En het is het gebouw waarin God een genoegen heeft om te wonen!
De toren van Babel werd met stenen gemaakt. Elk blok moest gelijk zijn aan elk ander blok. Maar God bouwt niet op die manier. Bij de berg Sinaï vertelde God aan Mozes dat als de Israëlieten een altaar zouden willen bouwen om aan Hem te offeren, zij natuurlijke stenen moesten gebruiken. Als zij een gereedschap gebruikten om een steen recht te maken of plat te maken, dan zou die steen gediskwalificeerd zijn voor gebruik. Elke steen van God's altaar was een uniek, onveranderd individu. Zo is het met God's gebouw en zo is het met God's mensheid. God stelt uw individualiteit op prijs. Hij kijkt niet uit naar identieke kopieën, maar Hij verenigt individuen die tot erkenning van de waarheid zijn gekomen. In God's gebouw zijn geen duplicaat blokken. Elk er van is een uniek individu dat op één lijn is gekomen met de waarheid die in Jezus Christus is. Toen Petrus sprak van gelovigen als een tempel of huis van God vormend, noemde hij hen levende stenen (1 Pet. 2:5), hun uniekheid handhavend. Paulus benadrukte dezelfde gedachte toen hij sprak van individuele leden van het lichaam, die verschillende functies hebben (Rom. 12; 1 Kor. 12).
Door naar deel 4...
Terug naar de index.
