De verenigbaarheid (of gebrek daaraan) van populaire, veronderstelde Schriftuurlijke doctrines heeft een poosje mijn belangstelling gehad. Ik zal een paar van de doctrines vergelijken en tegenover elkaar stennen die algemeen door Christenen worden onderschreven, en onderzoeken op het mogelijk is beide doctrines tegelijkertijd als waar te behouden.

Hier hebben we twee doctrines die een meerderheid van de Christelijke wereld gelooft.

Ten eerste geloven zij dat God niet alleen liefdevol is, niet allen eeuwig liefdevol, maar dat Hij liefde IS. Ik stem daarmee in. Ik geloof dat liefde niet alleen de meest vooraanstaande trek van God is die altijd het fundament zal blijven van Zijn beslissingen en plannen, maar dat God samengevat kan worden met één woord: Liefde. Gods liefde is voor altijd. Ze verslijt niet, zoekt niet haar eigen belang. En waar zonde overvloeit, daar is Gods liefde nog veel overvloeiender.

Ten tweede hebben we de doctrine van de eeuwige, bewuste kwelling. Deze doctrine leert dat zij die in dit leven sterven zonder Christus te aanvaarden als hun Redder, de eeuwigheid in het leven na de dood zullen doorbrengen in kwelling. Deze kwelling is niet slechts gedwongen worden voor altijd naar tv reclames te kijken; nee, dit is een kwelling die zelfs de ziekste menselijke geest niet kan bedenken. Deze kwelling zal zelfs Hitler als een heilige doen schijnen. U en uw geliefden zullen in een bodemloze put gevuld met vuur gedaan worden. U zal schreeuwen en smeken om de dood, net zoals uw moeder, uw kinderen en heel veel andere mensen van wie u houdt, maar die niet wilden geloven. U zal zelfs in staat zijn te ruiken hoe het vlees van uw moeder brandt. U zal willen sterven, maar u zult het niet kunnen. Uiteindelijk zal God u en de meerderheid van de schepping dumpen in een plaats die de hel zal doen lijken als Disneyland: de Poel des Vuurs. Hier zal u rondzwemmen in vuur dat zo heet is dat het vloeibaar wordt en u zal nooit land vinden. Vogels zullen komen om uw ogen uit te pikken. U zal het merendeel van uw tijd proberen mensen te stoppen hun kinderen als vlot te gebruiken, zodat ze een paar seconden uit die Poel kunnen zijn.

Ziekelijk, toch? Dezelfde mensen die geloven dat God liefde is, geloven ook in een plaats die zo vreselijk is dat, zelfs als je er alleen maar over praat, het je doet huilen. Het ergste hieraan is dat onze eeuwig liefdevolle God kennelijk deze plaatsen heeft geschapen. Zijn perfecte plan dat Hij maakte vóór het begin van de wereld, was dat Hij een overweldigende meerderheid van Zijn schepping in deze ongelofelijk vreselijke kwelling zou zenden, om daar voor altijd te blijven. De hoeveelheid tijd die deze mensen gemarteld zullen worden doet de miljarden jaren waarover de evolutionisten praten schijnen als het knipperen van een oog.

Kennelijk kun je eeuwige liefde en eeuwige straf niet vermengen. Wanneer een vader zijn kinderen rechtvaardig straft, heeft hij de groei en het welzijn van het kind voor ogen. Hij zou een vreselijk monster van een vader zijn als hij zijn kinderen voor altijd zou straffen, zeker als het voor het kind maar een moment nodig zou hebben om berouw te tonen. Daarom kun je of een God van liefde aanvaarden, Die streeft naar de verbetering van Zijn kinderen, of je kunt een monster van een god aanvaarden die een wereld vol mensen schiep, alleen maar om ze vrijwel allemaal voor eeuwig te kunnen martelen. Tegelijk in beide geloven is tegengesteld.