[Illustratie - Kaart met handschriften en vertalingen]

Om het verhaal van de Heilige Schrift terug te speuren vanaf de dagen toen de eerste geïnspireerde brieven door godvruchtige mannen werden geschreven, goddelijk gekozen voor het werk, doorheen de wederwaardigheden van de eeuwen, tot aan deze era waarin wij er van genieten in onze eigen taal, gedrukt en gebonden in handige boekvorm, is een verhaal zonder weerga in heel het gebied van de seculiere geschiedenis. Zoals ik eerder heb uitgelegd - door de vele stromen, Hebreeuws, Chaldees, Grieks, Syrisch, Anglo-Saksisch - bleef het Heilige Woord onophoudelijk doorstromen.

In ons eerste hoofdstuk hielde we ons bezig met de Heilige Schrift - hoe die werd geschreven en de inspiratie er van. Binnen het bereik van dit hoofdstuk stellen we voor bezig te zijn met versies en vertalingen

Velen hebben de gedachte dat God de King James "Bijbel" inspireerde. Niet lang geleden schreef een "professor" mij, zeggend dat de King James versies voor negen en negentig en vier vijfde procent "zuiver" was! Het is voorbij vreemd dat mannen die stellen geïnformeerd te zijn, zich overgeven aan zulke, nergens op gebaseerde, uitspraken. Laat men bedenken dat God de oorspronkelijke documenten van de Schrift inspireerde, maar dat Hij niet de versies inspireerde die de mensen er van maakten.

Het is een nogal verschrikkelijke toestand dat zovelen onwetend zijn van het feit dat er vele versies van de Schrift gemaakt zijn vóór de King James "Bijbel." Zie de kaart van oorspronkelijke handschriften en vertalingen.

Met in het achterhoofd de kennis dat God de heilige originelen in het Hebreeuws en Grieks inspireerde, schenken we nu onze aandacht aan versies die daaruit zijn voortgekomen. De oude versies van vertalingen van de Schrift in de taal van de vroege heiligen, laten ons de Bijbel zien zoals gebruikt door mensen, sommige waarvan de ouders gemakkelijk de apostelen zelf gezien kunnen hebben. Ze zijn van grote waarde bij het, in sommige gevallen, vaststellen van het orgineel.

De Syrische of Aramese versie is de belangrijkste, en dateert van zo vroeg als 170 n.Chr. Ze wordt de Peshitto genoemd en betekent een heel eenvoudige en gewone versie, zonder de toevoeging van de allegorische of mystieke commentaren. De mensen onder wie onze Heer Zich bewoog waren "tweetalig," en deze versie vertegenwoordigt vrijwel het dialect dat in het onderling verkeer van een huishouden werd gebruikt. Maar ze verstonden wel allemaal Grieks, dat in die tijd vrijwel een universele taal was.

Vóór de afsluiting van de tweede eeuw na Christus, waren er minsten twee vertalingen van de Schrift gemaakt in het Bohairisch en het Sahidisch, Egyptische dialecten.

Rond 350 n. Chr. maakte Ulfilas, bisschop van de machtige Gothische stammen, een versie vanuit de Septuagint. Dit prachtige, zilver geletterde boek, met z'n bladen van purper perkament, is voor de studenten van de taal zeer kostbaar, omdat de lange fragmenten van de evangeliën en Paulinische brieven de oudste voorbeelden bevatten van Teutonische literatuur.

De vertaling van de Schrift in de Armeense taal viel tussen 354 en 441 n. Chr. Er werd in Edessa aan begonnen door Mesrop en voortgezet door zijn neef uit Khoren. Ze was gebaseerd op de Septuagint.

In de vierde eeuw evangeliseerden zendelingen uit Tyrus Ethiopië, en tegen de vijfde en zesde eeuw na Christus was de Schrift in Ethiopië vertaald.

Verscheidene Latijnse versies zagen het licht in het vroege deel van de vierde eeuw, maar deze waren niet erg perfect, en in 383 n. Chr. gaf paus Damascus van Rome aan Eusebius Hieronymus de opdracht om de Latijnse versie te herzien, die later bekend werd als de Vulgata of Vulgaat. Geen ander werk heeft zo'n invloed op de geschiedenis van de "Bijbel" gehad. Meer dan duizend jaren was het de ouder van iedere andere versie van de Schrift in West Europa, en de invloed er van is zeer duidelijk waarneembaar, zelfs in de King James "Bijbel" van vandaag.

Toch willen we juist hier opmerken dat, in die tijd, Hieronimus' versie aangevallen werd als ketters, revolutionair en goddeloos, een werk dat beschouwd werd als een ondermijning van het geloof van de kerk! Het kerkvolk van die dag had hun oude "Bijbel", die zij zeer vereerden en geloofden behoorlijk juist te zijn. Misschien klonk het geluid van de zinnen er van net zo als muziek in de oren van hen die zich verbonden met de heiligste momenten van hun leven, als de "King James Bijbel" van vandaag dat voor ons is. Maar Hieronimus vocht zijn strijd, misschien met meer vuur dan nodig was, er op staande dat geen hoeveelheid sentiment zou kunnen pleiten voor een "foute" Bijbel. In zijn schrijven aan Marcella, noemt hij bepaalde arme schepselen "mensjes," die hem ijverig lasterden vanwege zijn corrigeren van woorden in de "Evangeliën." "Ik zou me kunnen veroorloven hen te verachten," schrijft hij, "indien ik op mijn rechten zou staan, want een lier wordt tevergeefs gespeeld voor een ezel. Indien ze het water uit de zuivere fontein niet lekker vinden, laat ze dan de modderige stromen maar drinken."

