We koesteren ons in de rijkdommen van Gods genade en in het gezegende feit van onze verhoging in Christus Jezus. Samen met Hem op de troon, compleet in Hem, ons leven samen met Christus verborgen in God, hebben wij een ongeëvenaard bezit. Door goddelijke keuze en aankoop zijn wij opgeheven naar de hemelen, daarheen overgezet door de verlossing door God. De redding is een grote en, indien juist ingeschat, een buitengewoon heerlijk ding.
Maar leven wij, in de diepste zin, overeenkomstig zo'n hoog en uniek voorrecht? Bezitten wij onze positie, ons hemelse Kanaän, dat "aandeel in het lot van de heiligen in het licht" (Kol. 1:12;SW) dat ons zo genadevol is toegewezen? Er is maar één weg, en die weg gaan is weten van een overvloed aan geestleven. En het is weten als nooit tevoren van de mate van de gehoorzaamheid van onze Heer. We mogen iets van het karakter er van begrepen hebben, maar nu, nu we houvast krijgen op de innerlijke betekenis van identificatie met Christus in de dood, begrijpen we het immense belang er van.
De dood van het kruis! Van de heerlijkheid van waar Hij kwam naar de plaats genaamd Golgotha. Met een vast doel voor ogen richtte Hij Zijn aangezicht naar Jeruzalem. En
"dat gerichtte gezicht was slechts de aanwijzing van een gericht hart. De discipelen wilden niet graag Christus horen spreken over het kruis, dat kruis, het fundament van de heiligheid van God, het scharnier van menselijke bestemming. Ze wilden er niet aan denken, ze verwijderden het uit hun denken, er niet in slagend het te begrijpen. Het was een onaangename waarheid, zelfs voor hen die van Hem hielden."
Hoe konden ze dromen dat het Slachtoffer zo overtuigend de Overwinnaar zou zijn, dat Golgotha zo zou getuigen van de triomf van krachtige liefde over krachtloze haat? Maar zo was het en zo is het! De met bloed gemarkeerde weg, die zo op verlies leek, was een absolute triomf. Hij won opdat wij zouden winnen. Hij stierf opdat wij zouden sterven, maar toch met Hem leven.
Het bloed van Zijn kruis! "Het kostbaar bloed van Christus, als van een vlekkeloos en onbesmet lam" (1 Petrus 1:19;SW). Spreekt het niet voor altijd van verlossing, nabijheid en reiniging, van blijvende vrede en overweldigende macht? Hieraan zijn kolossale zaken opgehangen. Hoe hoog stijgt de macht en verwonder er van op, zelfs tot de gebieden van een onbeschreven en ongekend verleden! En hoe ver vooruit doordringt het de tijden van de toekomst! En al die macht is er voor ons, zelfs nu al. Want is het niet de ene, grote, onoverkoombare, onschendbare barrière tegen onze vijand? Dat is het inderdaad, en het is tegelijk het symbool van zijn voorbije nederlaag en nog te komen kneuzing.
De levenskrachtige graankorrel, blijft, tenzij die sterft, op zich. Bruikbaar als ze kan zijn en erg goed, zijn de mogelijkheden van het leven er van maar erg klein. Maar als de korrel sterft zal de opbrengst er van veel vrucht opleveren. En alleen de dood kon leven betekenen zoals Hij, de Overwinnaar er van, kende. Zei Hij niet: "Maar hierom kwam Ik in dit uur!"(Joh. 12:28;SW). Het uur van de dood! Maar luister opnieuw naar het eigen verslag van onze Heer over de heerlijke uitkomst er van. "En Ik, als Ik verhoogd zal zijn van de aarde, zal allen tot Mij trekken" (Joh. 12:32;SW). Hier is inderdaad de vele vrucht, een rijke oogst van het afgelegde leven.
Dood, niet alleen voor zonde, maar aan zonde. Dat is de overeenkomst die we moeten kennen. En we bewijzen de kracht er van omdat het principe er van voortdurend wordt toegepast. Maar waarom zouden we sterven en aan wat? Vragen als deze kunnen het denken aanvallen en perplex doen staan. Maar indien we met de apostel Paulus er naar verlangen "Hem te kennen en de kracht van Zijn opstanding en de deelname aan Zijn lijden, gelijkvormig wordend aan Zijn dood" (Filip. 3:10;SW), moeten we echt met Hem geïdentificeerd zijn in de gelijkenis van Zijn dood.
