De "persoonlijkheid" van de heilige geest van God is gewoonlijk gebaseerd op het geslacht van het oorspronkelijke Grieks, hetzij hij, zij of het. Maar het wordt door de theologen op een zeer vreemde manier gedaan, zodat gewone mensen het erg moeilijk vinden hen te volgen of de knopen te ontwarren die zij produceren. Sommige punten kunnen vreemd schijnen voor iemand die alleen Engels kent, maar wij zullen proberen door voorbeelden aan te tonen hoe weinig vertrouwen er geplaatst kan worden op de gebruikte argumenten om te bewijzen dat de heilige geest van God een aparte en andere "persoonlijkheid" is dan God Zelf.
Vanuit het standpunt van het Engels zou de zaak zeer eenvoudig moeten zijn. Alle hij's en zij's zijn "persoonlijkheden" en de het's zouden dat niet zijn. Als we dit volgen, dan zijn God en Christus, beide mannelijk, "persoonlijkheden", maar de heilige geest, onzijdig in het Grieks, is dat niet. De King James vertaling, gemaakt door mannen die verplicht waren de leer van de kerk te ondersteunen, slaagden er gewoonlijk in dit feit in hun weergave te omzeilen, maar zelfs zij vertalen in Romeinen 8:26 "the Spirit itself maketh intercession.", ondanks het feit dat, in deze passage, de geest feitelijk gepersonificeerd wordt als een bemiddelaar, wat alleen waar kan zijn van een persoon. Het woord geest(pneuma) is in het Grieks niet mannelijk, maar onzijdig. Indien het geslacht persoonlijkheid bewijst, dan kan de geest van God niet een persoon zijn, want in het Grieks wordt deze altijd het genoemd, nooit hij of zij.
Maar, zo wordt ons verteld, de heilige geest wordt een "Trooster" genoemd, en dat is in het Grieks mannelijk, en daarom moeten we naar de geest verwijzen als Hij. Voor de geest worden verschillende stijlfiguren gebruikt, maar nergens anders transformeren we het geslacht als op deze wijze. De geest daalde op de Heer neer als een duif(Marc. 1:10). Ze nam feitelijk de gedaante aan van een duif(Luc. 3:22). Maar het woord duif is vrouwelijk! Dus, als we deze manier van redeneren aanhouden, moet de geest op deze plaats zij genoemd worden! Andere figuren ondersteunen dit. In Romeinen 8:10 lezen we dat de geest leven is, wat vrouwelijk is, en in Johannes 5:6 wordt ons verteld dat de geest waarheid is, dat ook weer vrouwelijk is. We hebben nu dus drie maal zoveel bewijs dat de geest Zij zou moeten zijn en niet Hij, indien we het feit links laten liggen dat het Griekse woord voor geest geen van beide is. Daarbij: als trooster en duif voldoende zijn om "persoonlijkheid" aan te tonen, dan kunnen we ook leven en waarheid nemen om het tegendeel te bewijzen.
Als het geslacht "persoonlijkheid" bewijst, dan zijn alle dingen, in het Grieks, er mee begiftigd. We zullen eerst een paar vrouwelijke zelfstandige naamwoorden geven, willekeurig gekozen uit de eerste pagina's van onze concordantie: Achaia, werking, lucht, bewering, aloë, Antiochië, praal, manifestatie, voorwendsel, enz., zijn allemaal vrouwelijke persoonlijkheden! Hier zijn een paar mannelijke persoonlijkheden: Christen(geen vrouwen!), rug, stenen dijk, strand, balk, enz. Hier zijn een paar dingen zonder persoonlijkheid: verwerving, beest, roeping, albast, anemoon, enkel, fantoom, enz. Uit deze enkele voorbeelden zou het duidelijk moeten zijn dat het Grieks niets aantoont over persoonlijkheid. Vele dingen zijn vrouwelijk of mannelijk. Zelfs indien het woord geest mannelijk zou zijn, zou dat niet bewijzen dat het alleen naar personen verwijst. Een houten balk is niet een persoon, zelfs al zou het een mannelijk geslacht hebben in het Grieks.
Maar bewijst het feit dat geest onzijdig is, of beter: onbepaald, dat het geen "persoonlijkheid" kan zijn? Absoluut niet! Een beest is geen ding, en toch is het een onzijdig woord. En de Schriften stellen ons zeker voor aan vele geesten die een "persoonlijkheid" hebben, of beter: individualiteit, wat een meer correcte uitdrukking is voor wat er in het moderne Engels mee wordt bedoeld, want we kunnen zeggen dat een bepaald individu geen "persoonlijkheid" heeft, dat wil zeggen: niet heeft om hem te onderscheiden van anderen in zijn klasse. "Persoonlijkheid" is een niet-Schriftuurlijke, ongezonde, misleidende uitdrukking, en zou nooit gebruikt mogen worden door iemand die verlangt naar Gods waarheid. Ja, het wijst er altijd op dat er een afwijken is van Gods openbaring en een afhankelijkheid van de verkeerde weergave van Hem.