Er waren toen menigten, net als nu, die niet konden begrijpen dat iedere nieuwe versie van de Schrift een goddelijk gebruikt middel was om de mensheid te verlichten over wat God echt had gesproken. Ze wilden vasthouden aan hun oude "Bijbels," net zoals hun opvolgers van vandaag vastkleven aan de King James versie, een voorkeur die uitgaat boven de betere en meer accurate American Standard Revised of een andere latere versie.

We slaan nu acht of negen honderd jaren over en komen terecht in de twaalfde eeuw, die verscheidene vertalers en herzieners voortbracht; maar het is pas in 1384 dat John Wycliffe, met de hulp van een staf van competente assistenten, de Engels sprekende wereld de eerste complete Schrift herziening en vertaling van de Schrift gaf.

In het midden van zijn werk werd hij gedwongen om te stoppen en terecht te staan voor ketterij! Een van de aanklachten die tegen hem werden ingebracht was dat hij de Bijbel gewoon en meer open voor de leek en zelfs vrouwen(!) had gemaakt dan nodig werd geacht door de geestelijkheid, goed onderwezen en goed begrijpbaar, zodat "de parel van het evangelie vertreden wordt onder de voeten varkens." Hoewel onstuimig belachelijk gemaakt en bekritiseerd, bereikte die desalniettemin, zelfs in manuscript vorm, het waarheid liefhebbende volk en werd trouw doorheen het koninkrijk gelezen.

In 1525 begon William Tyndale, een tijdgenoot van Luther, te werken aan zijn beroemde versie van de Schrift. Tegen deze tijd was de boekdrukkunst uitgevonden, en Tyndale wenste zijn versie in de handen van het volk te leggen, want, zoals hij zegt: "Het is onmogelijk de leken in enige waarheid te vestigen, als de Schrift niet voor hun ogen wordt neergelegd, in hun moedertaal." Maar overal ontmoette hij ontmoediging, in het bijzonder onder kerkmensen, predikanten, en bisschoppen! Het was een gevaarlijke periode voor de Schriftvertaling. Mannen werden gevangen gezet en zelfs geëxecuteerd voor het lezen van een kopie van Luthers geschriften. Zo werd Tyndale gedwongen Engeland te verlaten om zijn werk te kunnen voltooien. Maar na vele gevaarlijke avonturen produceerde deze dappere herziener in Worms, in Duitsland, rond 1526, het eerste gedrukte Engelse Nieuwe Testament. Een octavo^(*1) uitgave van 6000 kopieën werd gemaakt en Engeland binnen gesmokkeld.

De hele wereld kent het verhaal van Tunstal, bisschop van Londen, die Tyndale's Nieuwe Testament opkocht en die bij het kruis van St. Paul in Londen verbrandde. Ons wordt verteld dat de Londense bisschop, ziende dat hij niet kon voorkomen dat de versie naar Engeland kwam, een wat hij een idee kreeg dat hij "briljant" noemde! Hij huurde een koopman in die met Antwerpen handelde om "alle kopieën over de wateren op te kopen." Omdat de bisschop de koopman geld gaf om alle "onverkochte kopieën over de wateren" op te kopen, nam hij het naar Tyndale, die hem elke reis voorzag van een goede voorraad, en hij gebruikte het geld om nog meer te drukken! Toen de versie Engeland nog overvloediger begon te bereiken, vroeg de bisschop aan zijn vriend de koopman hoe dit mogelijk was. Daarop antwoordde de koopman: "Mijn heer, het zou voor uwe hoogheid beter zijn ook de stempels op te kopen waarmee ze gedrukt worden."

De geestelijken en bisschoppen doorheen het land begonnen een razende preekstoelafwijzing van de versie. Maar ondanks alle oppositie werd er over het boek gesproken, er naar gezocht en overal gelezen. Een bisschop schreef: Het gaat boven mijn macht of die van enig ander geestelijk man om het nu te verhinderen." Het pad voor de "Bijbel" was eindelijk geopend, en geen koning of bisschop kon de voortgang er van stoppen. Gods gepaste tijd voor het schijnen van het licht in Engelands lange nacht van fouten en bijgeloof was aangebroken.

Maar de lichtbrenger beleefde die dag niet. Lange, moeizame jaren had hij er aan gewerkt als een versleten, in een met armoede geslagen verbanning in een ver weg gelegen Duitse stad; en nu, toen het zover was, was zijn leven voorbij - de gevangenis en de stok hadden hun werk gedaan. En het serieuze deel van de zaak dat we moeten opmerken, is dat de tragedie werd gepland en uitgevoerd door de geestelijken en bisschoppen van de kerk! Een verraderlijke geestelijk, met de naam Phillips, won het vertrouwen van de niets vermoedende banneling, hem enige afstand van zijn huis lokkend, waar wachtende helpers hem grepen en hen snel wegvoerden naar de kerkers van het kasteel van Vilvoorde. Het is inderdaad meelijwekkend over de arme gevangene daar te lezen, in zijn kou en ellende en vodden, de gouverneur schrijvend, smekend: "Uwe hoogheid, en dat door de Here Jezus, dat als ik hier moet blijven tijdens de winter, u de procureur zal vragen vriendelijk genoeg te zijn om van mijn goederen die hij in zijn bezit heeft, mij een warme muts laat brengen, want ik lijd zwaar onder een voortdurende verkoudheid, die in deze cel zeer is toegenomen. En ook een warmere mantel. want die welke ik heb is erg dun; ook een stuk doek om mijn benen mee te bedekken - ook mijn hemden zijn versleten .... Ook dat hij mij zou toestaan dat ik mijn Hebreeuwse Bijbel en grammatica en woordenboek zou hebben."

Er was geen hoop op ontsnappen, en de klerikale invloed in Engeland tegen hem was te sterk om een beroep te doen in die richting; en op vrijdag, de zesde oktober 1536, werd hij aan de paal gewurgd en daarna to as verbrand, vurig biddend met zijn laatste woorden: "Heer, open de ogen van de koning van Engeland."