Waarom zouden we sterven? Opdat we het overvloedige leven zouden kennen, opstandingsleven, en kracht bij God en mensen. Wat we nodig hebben is nieuw leven, en aangezien er niets nieuws onder de zon is, komt dit heerlijke leven stromend van boven naar beneden, waar, indien met Hem opgestaan, onze aanhankelijkheden zijn. En "in Hem gevonden worden" betekent echt leven kennen in schitterende nieuwheid. Wat het ook moge kosten, het is de moeite waard. Christus vond dat zo en kon kalm zeggen: "Vader, het uur is gekomen!" Hij wist dat er op die weg heerlijkheid lag. Hier leidt het pad van heerlijkheid alleen maar naar het graf. Maar bij Hem, Die de verheven heerlijkheid verliet die Hij had in de aanwezigheid van de Vader, vóór de aionen, leidde het pad van heerlijkheid triomfantelijk weg van het graf.
En dat is waarom Hij stierf, zelfs de dood van het kruis. En zo stervend toont Hij voor altijd aan een dwalend universum Zijn titel en recht op Zijn vooraanstaande plaats. Het is tragisch in de ogen van de wereld, maar met de sluier weggedaan, hoe triomfantelijk is zo'n dood voor onze ogen! Met het oog op alles wat het betekende, en betekent, is overeenkomst daarenboven een onschatbaar onderscheid voor de heiligen van God. Zo dacht Paulus er over, Gods pionier van het leven in de hemelen, terwijl hij zich uitstrekte "naar het doel, om de prijs van de hoge roeping van God in Christus Jezus"(Filip. 3:14;SW). En hij kende de eenheid van leven met Christus als de uitkomst van de dood met Hem. Naar zijn eigen ervaring waren ze onafscheidelijk.
"Want als wij sterven met Christus, geloven wij ook dat wij samen met Hem zullen leven, waargenomen hebbend dat Christus, opgewekt zijnde uit doden, niet meer stervend is. De dood heerst niet langer over Hem, Die eens en voor altijd stierf aan de zonde, maar toch leeft; Hij leeft voor God. Reken jullie dus dan wel dood voor de zonde, maar levend voor God in Christus Jezus"
(Rom. 6:8-11;SW)
Kunnen woorden nog eenvoudiger of meer inlevend zijn? Dood en leven. Dood aan zonde, levend voor God. Maar aan wat sterven we? Niet slechts aan zonde in z'n vele herkende vormen, maar aan die subtiele, niet herkende vormen van het zielenleven, het zelf-leven dat zo gepassioneerd volhard in z'n bestaan.
Die weg te gaan is iets groots, en alleen God kan de gelegenheid bevelen en tot stand brengen die de kracht van Christus' dood in actie brengt. Denk diep na over alles waaraan Hij stierf, en pas de gedachten toe op de praktische details van het leven. God kan iedere fase van de toepassing echt en waar maken.
Zo zullen we sterven om te leven, en in de kracht en macht van Christus' dood, sterven we aan veel dingen waar we eens zo gretig voor leefden. We kunnen een grote ziel hebben, en tot een bepaald graad gevoelig en zelfbewust zijn. Er kan zelfmedelijden, zelfoordeel, zelfverdediging, zelf-vele-dingen zijn, maar aan alle dienen we te sterven. Maar als wij, zoals God onthult, dit goddelijk principe uitvoeren, zullen we zeker het opkomen van leven vinden, veerkrachtig en overwinnend. Want Hij triomfeerde door het kruis!
Daar aan die paal werd een schijnbare nederlaag een echte overwinning. Door de dood overwon Hij de dood, en triomferend opstaand, leeft ons Leven en ons heerlijke Hoofd voor altijd. En de dood die Hij stierf was van dien aard dat het voor altijd de wortel en bron van leven is geworden die tot eer van God is. En waar overwinning er voor Hem lag, ligt die er ook voor ons.
