Hoe komt dit? Ik denk dat ik de oplossing heb. Het beantwoordde in mijn geval de vraag, en ik geloof dat ze het zal oplossen voor allen die er serieus over na willen denken. Het is dit: In plaats van "juist verdelend het woord van de waarheid" (2Tim. 2:15) te handelen en vast te houden aan die allesoverstijgende leerstellingen van genade die aan Paulus waren gegeven, ten behoeve van ons, de natiën, hebben we ze naar beneden getrokken en ze vermengd met de leerstellingen van de "Besnijdenis geschriften" en hun belang en heerlijkheid verduisterd. Snij Paulus' onderwijs los van de aardse en vleselijke schaduwen van de "Besnijdenis geschriften", en zij verspreiden een overweldigende weelde aan allesoverstijgende genade, vloeiend uit het grote, liefdevolle hart van God naar Zijn niet verdienende schepselen, hen opheffend, door geloof, tot een lotdeel van hemelse heerlijkheid in Christus Jezus die het universum zal doen duizelen in de "toekomende aionen." O, mochten de ogen van ons hart verlicht worden om te grijpen van de heerlijke rijkdom van ons lotdeel te midden van de hemelingen is, in Christus Jezus, door het evangelie waarvan Paulus de verkondiger was!
Rechtvaardiging is een van die juwelen van Paulus' allesoverstijgende leerstellingen die Petrus, Jacobus en Johannes nooit preekten, en die buiten Paulus' brieven niet te vinden zijn. Terwijl wij proberen ze uiteen te zetten, smeken wij u ieder betoog aandachtig te volgen en te wegen, want we verwachten u een paar feiten aan te reiken uit de heilige Schrift die in het hedendaagse Christendom vrijwel geheel verloren zijn gegaan.
In de eerste plaats moeten we, om de waarheid van God over dit onderwerp te verkrijgen, gehoor geven aan de oproep van de apostel Paulus, en onderscheid maken tussen wat verschilt. En het verschil tussen de termen "rechtvaardiging" en "pardon" wordt wijder en wijder naar mate we het overdenken. Het belang hiervan zal ons niet in het begin opvallen, maar een vergelijking met goddelijke inspiratie zal onthullen dat het waarheid is.
We hebben onlangs pagina na pagina met argumenten overwogen, geschreven door een eminent pionierverklaarder van de Schrift, die zei dat "pardon", of "vergeving", synoniem is met "rechtvaardiging." Dit is een van de vele gevallen waar leraren de heerlijke leerstellingen die voor ons, de natiën, aan de apostel Paulus gegeven waren, verduisterd werden, door ze te degraderen om ze in overeenstemming te krijgen met de leer van de Besnijdenisgeschriften. Ze zijn er niet in geslaagd het ware belang te verstaan van Paulus' oproep om het woord van de waarheid "juist te verdelen" en een onderscheid te maken in de dingen die verschillen.
Geen regeringsbeamte zal u vertellen dat "pardon", of "vergeving" synoniem zijn met "rechtvaardiging." Het is alleen in het geval van de redding dat we deze termen hebben verward. Het kan zeer goed zijn om juist hier de twee tegenover elkaar te zetten door middel van illustraties uit onze rechtspraak, en ze dan te vergelijken met Gods omgaan met Israel en de natiën in de Schrift.
"Pardon" of "vergeving" is de uitoefening van uitvoerende goedertierenheid door het verminderen van schuld of de straf die werd uitgesproken, of het verlenen van hoffelijk geduld. Het is het voorrecht van een regeerder of een koning. Maar het proces-verbaal blijft bestaan en als degene aan wie zo'n voorwaardelijke toegevendheid werd verleend niet slaagt in zijn deel van de overeenkomst, zal het "pardon" herroepen worden en zal men de straf moeten voldoen.