De belangrijkste hulpen die Tyndale gebruikte waren het Griekse Nieuwe Testament van Erasmus (1519, 1522), het Duitse Nieuwe Testament van Luther (1523) en de Latijnse Vulgata. Alle daarop volgende geleerden hebben niet anders gedaan dan de details van de vertaling te verbeteren. Hij legde voor alle volgende werkers de standaard van spraak en stijl vast van de Engelse "Bijbel." De grootste hoeveelheid van de woorden die we nu nog lezen zijn van hem. Uit zijn versie van Johannes 10:7-10, bijvoorbeeld, behield de King James van zeven en tachtig woorden er tachtig, en de Revised Version behield er zeven en zeventig, die identiek zijn aan het Nieuwe Testament van Tyndale uit 1525.

Rond de tijd dat Tyndale tot martelaar werd gemaakt, stelde Myles Coverdale een versie samen uit vijf andere, maar hij volgde de lijnen van Tyndale zeer nauw. Spoedig daarna gaf John Rogers uit wat bekend staat als de "Matthews Bible", die vrijwel alles kopieerde uit Tyndale's versie. Een weinig later verscheen een andere Tyndale imitatie in wat "Taverners Bible" werd genoemd.

Geen van deze versies was bevredigend voor het volk, zodat ongeveer drie jaren na de dood van Tyndale wat bekend is geworden als de "Great Bible" werd gepland, met Coverdale die leiding gaf aan het werk. Deze beroemde versie, uitgegeven op gezag van de koning, was een compilatie van Tyndale, Matthew en Coverdale, met Tyndale als de hoofdbasis. Zo is het gebed van de oude martelaar beantwoord geworden!

We zullen voorbij gaan aan de verschillende herzieningen van de Schrift die in de paar volgende generaties volgden, waarvan de belangrijkste de "Geneva Bible" van 1560, de "Bishop's Bible" van 1568, en de "Rheims-Douay Bible" van 1582-1610 waren, en zullen terecht komen in de meest veelbewogen periode van de moderne geschiedenis, waarin de "King James Bible" het licht zag.

Toen koning James VI van Schotland koning James I van Engeland werd, waren er drie versies van de Schrift in gebruik. De "Great Bible," de "Geneva Bible" en de "Bishop's Bible." De koning, een man van aanzienlijke mogelijkheden, maar ijdel en ten volste een geloof koesterend in het goddelijk recht van koningen, besloot om zijn gezag als Gods gezalfde uit te oefenen. Dus zette hij, opdat zijn gehoorzame onderdanen een eenduidige versie van de Schrift zouden hebben, door zijn koninklijke macht alle drie de versies die dan in gebruik waren opzij en gaf opdracht dat een nieuwe herziening van de hele Schrift gemaakt moest worden, die zijn eigen naam zou dragen - de King James versie.

De volgende paar jaren zagen roerige tijden in Engeland. De koning vreesde twee maal voor zijn leven. De Katholieken broedden het beruchte "Gun Powder Plot" uit om de koning en het parlement op te blazen en zo de weg vrij te maken voor het herstel van het Romanisme. Het plan werd op het laatste moment voorkomen. Maar te midden van internationale en externe beroering ontwaakten de inwoners van het Verenigd Koninkrijk - Schotland en Engeland - op een morgen in 1611 met het feit dat de ene grote daad van koning James compleet en bereikt was - de "King James Bible" was er.

Het is weinig bekend, maar een onbetwistbaar feit, dat de Authorized Version van koning James niet een vertaling was, maar gewoon een herziening van de "Bishop's Bible." De vertalers zeiden in hun voorwoord: "Echt, Christelijke lezer, we hebben er vanaf het begin nooit aan gedacht om een nieuwe vertaling te maken, noch om van een slechte een goede te maken, ... maar om een goede beter te maken."

De geleerden uit de dagen van koning James hadden geen toegang tot de schatten aan oude handschriften, versies en citaten die de hedendaagse geleerden wel bezitten; zij hadden niet de wetenschap van tekstkritiek, die de waarde en de methoden leert van omgaan met de oude documenten; dit alles is sinds die tijd opgekomen; nog bezaten zij de wijde en grondige bekendheid met de heilige talen en het vermogen om onderscheid te maken tussen de delicate schaduwen van betekenis die geleerden van vandaag wel in staat zijn aan te brengen. Zij werden ook ingeperkt door veertien regels die door koning James waren opgesteld, over hoe ze moesten handelen. Sommigen trokken zich terug en weigerden te dienen, toen de regels werd gegeven. Ze hadden geen systeem waarmee ze een echte versie tot stand konden brengen, maar vertrouwden gewoon op hun eigen oordeel in de zaak, en wanneer ze niet zeker waren, kwamen ze gewoon onder elkaar tot een overeenstemming over hun "meningen" en brachten die aan!

Toen de uitgave er was, schreef Dr. Broughton, een van de beste Hebreeuwse geleerden van die tijd, aan koning James: "Ik zou liever willen dat mijn lichaam door wilde paarden in stukken gescheurd zou worden, dan dat ik zo'n versie dwingend zou opleggen aan de kerk." Hij zei ook: "In vijftien verzen van Lukas 3 (de verzen 24-38), hebben de vertalers drie honderd nietszeggende woorden waarvoor ze in de Dag des Oordeels rekening van moeten geven." De cursief gegeven woorden van dit hoofdstuk zijn namelijk niet in het origineel te vinden.