Wanneer mensen anderen afwijzen voor het "niet geloven in" de "persoonlijkheid" van de heilige geest, terwijl God deze term in heel Zijn boek niet heeft gebruikt, dan mogen we er zeker van zijn dat zij die op deze term staan zich vergissen en deze uitdrukking nodig hebben om hun afvalligheid aan anderen op te leggen. Wij zouden altijd moeten eisen dat waarheid gekleed moet zijn in geïnspireerde woorden.
Zoals aangetoond in onze Keyword Concordance, pagina 282, heeft het woord geest en grote variëteit aan gebruik. Het wordt toegepast op metafysische wezens, over het algemeen onrein of kwaad(1Tim. 4:1), inclusief demonen(Luc. 4:33) en boodschappers[engelen;WJ](Openb. 4:5). Aan de andere kant wordt het gebruikt voor wat een principe van actie genoemd kan worden, in het bijzonder wanneer het gevolgd wordt door de tweede naamval, zoals de geest van liefde, van genade, van waarheid(1Joh. 4:6 - tegengesteld aan de geest van misleiding - Joh. 14:17,15:26,16:13), van zachtmoedigheid, van zoonschap(Rom. 8:15), van gezond verstand(2Tim. 1:7) enz. De geest van een ding kan geen "persoonlijkheid" of van individualiteit hebben. Iedereen die een zoon van God is heeft de geest van zoonschap, toch hebben zij geen persoon in zich die gerelateerd is aan zoonschap. Zoonschap is voor ons niet slechts een theorie of een doctrine, het is een levende kracht in onze levens. De Schriften noemen dit de geest van zoonschap, want ze stelt ons in staat te spreken en handelen als zonen van God.
Naast deze twee manieren van gebruik van het woord geest zijn er andere die er gewoonlijk mee verward worden. Alle levende dingen, in het bijzonder dieren en de mensheid, hebben een geest, die is samengevoegd met het individu. Men mag zeggen dat er "persoonlijkheid" in de mensheid zit, zoals het geval is met de geest van een persoon, maar ze heeft geen individualiteit die onderscheiden is van de persoon. U, lezer van deze zinnen, heeft een geest, maar deze heeft geen eigen leven of ervaring die wij niet delen. Een mens kan iets van zijn geest aan anderen geven; dat doen ook Christus en de Godheid. Er is hierbij geen enkele "persoonlijkheid" betrokken. Laten we deze zaak overdenken in andere relaties, waar geen theologische vooringenomenheid is die ons denken verkrampt.
"De mond van Yahweh spreekt"(Jes. 1:20). Zouden we vanuit deze uitspraak redeneren zoals men gewoon is te doen over de geest van God, dan zouden we er op moeten staan dat er een andere persoon in de Godheid is, want Yahwehs mond moet een persoon zijn! Alleen een persoon kan spreken! Zo is het ook met Zijn arm en Zijn oor. Alleen een persoon kan redden en horen. Jesaja vertelt ons in 59:1
"Zie, de hand des Heren is niet te kort om te verlossen, en zijn oor niet te onmachtig om te horen."
In heel de Schrift vinden we dit figuratief taalgebruik. Meestal wordt het wel als zodanig verstaan als er geen valse traditie of theologie is die de student kan hinderen. De mond van Yahweh, of Zijn hand of oor, kan geen aparte persoonlijkheid zijn, dus verstaan we hem als een beeldend en krachtig figuur. Bovendien zijn dit samengestelde figuren, omdat God geen letterlijke mond of arm of oor heeft. God is geest en daarom is het veel eenvoudiger Zijn daden toe te schrijven aan Zijn geest, ware het niet dat we gehinderd worden door belijdenissen die aan dit figuur voorbij gaan en zo de ene God van de Schrift opsplitsen in de drie-eenheid van het Christendom.
Net zoals in het geval van Zijn mond en Zijn arm en Zijn oor, wordt alles wat in de figuur door de geest van God wordt gedaan, in feite door God Zelf gedaan. In sommige gevallen is het absoluut onmogelijk er twee individuen van te maken. God werkt door Zijn geest, net zoals Hij spreekt door Zijn mond. Christus werd door de heilige geest voortgebracht, maar toch verklaarde Hij dat God Zijn Vader was. Had Hij dan twee Vaders, of één? Zo kunnen al de handelingen van de Godheid toegeschreven worden aan Zijn heilige geest.