"Rechtvaardiging" staat in scherp contrast met dit alles. In de eerste plaats is het de rechterlijke daad van een rechter, die aantoont dat men rechtvaardig is, van blaam gezuiverd, vrijgesproken, en "niet schuldig" uitsprekend. Het heeft niets met "pardon" of "vergeving" van doen. Ze is ook niet voorwaardelijk, maar is absoluut en sluitend, en, eenmaal uitgesproken, kan het niet meer herroepen worden!
Dit alles is in perfecte overeenstemming met de procedure in de gerechtshoven van ons land. Nu zullen we uw aandacht richten op de heilige Schrift en daar illustraties geven van Gods methoden met de mensheid, die op een hoger niveau de standaarden van onze gerechtshoven bevestigen.
Een goede plaats om te beginnen is het voorval dat plaatsvond tussen onze Heer en Petrus, zoals opgeschreven in Mattheus 18:21,22. Petrus benaderde de Heer en zei: "Heer. hoeveel malen zal mijn broer tegen mij zondigen en zal ik hem vergeven? Tot zeven maal?"
22 Jezus zegt tot hem: "Ik zeg niet tot jou 'Tot zeven maal', maar tot zevenenzeventig maal." Het is dan dat Hij de gelijkenis geeft van de schuldenaar van de tienduizend talenten, die beeldend illustreert wat de ware betekenis is van "pardon" of "vergeving."
In deze gelijkenis vertelt Christus van een man die tienduizend talenten (ongeveer 10 miljoen Dollar - dit werd geschreven in 1927;WJ) van een slaaf tegoed had, die het niet kon afbetalen, en hij zendt hem, door medelijden, weg en de lening wordt kwijtgescholden. Maar deze zelfde slaaf, naar buiten komend, vindt een van zijn medeslaven die hem slechts honderd denari (ongeveer $16,66) schuldig is. Hij neemt hem vast en knijpt zijn keel dicht, hem bevelend te betalen. De slaaf smeekte hem geduld te hebben, want hij zou alles betalen. Maar dat wilde hij niet, en weggaand zet hij hem in de cel, tot hij heeft betaald. Zij medeslaven, die zagen wat was gebeurd, hadden groot verdriet en gingen naar hun heer en vertelden wat was gebeurd. De heer roept zijn boze slaaf en zegt: "Boze slaaf! Heel de schuld heb ik jou vrijgescholden omdat jij mij smeekte. 33 Moest jij ook niet jouw medeslaaf genadig zijn, zoals ik ook jou genadig ben?' 34 En verontwaardigd zijnde overhandigt zijn heer hem aan de kwellers, totdat hij al het verschuldigde zou betalen." (Matt. 18:32-34;SW). Onmiddellijk na het geven van deze gelijkenis aan de zonen van Israel, zei onze Heer tot hen: "Zo zal ook Mijn hemelse Vader met jullie doen, indien ieder van jullie zijn broer niet zal vergeven vanuit jullie harten"(Matt. 18:35;SW).
Deze gelijkenis, en de oproep er in, werd vervuld in de Pinksterperiode, die opgeschreven werd in het boek Handelingen. Zij van Israel die "gepardonneerd" werden tijdens de Handelingenperiode, zijn de tienduizend talenten schuldenaren. Zij hadden hun Prins Messias gekruisigd, hun Heer der Heerlijkheid, en waren onder ontelbare verplichtingen tegenover God. En toch, uit het mededogen van Zijn hart, "pardonneerde" Hij hun zonden, zoals Petrus op de Pinksterdag verklaarde (Hand. 2:38).