Binnen een relatief recente tijd is de toename van kennis over oude landen en talen zo toegenomen, dat Duitsland, Frankrijk, Holland, Noorwegen, Zweden en Denemarken herzieningen hebben gemaakt van hun "Bijbels." Dit waren geen verandering vanuit de oorspronkelijke Schriften zelf, maar rectificaties van de vertalingen die ze al hadden, om zo meer perfect overeen te komen en meer exact de gedachten van de originelen uit te drukke, waarvan de betekenis en geest tevoren niet begrepen waren.

De Revised Version werd gemaakt omwille van de volgende redenen die door het "Committee" werden gegeven: (1) Omdat het Griekse Testament nauwkeurig was bestudeerd in de handschriften en bestaande gezaghebbende boeken, en er menige zwakke punten in de Authorized Version [de King James vertaling] aan het licht waren gekomen. (2) Omdat in de loop van bijna drie honderd jaren, woorden en zinsneden versleten waren geraakt of van betekenis veranderd. (3) Omdat Griekse en Hebreeuwse geleerdheid tot een veel hogere graad was ontwikkeld dan in de zeventiende eeuw mogelijk was.

Er werd door sommigen tegengeworpen, toen de herziening werd voorgesteld, dat het gevaarlijk zou zijn het geloof van de mensen aan het wankelen te brengen door hen te laten zien dat de oude "Bijbel," die zij zo vereerden, vele passages bevatte die verkeerd vertaald waren, en sommige sowieso zelfs niet het recht hadden er in te staan. Maar ons geloof zou gefundeerd moeten zijn op de goddelijke waarheden. Het is geen kleinering als we ontdekken dat feilbare mensen bij het bestuderen en vertalen van deze woorden, soms vergissingen hebben begaan, en het is zeker geen eer aan de woorden die we belijden te vereren, als we willens en wetens toestaan dat de fouten ongecorrigeerd blijven bestaan!

Het Engelse werk werd in delen uitgegeven, het Nieuwe Testament 1881 en het Oude Testament in 1885. Een recensie van dit werk werd, genaamd de American Standard Edition, die vele belangrijke verbeteringen belichaamde die door het American Revision Committe werden gedaan, werd in 1901 uitgegeven.

Het systeem dat in dit werk werd gebruikt was een twee-derde meerderheid, wat vaak de betere en meer correcte weergaven hinderde om in de tekst te komen, zoals opgemerkt kan worden door de weergaven die in de voetnoten worden gegeven te overdenken.

In recente jaren zijn vele versies uitgegeven. Alle hebben enige goede kwaliteiten en vele hebben veel dat betreurd moet worden. De belangrijkste hiervan zijn: Wilson's Diaglott, Ferrar Fenton, Darby, Rotherham, Weymouth, The Twentieth Century, Moffatt, en Goodspeed.

Met alle versies opgesomd kan de vraag gesteld worden: welke ruimte is er voor een andere? Deze vraag leidt ons naar de overweging van de CONCORDANT VERSION van de Heilige Schrift. Meer dan een kwart van een eeuw geleden, deed Mr. A. E. Knoch, een ijverig student van de Schrift, verlangend het woord van God te verstaan, de ontdekking dat praktisch alle solide vooruitgang in de herovering van waarheid tijdens de laatste eeuw, was gekomen door de concordantie. Hij vond dat het naspeuren van woorden door al hun voorkomende plaatsen, de veilige en bevredigende methode was om zeker van te worden van de echte betekenis die God door hun gebruik bedoeld had. Zo kwam het dat de gedachte aan een concordante vertaling zich aan zijn denken opdrong. Niemand kon echt bezwaar maken tegen deze methode, want het is de enige die niet gebaseerd is op menselijke geleerdheid, maar op een aanbiddende erkenning van het vermogen van de goddelijke Auteur om Zichzelf bekend te maken. De Concordant Version is de enige die praktisch erkent dat "Alle Schrift is door God geïnspireerd" - letterlijk "God-gegeest" (2 Tim. 3:16), door een methode van vertalen te hanteren die is gebaseerd op de ontkenning van menselijk vermogen om de diepten en hoogten er van in te schatten, en te staan op de bovenmenselijke perfectie tot in het allerkleinste detail - ieder element overwegend en luisterend naar iedere letter.

De concordante methode van het bestuderen van de Schrift gebruikt een concordantie om de betekenis van een woord te ontdekken, niet in enige versie, maar in het originele Hebreeuws, Chaldees en Grieks, en ontdekt het gebruik er van en legt het belang er van vast door de geïnspireerde verbanden, volgens de taalwetten, en zet ze om in Engels. Om dit te doen zijn de drie grote getuigen van de tekst van de Heilige Schrift gebruikt, zoals beschreven in hoofdstuk 1, de Codex Sinaïticus, de Codex Vaticanus en de Codex Alexandrinus, waardoor een herstelde Griekse tekst tot stand kon worden gebracht die zoveel als mogelijk overeen komt met de geïnspireerde handschriften.

Een concordantie van iedere vorm van ieder Grieks woord werd gemaakt en in een systeem verwerkt en omgezet in Engels. Het hele Griekse woordenboek werd geanalyseerd en vertaald, gebruik makend van een STANDAARD Engels vergelijkbaar woord voor elk Grieks element. De Griekse grammatica werd helemaal herzien in overeenstemming met wat werd gevonden in deze taak van precies in het Engels overzetten van wat God echt onthulde in het heilige origineel. Het gevolg van dit noeste en uitpunnende werk is de CONCORDANT VERSION van de Heilige Schrift, die tegelijk wetenschappelijk, systematisch, eensluidende en consequent is - een standaard waaraan alle andere vertalingen getest mogen worden - echt het meest waardevolle werk dat ooit gedrukt is. Nooit tevoren was zo'n ijverige poging gedaan om het volk de onthulling over God te geven met de nooit veranderende eenvormigheid, eenduidigheid en zuiverheid die in de CONCORDANT VERSION te vinden is, de lezer in staat stellend zijn geloof te vestigen op goddelijke waarheden en niet zo zeer op menselijk gezag.