En verlangen wij niet naar de overwinning? Is het niet aan ons om die hier en nu te realiseren? Overwinning in echte ervaring? Dit kan alleen gekend worden wanneer we binnen gaan in alles wat Golgotha betekent. Als Golgotha de dood betekende, betekende het ook de inleiding naar leven, overheersend en overvloedig leven. Dat was het geval voor Hem, onze overwinnende Heer, Die daardoor ons verheven Hoofd werd. En als leden van Zijn lichaam zijn we deelnemers aan Zijn overwinning. Maar kennen we dat? Staan wij er voor in Hem, als Gods wil voor ons? Het geloof van de Zoon van God stond standvastig voor heel Gods wil, waarin ook Golgotha was voorzien. Zullen wij dan niet, net als Paulus, leven in zulk geloof? Het is zeker een innerlijk leven, want naar de mate waarin we dood zijn voor de zonde, worden we er niet door aangetast.
Laten we gewillig zijn voor Gods wil, vanwege Zijn onthulling van de verborgen dingen van het "zelf leven" waaraan we zullen sterven, want dan zullen we echt vinden dat de dood de weg is van overwinning. En voor de houding van anderen, in beweging gebracht door de vijand, wordt de dood opnieuw het pad van overwinning. U krijgt overwinning in uw geest, want de dood wordt zo opgeslokt door de heerlijke, positieve levenskant, zo in Hem, zo ver boven alles, dat u er steeds meer naar kunt reiken. Maar het oude leven moet gaan, opdat het nieuwe overvloedig kan worden en toenemen met de toename van God. En daarom moeten we geïdentificeerd worden met Christus in de gelijkenis van Zijn dood. Het is de kracht van deze eenheid die zo emancipeert, en de vrijheid is schitterend ver reikend.
Zullen we dan geen gevolg geven aan alles wat Golgotha zo krachtig betekent? Het is een werkend principe van dood en leven voor alle leden van het lichaam van Christus die, net als Paulus, er naar verlangen in eenheid met Hem gevonden te worden. Het is een dood die overal en altijd samengebonden is met leven. Denk aan de Overwinnaar Die boven gezeten is, de allerhoogste Winnaar en leven-gevende Geest. En het is leven dat we nodig hebben, leven in de geest. Maar we moeten afgescheiden worden van aardse banden om het levendmakende, overwinnende leven te ervaren dat verblijft en beweegt in God.
De geheime plaats van de Allerhoogste zou onze dagelijkse verblijfplaats moeten zijn. Het is daar, en daar alleen, dat we triomferen over de kracht van de vijand. Zo, met onze blik op de hemelen, rijden we boven de aardse wolken van slechts menselijke houdingen en uitzichten. Bovendien zijn hemelingen zeer gevoelig voor dit karakter van ons getuigenis. Want is het niet door ons, als leden van het lichaam van Christus, dat Gods veelzijdige wijsheid tentoon gespreid wordt? Laten we al deze kracht en gelegenheid niet verschuiven naar de toekomst. Er is een beslist nu voor het warme en nabije beschouwen van de heiligen van God.
Golgotha staat hiervoor, en dat doet het met de helderste straling, opdat we nooit "Vaarwel" kunnen zeggen tot de levendmakende kracht er van als voortbrenger van leven. En God zal ons de dingen laten zien waaraan we zouden moeten sterven, die we terzijde zouden moeten leggen en als verlies zouden moeten achten. En Hij, op Zijn eigen manier en in Zijn eigen tijd, zal de zegen er van aan ons bewustzijn overbrengen. Ook de waardigheid en kracht is boven alle maat.
Is het een veldslag? De strijd is van de Heer en u wint door de kracht van Zijn macht. Zijn Satan en zijn menigten van duisternis tegen die van Christus zijn? Hij is een verslagen tegenstander en dat zijn ook zijn menigten. En God zal Satan binnenkort Satan onder Zijn voeten verpletteren. Dit alles, en oneindig veel meer, wordt voorgesteld door Golgotha.
© Concordant Publishing Concern