De natiën, die niets van het licht en de voorrechten hadden die Israels speciale deel waren, waren niet zoveel schuldig. Zij waren de honderd denari schuldenaren. Maar de "gepardonneerde" gelovigen in Israel dachten er niet aan de genade die zij ontvangen hadden, te delen met de verachte vreemdelingen. In feite was er heel wat overreding nodig voordat Petrus naar Cornelius zou gaan, ook al was deze reeds een proseliet van het Judaïsme (Hand. 10). En toen hij ging, ondervond hij dat zijn broeders zeer tegen de gedachte waren (Hand. 11:3). Maar zij waren nog veel meer tegen Paulus' bediening onder de natiën. Bij zijn laatste verschijning in Jeruzalem probeerden deze "gepardonneerde" gelovigen hem ter dood te stenigen, omdat hij alleen maar het woord "heidenen" in de mond had genomen. In zijn verdediging kwam hij maar tot het woord "natiën" en toen weigerden zij hem verder te horen, maar schreeuwden: "Weg van de Aarde met zo iemand, want het past hem niet levend te zijn!"(Hand. 22:22,HBN). Hun "pardon" werd ingetrokken, precies zoals de Heer hen vertelde tijdens Zijn aardse bediening in hun midden.
Maar laten we ons richten naar Paulus' geschriften en het bereik en de overstijging bestuderen van het heerlijke woord "rechtvaardiging." En laat het bekend zijn dat "rechtvaardiging" alleen in Paulus' geschriften wordt onderwezen. Het is een leerstelling die speciaal bij Paulus hoort, voor ons, de natiën, en die de meest nauwkeurige aandacht waard is.
"Rechtvaardiging" komt van het Griekse woord "dikaioo", wat betekent "rechtvaardigen", "vrijspreken" en "van blaam zuiveren." Nu is "rechtvaardigen" het "aantonen van rechtvaardig zijn, de verklaring van schuldeloos of vrij van blaam zijn". "Vrijspreken" betekent "onschuldig verklaren, ontlasten." "Van blaam zuiveren" betekent "verdedigen tegen alles wat aanvalt, en: succesvol handhaven als recht en rechtvaardig."
Door dit alles kunnen wij zien dat goddelijke inspiratie een woord gebruikte dat zeer vol van betekenis is, en het laat afdoende de wijdse tegenstelling zien tussen Paulus' onderwijs en dat van de Besnijdenis. "Pardon" hield nooit zo'n verlossing in als die welke we vinden in "rechtvaardiging". En moge Hij ons de genade geven de heerlijke verlossing te overwegen en in te drinken, die we hebben in "dikaioo". "Dikaioo, rechtvaardigen - aantonen dat men rechtvaardig is, schuldvrij, en zonder blaam". "Dikaioo, vrijspreken - vrij en onschuldig verklaren." "Dikaioo, van blaam zuiveren - verdedigen tegen alles dat aanvalt en succesvol handhaven als rechtvaardig en juist." Is dit niet schitterend? Is het niet heerlijk? Waarom zouden we dan, met de apostel van de heidenen, gerechtvaardigd door geloof, niet jubelen in deze gezegende waarheid: "Wij dan, gerechtvaardigd uit geloof, hebben vrede met God door onze Heer Jezus Christus, door Wie wij ook, door het geloof, toegang hebben in deze genade, waarin wij staan en wij roemen, in de verwachting van de heerlijkheid van God." (Rom. 5:1,2;SW). Lof en eer en heerlijkheid zij Hem voor zo'n heerlijke verlossing, die ons, door geloof, stelt in genade, waar we mogen staan en verheerlijken in de verwachting van de heerlijkheid van god die zeker is en vast de onze zal zijn!
"Rechtvaardiging" stelt ons buiten het bereik van veroordeling! Het is geheel gebaseerd op het bloed van Christus, wordt verkregen door geloof, buiten werken om, opdat het in overeenstemming mag zijn met genade (Rom. 8:1; 4:5,16).
"Pardon" is voorwaardelijk, omdat het gebaseerd is op gedrag. Ongepast gedrag is er de oorzaak van dat het ingetrokken wordt. God herriep het in alle gevallen tijdens de koninkrijksverkondiging aan Israel, toen zij faalden het door te geven aan hen van de natiën. Maar onze rechtvaardiging is onherroepelijk, omdat het alleen gebaseerd is op het bloed van Christus, wat zeer kostbaar en krachtig is.