We geven hier een [Engelstalige] passage uit deze versie, genomen uit het derde hoofdstuk van Paulus' brief aan de Romeinen.

Romeinen 3:21-23
Concordant Greek Text (Romans 3:22)
Concordant Commentary on the New Testament (Selection on Romans 3:21-23)

Alleen door vergelijking kan men de CONCORDANT VERSION op prijs stellen, dus willen we een paar voorbeelden voorstellen met een kort commentaar ter overweging. Laten we kijken naar Genesis 1:1,2. Zoals gegeven door de King James "Bijbel" staat er:

"In het begin schiep God de hemel en de aarde. En de aarde was zonder vorm en ledig; en duisternis was op de oppervlakte van de diepte"

De manier waarop dit vers leest geeft praktisch alle lezers de indruk dat God de aarde "zonder vorm en ledig" schiep. In de gevierde "Evolution Trial" in Dayton, Tennessee, vroeg Mr. Darrow aan wijlen Mr. Brown iets te omschrijven dat "zonder vorm en ledig" geschapen kon worden! Wetenschappers hebben de "Bijbel" belachelijk gemaakt vanwege deze uitspraak en de vrome verering van een boek, en niet de waarheid die hen dwong te geloven en het benadrukken omdat het er in stond! De CONCORDANT VERSION verheldert de zaak: 

"In het begin schept God de hemelen en de aarde. De aarde nu wordt een puinhoop en kaal, en duisternis is op het oppervlak van de afgrond."

Dat dit de juiste weergave is, wordt bevestigd door Jesaja 45:18, zoals gegeven in de American Standard Revised Version, die spreekt van de eerste schepping voordat de aarde "woest en ledig" werd.

"Want zo zegt JAHWEH, Schepper van de hemelen: Hij is de Elohim, de Formeerder van het land en haar Maker. Hij vestigde het, niet als chaos schiep Hij het, om in te verblijven formeerde Hij het. Ik ben JAHWEH en er is geen ander."(SW)

Dit Schriftdeel bevestigt de waarheid dat de aarde "niet als chaos" geschapen werd in het eerste vers van Genesis, maar "om in te verblijven," en op een latere datum, door het een of ander rampzalig oordeel, verwoest is geworden - "werd chaos en leegstaand en er was duisternis over oppervlakten van afgrond." Vergelijk Jeremia 4:23-26 en 2 Petrus 3:5,6. Dit zal in meer detail in hoofdstuk IV behandeld worden.

In Johannes 20:1 leest de King James:

"Nu op de eerste dag van de week..."

Het is weinig bekend in het Christendom dat dit een "onzin" vertaling is, door vertalers aan de kerk aangesmeerd, een "kameel" die door geleerden en studenten gezamenlijk geslikt is. De schrijver had een goed bedoelende broeder in de Heer, die zich zo zorgen over mij en mijn onderwijs ging maken dat hij een lange afstand reisde om met mij over de zaak te praten. Een daarvan was het feit dat de Schrift, juist vertaald, niets wist van "de eerste dag van de week." Hij hief zijn handen in verbazing dat ik zulk een oneerbiedige aanklacht tegen de "Bijbel" durfde te maken. Na met de feiten geconfronteerd te zijn gaf hij de voorkeur aan een "fout" boven de waarheid, want hij deed geen poging om te antwoorden en verliet het onderwerp zonder enige verklaring dan ook.

Het origineel, in alle drie van de oudste handschriften, leest: mia toon sabbatoon, EEN VAN-DE SABBATTEN. Onze vertalers namen aan meer te weten dan de grote Auteur en verbasterden het woord van God. Ze veranderden "een," zodat het "eerste" leest, voegden het woord "dag" toe, want het staat niet in het origineel en is niet nodig in de vertaling, en veranderden "sabbatten" in het enkelvoudige "week." Kan men zich een meer trouweloze en misleidende daad van een mens indenken? Het is echt weerzinwekkend voor hen die eerbiedig het origineel beschouwen als het woord van God, en willen dat het tot hen spreekt zoals Hij het goed vond te geven.

In Handelingen 2:40 lezen we:

"En met vele andere woorden getuigde en moedigde hij aan, zeggend: Red jezelf van deze weerbarstige generatie. "

Het is mijn ervaring geweest te zitten en luisteren naar hoe een groot spreker dit als een tekst gebruikte om een "zelf hulp", een "laarzen hulpje" redding preek uit te spreken. In zijn oppervlakkige kennis van Gods woord, was hij zich maar weinig bewust dat hij de heiligen beroofde door filosofie en lege verleiding, in overeenstemming met menselijke traditie, in overeenstemming met de elementen van de wereld, en niet in overeenstemming met Christus, in Wie wij compleet zijn (Kol. 2:8-17). De passage zou zo gelezen moeten worden:

"En met andere woorden betuigde en bemoedigde hij hen, zeggend: Wordt gered zijnde uit dit verkeerde geslacht."

In Handelingen 19:2 leest de Authorized Version:

"Hebben jullie de heilige geest ontvangen aangezien jullie geloofden?

Het is aan de gedachte te danken die door deze onjuiste vertaling wordt overgebracht, dat een valse en misleidende filosofie is afgeleid om de heiligen te beroven, hen naar de een of andere "tweede zegen" te laten uitzien. Er zou gelezen moeten worden:

"Hebben jullie heilige geest ontvangen toen jullie geloofden?"

