Mogelijk is er geen andere stad op de planeet zo bekend als Jeruzalem. En mogelijk is er geen andere stad op aarde zo tekort geschoten in het voldoen aan haar naam. De naam is samengesteld: "bezet-vrede." Sommigen hebben ook geopperd dat het "bezit van vrede" betekent. Maar bij het lezen van de pagina's van de geschiedenis moet men veel moeite doen om één enkele stad te vinden die het toneel is geweest van zulk herhaald bloedvergieten en verwoesting als door Jeruzalem werd ervaren. Veel van de grote gebeurtenissen in de geschiedenis richtten zich op deze plaats. Zonder geloof schijnt de oproep van Psalm 122 ("Bid voor de vrede van Jeruzalem") weinig meer te zijn dan een bosje wanhoop dat oprijst uit twee maal verbrande as.

Maar door geloof en onthulling zien we dat deze stad, Jeruzalem, de bezetting van vrede, een symbool is van Gods grote plan. De Schrift introduceert Jeruzalem voor het eerst bij ons als Salem (Gen. 14:18) en als de residentie van een koning die de Enig ware Koning en Priester van de Allerhoogste God is. De naam Melchizedek betekent "koning van rechtvaardigheid," en koning van Salem betekent "koning van vrede" (Hebr. 7:1-3). Zo wordt, zelfs in de openingspagina's van de Schrift, Jeruzalem aangeduid als de plaats waar God rechtvaardigheid zal inwijden, vrede en gemeenschap met Hemzelf voor de wereld.

We zien, in Jozua 10:1, vervolgens Jeruzalem nog steeds niet bezet door het uitverkoren volk en nog steeds geregeerd door een "heer van rechtvaardigheid "(Adonizedok). Een veldslag volgde op een dag die was als geen andere (Joz. 10:12-14); de heer van rechtvaardigheid werd gedood, opgehangen aan een boom tot de ondergang van de zon, en daarna verzegeld in een grot (Joz. 10:23-27). Al deze dingen spreken tot ons van de Ene Die zowel onze Rechtvaardigheid als onze Vrede is.

Het boek Richteren opent met een verwijzing naar Jeruzalem. Ditmaal is ze het toneel van vergelding en dood, en Juda, de koninklijke stam, bezit de buitenwijken van de stad. Maar de stad is nog niet gewonnen, noch zal dat het geval zijn tot iemand koning is gemaakt wiens naam  "geliefde" betekent (David). Ja, de wanhopige worsteling van de mensen om ware vrede te verkrijgen, om ze te bezitten en bezetten, zou nauwelijks levendiger uitgebeeld kunnen worden dat die beschrijving van de onneembaarheid van de berg Zion: "U zult niet hier, maar daar binnen gaan; de blinden en de lammen doen u weg gaan,..." (2 Sa,. 5:6;SW). Maar de Geliefde weet dat het geheim van de stad ligt in z'n voortdurende watervoorziening (2 Sam.5:8; Eze.47:1-12; Joh. 7:37-39; Openb.22:1- 5), en de stad van vrede werd spoedig "de stad van de geliefde" (2 Sa,. 5:7). De Geliefde weet welke zaken behoren bij de vrede van Jeruzalem (Luk. 19:42), en het was verplicht dat Hij daar zou zijn (Luk. 13:33) om het kostbare offer te brengen dat de plaag van de dood zou stoppen (2 Sam. 24:24,25).

De waarheden die in deze passages zo typerend worden gepresenteerd zijn redelijk simpel. De hoofdwaarheid is dat er zonder rechtvaardigheid geen vrede kan zijn. Dit is waarom de koning van rechtvaardigheid en de heer van rechtvaardigheid de stad van de vrede regeerden. Maar de mens is een stervend schepsel en is niet in staat door eigen inspanningen rechtvaardigheid te verkrijgen. Maar God is liefde en Hij heeft Zijn Geliefde gezonden: "Want Degene die geen zonde kende, maakte Hij ten behoeve van ons zonde, opdat wij gerechtigheid van God mogen worden in Hem" (2 Kor. 5:21;SW). En wij, gerechtvaardigd zijnde uit Zijn geloof, "hebben vrede met God door onze Heer Jezus Christus"(Rom. 5:1;SW).

Maar het verhaal van vrede eindigt niet aan het kruis; nee, het begint daar pas. Door de vrede van het bloed van het kruis komt er verzoening voor allen, zowel die van de hemelen als die van de aarde (Kol. 1:20). En hemel en aarde verheugen zich er in. De hemelse boodschappers zingen van vrede op aarde (Luk. 2:14), en mensen bejubelen vrede in de hemel (Luk. 19:28). En zo moet het zijn, want het hemelse Jeruzalem "deze is onze moeder" (Gal. 4:26;SW), terwijl het aardse Jeruzalem het altaar was voor het vergieten van het bloed dat die dingen van de hemelen reinigt (Hebr. 9:23-26).

Ons wordt een blik op de aardse climax getoond, en het is zeker, de hemelse zou niet minder heerlijk kunnen zijn. De nieuwe aarde ontvangt een nieuw Jeruzalem, een dat van God neerdaalt uit de hemel (Openb. 21:12). Deze nieuwe stad van Vrede zal de bron zijn van heerschappij voor de hele aarde, totdat heerschappij niet langer nodig is en tranen en dood weggedaan zijn.

© J.Philip Scranton