In de Schrift wordt ons verteld dat Paulus afgescheiden werd voor Gods evangelie ... betreffende Zijn Zoon...Jezus Christus, onze Heer, door Wie hij genade verkreeg en apostelschap voor geloofsgehoorzaamheid te midden van de natiën, ten behoeve van Zijn Naam (Rom. 1:1-6; Hand. 13:2). Het is "het evangelie van de genade van God" (Hand. 20:24), alleen gegeven aan de apostel Paulus om van te getuigen, en biedt, door geloofsgehoorzaamheid, "rechtvaardiging" aan de natiën. Het neemt ons mee terug naar Abraham, met wie het verbond werd gesloten om alle natiën te zegenen. En omdat het geschenk van rechtvaardiging als eerste aan Abraham werd gegeven, is hij het grote voorbeeld, en Paulus neemt uitgebreid zijn voorbeeld ter hand, zowel in zijn Romeinen- als Galatenbrieven, om te tonen hoe absoluut het genadevolle karakter er van is. Daarom, om het betoog te begrijpen dat hij aan het houden is ten behoeve van de genadevolheid van God bij het uitdelen van rechtvaardiging aan de natiën, moeten wij overwegen wat er in de Schrift over gezegd wordt.
"2 Want als Abraham gerechtvaardigd werd door werken, dan heeft hij roem, maar niet bij God.
3 Want wat zegt de Schrift? Abraham nu gelooft God en het wordt hem toegerekend als gerechtigheid."
(Rom. 4:2,3;SW)
"8 En de Schrift neemt tevoren waar dat God uit geloof de natiën rechtvaardigt. Hij evangeliseert tevoren aan Abraham dat in jou al de natiën gezegend zullen worden.
9 Zodat degenen uit geloof gezegend worden, samen met de gelovige Abraham."
(Gal. 3:8,9;SW)
"24 om niet gerechtvaardigd in Zijn genade, door de verlossing die is in Christus Jezus;
25 die God bedoeld heeft als zoenmiddel, door geloof in Zijn bloed, als een tentoonspreiding van Zijn rechtvaardigheid, vanwege het voorbij gaan aan de straffen voor zonden die tevoren gebeurden;
26 in de verdraagzaamheid van God, voor de tentoonspreiding van Zijn rechtvaardigheid in de huidige tijd, zodat Hij rechtvaardig is, en Rechtvaardiger van degene die is uit het geloof van Jezus."
(Rom. 3:24-26;SW)
"1 Wij dan, gerechtvaardigd uit geloof, hebben vrede met God door onze Heer Jezus Christus,
2 door Wie wij ook, door het geloof, toegang hebben in deze genade, waarin wij staan en wij roemen, in de verwachting van de heerlijkheid van God."
(Rom. 5:1,2;SW)
Beste vriend en geliefde in de Heer, u kunt de schrijfselen van Petrus, Jacobus en Johannes doorzoeken, ja, door alle schrijfselen van de Besnijdenis, boek na boek, hoofdstuk na hoofdstuk, vers na vers, en woord na woord, en u zult nooit iets vinden dat te vergelijken is met de heerlijke Schriftverzen die u zojuist uit Paulus' brieven heeft gelezen. Ik zei het al eerder en ik benadruk het opnieuw, de vergeving van zonden en wedergeboorte van de Besnijdenisgeschriften moeten niet verward worden met "rechtvaardiging" en de "nieuwe schepping in Christus" uit Paulus' schrijven aan ons, de natiën. Als we ze verwarren, zullen we groot verlies lijden.
Het heerlijke lotdeel dat het onze is te midden van de hemelingen in Christus Jezus, overstijgt verre dat van Israel in het aardse koninkrijk. Laat de Jood hebben wat God hem door Petrus, Jacobus en Johannes en de rest van de Besnijdenisschrijvers genadevol toezond, "vergeving van zonden" en "wedergeboorte"; wij hebben het niet nodig. God heeft ons door Zijn grote liefde waarmee Hij van ons houdt iets veel beters gegeven: "rechtvaardiging" en "een nieuwe schepping in Christus." Laten we daarom weggaan van de aardse zegeningen van de Besnijdenisgeschriften voor Israel, en jubelen in de allesoverstijgende geestelijke zegeningen die de onze zijn te midden van de hemelingen in Christus Jezus, uit wat Paulus schreef.