Het is een toestand die vandaag niet op ons toepasbaar is; het behoort bij de Pinksterbedeling, waarvan in het boek Handelingen verslag wordt gedaan. In deze geheime bedeling van Gods genade, zegt Paulus: "in Wie ook jullie het Woord van de waarheid horen, het evangelie van jullie redding, in Wie ook, gelovend, jullie verzegeld zijn met de geest van de belofte, wat een voorschot op ons lotdeel is, tot verlossing van het verkregene, tot lofprijzing van Zijn heerlijkheid."(SW)

In Romeinen 1:16,17 spreekt Paulus over niet beschaamd zijn voor het evangelie, en stelt, zoals gegeven in de King James versie:

"Want daarin wordt de rechtvaardigheid van God onthuld van geloof tot geloof."

Opnieuw vertalen zij in hoofdstuk 3:22...

"Zelfs de rechtvaardigheid die is door geloof van Jezus Christus uit geloof tot geloof."

De grote waarheid die God een genoegen deed om in deze Schriftdelen te onthullen, is bewolkt geraakt en steeds door de vertalers bedekt. Ze zouden moeten lezen:

"Want daarin wordt Gods rechtvaardigheid onthuld, uit geloof tot geloof" ... "een rechtvaardigheid van God door het geloof van Jezus Christus, voor allen, en op allen die geloven" (SW)

Onze vertalers geloofden kennelijk niet dat de Here Jezus Christus geloof had, en pasten het in deze passages aan om overeen te stemmen met hun meningen. Christus wordt "de Inwijder en Volmaker van het geloof" genoemd (Hebr. 12:2), want Hij deed niet alleen goed en hield de wet, maar Hij geloofde God zelfs toen Hij Hem sloeg voor onze zonden. Daarom wordt de rechtvaardigheid van God onthuld "uit geloof tot geloof," dat wil zeggen "uit Jezus Christus' geloof voor allen en op allen die geloven." Dit zal diepgaand behandeld worden wanneer we ons met de evangeliën gaan bezighouden.

De Authorized Version geeft Romeinen 7:24 aldus weer:

"O, armzalig mens die ik ben! Wie zal mij verlossen van het lichaam van deze dood? Ik dank God door Jezus Christus, onze Heer."

Sinds de King James "Bijbel" werd gemaakt, is deze vraag door de heiligen van God gelezen en herlezen, maar het antwoord bleef ontbreken. De CONCORDANT VERSION, de bewerker van de Sinaïticus volgend, herstelt het antwoord dat al deze jaren verloren is geweest. Ze leest:

"Ik ellendig mens! Wat zal mij redden uit dit lichaam van de dood? Ik ben God dankbaar, door Jezus Christus, onze Heer! Genade!"

Zij geven Romeinen 8:30 zo weer:

"Bovendien, die Hij tevoren bestemde, hen riep Hij ook; en wie Hij riep, hen rechtvaardigde Hij ook; en wie Hij rechtvaardigde, hen verheerlijkte Hij ook"

Dit vers is vol met problemen voor de nauwkeurige student van de Schrift. Over "tevoren bestemde" kunnen geen vragen worden gesteld, maar hoe kan Paulus zeggen dat deze (in het verleden) geroepen werden toen Romeinen geschreven werd? Indien dit echt waar is, dan hebben wij geen plaats in dit Schriftdeel, want wij werden pas geroepen in de toekomst die ver van deze tijd af lag! De concordante methode ontdekte dat de Griekse "aorist" een oneindige vorm is, handelingen in feiten veranderend, daden in waarheid omvormend. Let er op hoe simpel en groots de hele passage reageert op een echte vertaling:

"en die Hij tevoren bestemt, dezen roept Hij ook, en die Hij roept dezen ook rechtvaardigt Hij, en die Hij rechtvaardigt, dezen verheerlijkt Hij ook!"

De hele transactie wordt uit tijd en omstandigheid genomen, naar de hogere gebieden van eeuwigheid en waarheid. Er wordt geen verwarring geschapen met de tijd waarin de brief werd geschreven. De weergave voegt zich prachtig met de grote waarheid van het hoofdstuk, en deelt blijvendheid en majesteit uit aan Gods methode van ons naar Hemzelf toe trekken.

Overweeg 2 Korinthe 8:1...

"Bovendien, broeders, wij willen dat jullie getuigen van de genade van God, die aan de kerken van Macedonië geschonken is."

We zouden net zo goed het Grieks in dit vers kunnen citeren en verwachten dat mensen het begrijpen, als dat we het citeren zoals hier weergegeven in de King James. Laten we het verstaan onmiddellijk opmerken, door de Concordante vertaling:

"Nu maken wij jullie, broeders, de genade van God bekend, die gegeven is in de ecclesias van Macedonië" (SW)

Let op de lezing van Efeze 1:3.

"Gezegend zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, Die ons heeft gezegend met alle geestelijke zegeningen in hemelse plaatsen in Christus ...

In de vroege jaren van de ervaringen van de schrijver met de Schrift, gaf de weergave met "hemelse plaatsen" niet weinig problemen met de betekenis er van. Ik worstelde me door de werken van de grote uitleggers van de "Bijbel," figuurlijk gesproken, maar kreeg weinig meer dan "vermoeidheid van het vlees." Maar laat ons zien naar het licht dat voorkwam in de CONCORDANT VERSION:

"Gezegend zij de God en Vader van onze Heer, Jezus Christus, Die ons zegent met alle geestelijke zegen te midden van de hemelingen, in Christus...."

In Christus worden we gezegend met alle geestelijke zegen te midden van de uitgebreide menigte van hemelse wezens in de hemel - de hemelingen. Dit zal in detail in een later hoofdstuk overdacht worden.

Een belangrijke passage is Efeze 3:5-7.

"Wat in andere tijden niet bekend was gemaakt aan de zonen van de mens, zoals het nu onthuld werd aan Zijn heilige apostelen en profeten, door de geest: dat de heiligen mede-erfgenamen zouden worden, en van hetzelfde lichaam, en deelnemers aan Zijn belofte in Christus door het evangelie, waarvan ik een dienaar werd gemaakt.

De heerlijke waarheid van deze passage is verloren gegaan voor het Christendom door foutieve vertalingen en interpungeren. Zoals het er staat, zegt het dat de onthulling bekend werd gemaakt "door de Geest." Maar in welke wijze wordt onthulling bekend gemaakt, anders dan "door de Geest?" Daarom wordt geen doel bereikt door het feit hier te stellen. En opnieuw, de heidenen wordt gezegd "deelnemers te worden aan de belofte in Christus door het evangelie, waarvan ik een dienaar werd gemaakt," ook de betekenis vernietigend van de onthulde waarheid in deze passage. De CONCORDANT VERSION verheldert de zaak:

"dat tijdens verschillende generaties niet bekend is gemaakt aan de zonen van de mensen, zoals het nu werd geopenbaard aan de heiligen, Zijn apostelen en profeten, in geest, dat de natiën gezamenlijk lotdeelgenieters zijn en een gezamenlijk lichaam en gezamenlijk deelnemers aan de beloften, in Christus Jezus, door het evangelie, waarvan ik uitdeler ben geworden" (SW)

De nauwkeurige student zal zien dat deze passage gaat over het bekend maken van de waarheid dat de natiën "gezamenlijk" lotdeelgenieters worden, en een "gezamenlijk" lichaam, en "gezamenlijk" deelnemers zijn aan de belofte in Christus Jezus "in geest," en niet zozeer hoe de onthulling werd gegeven. Alle onthulling is "door de Geest," laat dat bekend zijn. Verder worden zij deelnemers aan deze zegeningen door het evangelie waarvan Paulus de uitdeler was gemaakt. We zullen dit behandelen wanneer we het over de evangeliën gaan hebben.

Een andere tekst is 1 Timotheüs 3:16.

"En zonder strijdvraag groot is het geheimenis van godsvrucht: God was bekend gemaakt in het vlees, gerechtvaardigd in de Geest, gezien door engelen, gepredikt aan de heidenen, geloofd in de wereld, hoog ontvangen in heerlijkheid."

Dit schijnt een favoriete tekst te zijn van veel predikanten die veel spreken en weinig denken. Concordant vertaald leest het als volgt:

"En uitgesproken groot is het geheim van de godsvrucht, die werd geopenbaard in vlees, werd gerechtvaardigd in geest, werd gezien door boodschappers, werd verkondigd onder de natiën, werd geloofd in de wereld, werd opgenomen in heerlijkheid"

Niet alleen is het handschrift bewijs tegen het lezen "God is bekend gemaakt in vlees," maar ook andere overwegingen dwingen ons tot dezelfde conclusie. In de typerende leer over de tabernakel, vertegenwoordigde het gordijn Zijn vlees (Hebr. 10:20). Toch onthulde het gordijn niets, maar verborg eerder de goddelijke aanwezigheid. Er kan niet van gezegd worden dat het Hem bekend maakte. De zinsnede "gerechtvaardigd in geest" is zeer onzinnig wanneer toegepast op Christus. De verkondiging onder de natiën is niet op z'n plaats, omdat geen bediening als die werd geprobeerd tot lang nadat Hij werd opgenomen in heerlijkheid.

De hele passage houdt zich bezig met gedrag. Het geheim van vroom gedrag wordt nagespeurd in de verschillende uitingen in hen die er het onderwerp van waren. Het zou in het vlees getoond moeten worden door ideale daden die het voortbrengt, het geniet rechtvaardiging in geest, is het onderwerp van inspectie door engelen (Efe. 3:10), is onder de natiën geproclameerd en zal van de wereld verwijderd worden voordat de Heer verschijnt in oordeel.

De Revised Version leest in 2 Timotheüs 1:9.

"Die ons gered heeft, en ons riep met een heilige roeping, niet naar onze werken, maar naar Zijn eigen doel en genade, die ons werd gegeven in Christus Jezus voor eeuwige tijden."

Als "tijd" eeuwig is, zoals de Revised Version vertaler het hier hebben weergegeven, dan blijft de psychologische puzzel bestaan over hoe iets plaats kon vinden "vóór" die eeuwige tijden. De King James zegt "voor de wereld begon." Dit duidt, op een bepaalde manier, meer duidelijke de waarheid aan dan de Revised Version. Het origineel spreekt van de "tijden" can de aioonoon, dat wil zeggen, "aionen" of "tijden." Er zou moeten staan:

"Die ons redt en roept met een heilige roeping, niet naar onze werken, maar naar Zijn voornemen en genade, die ons is gegeven in Christus Jezus vóór aionische tijden"

"Vóór aionische tijden" laat beslissend zien dat de "aionen" of "tijden" in het verleden niet eeuwig waren, maar een beslist begin hadden. In feite onthult de Schrift dat "tijd" drie grote verdelingen heeft: "pré-aionische tijden," "aionische tijden," en post-aionische tijden." De "aionische tijden," of "de tijden van de aionen" zijn in het verleden gebonden door het "begin," en in de toekomst door de "voleinding." Vóór het "begin" waren de "Pre-aionische tijden," en na de "voleinding" zullen er de "Post-aionische tijden" zijn. Dit onderwerp zal uitputtend behandeld worden in hoofdstuk IV.

In Hebreeën 9:26 wordt een probleem gepresenteerd:

"Maar nu eenmaal in het einde van de wereld is Hij verschenen om zonde weg te doen door het offer van Zichzelf".

"Maar nu, één maal, bij de afsluiting van de aionen, tot vergeving van de zonden, door Zijn offer, is Hij openbaar geworden"(SW)

Hier is uitleg niet nodig. Wat we nodig hebben is geloof om te geloven wat onthuld is.

Hoe kan iemand Hebreeën 11:1 geloven?