Bovendien is onze redding in verband met Paulus' evangelie een verlossing die geheel en al op grond van genade is, vanwege het bemiddelend werk van Christus, buiten ritueel of werken van verdienste om van degene die wordt "gerechtvaardigd". Ja, rechtvaardiging is voor hem die niet werkt, maar gelooft. Paulus bevestigt dit met deze woorden: "1 Nu wordt de werker het loon niet toegerekend als gunst, maar als schuld. Maar hij die niet werkt, maar Hem gelooft die de oneerbiedige rechtvaardigt, wordt zijn geloof toegerekend als rechtvaardigheid" (Rom. 4:4,5;SW). In dit Schriftgedeelte kunnen we zien dat rechtvaardiging net zo gratis (of zelfs nog meer) is dan zonlicht. Bij het oordeel zal God een ieder uitbetalen die recht heeft op loon. Maar wanneer Hij geeft, dan geeft Hij, en weigert Hij dat er voor Zijn geschenken betaald moet worden, zelfs als iemand de prijs zou kunnen betalen. Paulus zegt: "Daardoor is het uit geloof, opdat het overeenstemme met de genade" (Rom. 4:16;SW). Laten we het dan ontvangen met dankbaarheid en dankzegging.
En onthoudt, beste lezer, dat bij onze rechtvaardiging de rechtvaardigheid die wij ontvangen niet onze rechtvaardigheid is, maar Gods eigen rechtvaardigheid, aan ons toegeschreven of toegekend vanwege geloof. We krijgen dit bevestigd door Paulus in deze woorden: "Maar zeker ook acht ik alles schade te zijn vanwege het superieur zijnde van de kennis van Christus Jezus, mijn Heer, door Wie ik het al zuiver, en ik acht het vuilnis, opdat ik Christus zou winnen en in Hem gevonden moge worden, niet hebbende mijn rechtvaardigheid, die uit de wet, maar die door het geloof van Christus, de rechtvaardigheid van God, door het geloof, om Hem te kennen en de kracht van Zijn opstanding en de deelname aan Zijn lijden, gelijkvormig wordend aan Zijn dood" (Filip. 3:8-10;SW). Dit wordt verder versterkt door Romeinen 3:21,22: "Maar nu is, buiten wet om, rechtvaardigheid van God openbaar geworden(waarvan getuigd wordt door de wet en de profeten), ja, een rechtvaardigheid van God door het geloof van Jezus Christus, voor allen, en op allen die geloven, want er is geen onderscheid."
Op het kruis van Golgotha werd onze verlossing gekocht, "Want Degene niet kennende zonde, maakt Hij ten behoeve van ons zonde, opdat wij mogen worden gerechtigheid van God in Hem" (2Kor. 5:21;SW). Opnieuw lezen we: "Nu werd dit niet om hem alleen geschreven, dat het hem werd toegerekend, maar ook terwille van ons, aan wie het op punt staat toegerekend te worden, die in Hem geloven Die Jezus, onze Heer, opwekt uit de doden, Die werd overgeleverd om onze overtredingen en werd opgewekt om onze rechtvaardiging. Wij dan, gerechtvaardigd uit geloof, hebben vrede met God door onze Heer Jezus Christus," (Rom. 4:23 - 5:1;SW). Deze Schriftplaatsen laten beslist zien dat onze rechtvaardiging geheel en al op grond is van het bemiddelend offer van Christus. Zijn dood en opstanding deden onze overtredingen weg en maakten ons rechtvaardig voor God, zoals staat geschreven: "De rechtvaardige zal leven uit geloof" (Rom. 1:17;SW). De zonden die Hij droeg zijn allemaal verdwenen, en wij zijn, door Zijn opstanding, rechtvaardig en leven uit geloof.
Maar de grootste en meest overweldigende gedachte van het hele onderwerp is in onze tekst te vinden in de woorden "om niet." "om niet gerechtvaardigd in Zijn genade, door de verlossing die is in Christus Jezus"(Rom. 3:24;SW). Door de weergave die in dit woord is gelegd in onze gebruikelijke of King James vertaling van de Schrift, is veel verloren gegaan van de overweldigende rijkdommen van Gods genade die Hij daar aan ons wenste te onthullen. Het oorspronkelijke woord is doorean. In de King James wordt het weergegeven met het woord "vrijelijk". Maar dit woord is veel te zwak en te onvoldoende om de diepte en rijkdom van het origineel uit te drukken. Door naar Johannes 15:25 te gaan vinden we het woord opnieuw gebruikt door goddelijke inspiratie, maar er is door de King James vertalers een andere weergave aan gegeven. Hier vinden we het gebruikt in verband met de Joden die Jezus haatten, en ze vertaalden het met "zonder reden." En dat is de betekenis van dit kostbare woord. Rechtvaardiging op enige andere grond dan de vrije en onverdiende gunst van God is onmogelijk, want niemand verdient het. Maar nu, in Christus Jezus, is er een verlossing tot stand gebracht van alle veroordeling en oordeel, absoluut gratis voor allen die geloven, en helemaal "om niet" (gratis).
Dit is groot en heerlijk en wonderlijk, maar wanneer we kijken naar de etymologie van dit woord doorean, vinden we een nog meer overstijgend bereik van de rijkdom dan we ooit hadden kunnen dromen. Door het woord te scheiden in haar elementen en een standaard Engels equivalent aan ieder element toe te kennen, krijgen we de letterlijke betekenis in een samengesteld Engels woord: GEEF-UITGESTORT. Dit onthult wat wij zijn: gerechtvaardigd. Het is GEEF-UITGESTORT door de verlossing die is in Christus Jezus. Ik geloof dat dit de meest heerlijke gedachte is die ooit tot mij kwam over hoe God de zondaar redt. Rechtvaardiging, met al haar diepten van rijkdom in betekenis, wordt vergroot en geïntensiveerd door dit kostbare woord, doorean. Het betekent dat God niet slechts "rechtvaardigt", maar dat Hij het over ons "geeft-uitstort." Dat wil zeggen, Hij stort het over ons uit als een buitensporig vertoon van aanhankelijkheid, waarbij al Zijn overstijgende rijkdommen van genade omvat zijn in de betekenis van het heerlijke woord dikaioo. De zondaar in dikaioo is gerechtvaardigd, aangetoond dat hij schuldvrij en zonder blaam is. Hij is vrijgesproken - vrij verklaard en onschuldig; van blaam gezuiverd. En hij wordt verdedigd tegen alle aanvallen en met succes als rechtvaardig gehandhaafd. En het heerlijke deel van dit alles is, dat het gedaan wordt "zonder reden", "om niet." Dat wil zeggen: het is "GEGEVEN-UITGESTORT", aan ons toevertrouwd als een buitensporig vertoon van Zijn liefde waarmee Hij ons liefheeft - "door de verlossing die is in Christus Jezus; die God bedoeld heeft als zoenmiddel, door geloof in Zijn bloed," (Rom. 3:24,25;SW).
Zulk een verlossing, geliefden, is geheel en al op grond van genade, en sluit alle roemen uit, tenzij het is in Christus en in Zijn God, Die onze Rechtvaardiger is geworden. Door onze rechtvaardiging uit geloof in Christus Jezus, onze Heer, zijn we geplaatst in de onbewolkte gunst van God, waar "geen veroordeling voor hen in Christus Jezus" is(Rom. 8:1;SW). Wat kunnen we nog meer verlangen? Moge Hij ons de genade geven om uit de diepten van onze harten met de psalmist te jubelen: "Loof de Here, mijn ziel. Ik zal de Here loven, mijn leven lang, mijn God psalmzingen" (Psalm 146:1;NBG).