"U is geloof de substantie van dingen die gehoopt worden, het bewijs van dingen die niet gezien worden.

Geloof is noch substantie noch bewijs, zoals het in deze passage wordt weergegeven. Geloof is ontastbaar, het tegendeel van substantie. Het kan geen substantie worden zonder omgevormd te worden in iets zichtbaars, en is dan niet langer geloof. Latere versies veranderden substantie in "vertrouwen", maar dit is geheel niet passen voor een paar van de andere contexten waar het woord voorkomt. De CONCORDANT VERSION geeft het eenduidig weer.

"Geloof nu is de aanname van het verwachte, een overtuiging van het niet gezien zijnde"(SW)

Het woord "aanname" past in iedere passage waarin dit woord voorkomt, en opent een schitterend uitzicht van waarheid. Geloof neemt aan dat het waarheid is wat het verwacht dat in de toekomst een feit zal worden.

De Authorized Version van Openbaring 1:1 leest:

"De Openbaring van Jezus Christus, die God aan Hem gaf om aan Zijn dienaren dingen te tonen die spoedig moeten gebeuren."

Het Christendom kreunt onder de last van de vele verklarende werken die over Openbaring zijn geschreven. En er zijn bijna net zoveel uiteenzettingen als er boeken over zijn geschreven. De schrijver spendeerde tien jaren over het schrijven van een verhandeling over het boek, die kort voor het ter perse gaan teruggenomen werd en vernietigd. Dit werd gedaan voordat hij bekend werd gemaakt met dat wat de Heer echt onthulde en kon niets anders doen dan Zijn woord volgen. Er zou moeten staan:

"De openbaring van Jezus Christus, die God Hem geeft, om aan Zijn slaven te tonen wat met snelheid moet gebeuren" (SW)

"Wat met snelheid moet gebeuren" - niet "spoedig," maar met snelheid. Dit kreeg meer licht door geheel weg te gaan van deze setting en te zoeken waar hetzelfde woord opnieuw in het origineel wordt gebruikt en te zien of het daar hetzelfde betekent. Op de morgen van de opstanding, begonnen Johannes en Petrus samen, maar Johannes rende sneller (niet "spoedig") dan Petrus (Joh. 20:4). Indien deze profetie spoedig begon nadat Johannes ze schreef, is ze maar traag in beweging gekomen. Wanneer ze zal beginnen, dan zal ze met grote snelheid rennen. God talmt met het uitdelen van genade, maar haast zich bij het uitvoeren van oordeel. Dit vraagt om een geheel toekomstige vervulling, nadat de volheid van de natiën zal zijn binnengegaan (Rom. 11:25-27).

Na vele voorbeelden gegeven te hebben van hoe gestandaardiseerd, consequent vertalen Gods woord opent voor ons verstand, zullen we nu nog een vers citeren - 1 Korinthe 10:13 - zoals weergegeven in de originele edities van acht versies, zodat we de verbeteringen kunnen opmerken die in spelling, interpungering, dictie, enz, gemaakt zijn in een periode van ongeveer vijf honderd jaren. [de vertaler heeft ze in het vaak oude Engels gelaten om zo de ontwikkeling te kunnen zien. Vertalen in het Nederlands zou dit verminderen.]

temptacioun take not zou' but mannes temptacioun' for god is trewe whiche schal not suffre zou to be temptid aboue aboue that that ze moun but he schal make with temptacioun also puruyaunce that ze moun suffre.

There hath none other temptacion taken you' but soche as followeth the nature of man. But God is faythfull' which shall not suffer you to be tempted above youre strength: but shall in the myddes of the temptacion make away to escape out.

Ther hath none other temptacyon taken you, but soch as followeth hte nature of man. But God is faythfull whych shall not suffer you to be tempted aboue youre strength: but shall in the myddes of the temptacion make a waye, that ye may be able to beare it.

There hath none other tentation taken you, but such as appartayneth to man: but God is faithful, which shal not suffer you to be tempted aboue your strengthe: but shal in the middes of the tentation make away, that ye may be able to beare it.

Let not tentation apprehend you, but humane, and God is faithful, vvho vvil not suffer you to be tempted aboue that vvhich you are able: but vvil make also vvith tentation issue, that you may be able to susteine.

There hath no temptation taken you but such as is common to man: but God [is] faithful, who will not suffer you to be tempted aboue that you are able: but wil with the temptation also make a way of escape, that ye may bee able to beare it.

There hath no temptation taken you but such as man can bear: but God is faithful, who will not suffer you to be tempted above that ye are able: but will with the temptation make also the way of escape, that ye may be able to endure it.

No trial has taken you except what is human. Now faithful is God, Who will not be leaving you to be tried above what you are able, but, together with the trial, will be making the sequel also, to enable you to undergo it.

Het is duidelijk dat God niet een ontsnappingsweg geeft, zoals vele van Zijn heiligen door ervaring hebben ondervonden. Als Hij dat deed, waarom of hoe zou dat hen in staat stellen het te dragen? Ze zouden het niet kunnen verdragen als Hij het uit hen nam! Hij maakt het vervolg. Alle grote voorbeelden van beproeving werden ondersteund door te denken aan de gezegende uitkomst waarvoor zij ontworpen waren om voort te brengen.

Deze voorbeelden zouden vele malen vermenigvuldigd kunnen worden, maar dit zal volstaan om aan te tonen dat wij zeer voorzichtig zouden moeten zijn om verdelende artikelen op te zetten, dogmas en leerstukken, gebaseerd op zulke imperfecties, zoals in deze oudere versies getoond worden. Sinds de King James "Bijbel" in 1611 werd uitgegeven, zijn ongeveer veertig woordenboeken uitgegeven om gelijke tred te houden met de groei en de veranderingen in het Engels.



*1) - Octavo - een bepaald formaat papier


terug naar de Indexpagina