Een "trooster" kan in het Engels een hij of een zij of een het zijn. In het Grieks worden alleen hij of zij gebruikt. Alleen een persoon of een ding kunnen ons troosten. [Even een opmerking van de vertaler. A.E.Knoch gebruikt hier het woord "comforter". Wij kennen dat in het Nederlands alleen als trooster, maar in het Engels kan het ook "dekbed" of "quilt" betekenen.] In sommige delen van de Engels sprekende wereld is er een lappendeken gemaakt die de naam "comforter"(trooster) heeft gekregen. Daarom willen we in het Engels weten wie of wat troost, voordat we in staat zijn te zeggen dat hij of zij troost, of dat het troost. In het Grieks zouden we dit niet kunnen doen. We zouden gedwongen zijn te zeggen dat de "comforter", hij en zij is warm, omdat alle "comforters", zelfs samengesteld of als ding, of mannelijk of vrouwelijk zijn. Zouden we bij het vertalen een passage tegenkomen die zegt "de wollen comforter, hij is warm", dan zouden we gedwongen worden dit te veranderen in "het is warm." Niemand zou hier bezwaar tegen hebben, want we stappen hier niet op theologische zere tenen. Zou dat wel het geval zijn, dan zouden we verplicht zijn te zeggen "hij is warm"(ofschoon van wol), of de anathema's van de kerk ondergaan.
Er is een geval zoals in Johannes 14:16, waar we in de concordante vertaling dit lezen:
"En Ik zal de Vader vragen en Hij zal jullie een andere trooster geven, zodat het, inderdaad, met jullie zal zijn voor de aion - de geest van waarheid, die de wereld niet kan krijgen, want ze ziet het niet, noch kent ze het. Maar jullie kennen het, want het verblijft in jullie en zal in jullie zijn.
(Joh. 14:16; Conc. Vert. HBN)
Nu denken we gewoonlijk over een trooster als aan een persoon, maar hier wordt ons verteld wat(niet Wie) deze trooster is. Het is de geest van waarheid. Dit is de onzijdige geest van een ding(waarheid). Zeker, waarheid is in het Grieks vrouwelijk, maar dat maakt het nog niet tot een persoon. En zelfs als het dat zou doen, zelfs de geest van een persoon is een ding! Overweeg eens onderstaande lijst van dingen die allen een geest hebben. Is het niet boven alle twijfel verheven dat de geest van een ding (wat ook het geslacht in het Grieks zijn mag) een ding moet zijn? De geest van waarheid is een levende kracht die in waarheid aanwezig is, de energie die het uitdeelt, waarheid, levend en handelend in ons. Dit is nauw verbonden met de geest van God, maar er zeer zeker niet identiek aan.
De volgende lijst van zinsneden is te vinden in de Schrift. Hier wordt geest gevolgd door de genitief van een ding. Naast
- de geest van waarheid (Joh. 14:17; 15:26; 16:13; 1 Joh. 5:6), zijn er
- de geest van zwakheid(Luc. 13:11)
- de geest van heiligheid(Rom. 1:4)
- de geest van zoonschap(Rom. 8:15)
- de geest van bedwelming(Rom. 11:8)
- de geest van mensheid(1Kor. 2:11)
- de geest van zachtmoedigheid(1Kor. 4:21; Gal. 6:1)
- de geest van wijsheid(Efe. 1:17)
- de geest van bescheidenheid(2Tim. 1:7)
- de geest van genade(Heb. 10:29)
- de geest van heerlijkheid(1Petrus 4:14)
- de geest van misleiding(1Joh. 4:6)
- de geest van leven(Openb. 11:11)
- de geest van profetie(Openb. 19:10)
Niettegenstaande de eenvoudige verklaring dat van de Trooster duidelijk wordt gezegd dat het een ding van een ding is, de geest van waarheid, werpen geleerden en vertalers tegen dat wanneer we dit overzetten in het Engels, en er naar verwijzen als het, of zelfs dat, er een voornaamwoord kan worden gebruikt, zowel voor personen als dingen. Maar wanneer we eenmaal het feit verstaan dat Christus de heilige geest van waarheid heeft gezonden om Zijn plaats in de wereld in te nemen, in het bijzonder voor de Besnijdenisheiligen, dan zal alles wat over deze geest wordt gesproken veel helderder worden. Het is de waarheid die de heiligen troost. Het is een geest die de wereld niet kan ontvangen, zolang ze onder de invloed staat van de Misleider. Het is de waarheid die de wereld bloot legt(Joh. 16:7-11). En het is de kracht van deze geest die de heiligen leidt in alle waarheid. Het informeert hen over dat wat komt en verheerlijkt Christus.
In de oude profeten handelde de geest van Christus als een "persoon." Het getuigde tevoren van het lijden dat verband houdt met Christus en de heerlijkheden die er op volgden(1Pet. 1:11). Ik neem aan dat niemand de geest van Christus van Christus Zelf zal scheiden, zoals vaak wordt gedaan met de geest van God. Ja, onmiddellijk nadat de apostel zegt "indien iemand de geest van Christus niet heeft, dan is die niet van Hem", voegt hij toe "indien Christus in jullie is"(Rom. 8:9,10;SW). Het is Christus' geestelijke aanwezigheid. Wij allen erkennen het feit dat Christus Zelf niet in het vlees aanwezig is. Dat is weggelegd voor de toekomst. Dat zal ons vlees Levend maken. Aangezien de geest van Christus niet een aparte "persoonlijkheid" van Christus is, en aangezien het handelt in nauwe overeenstemming met de geest van God, is er geen echte grond voor het verdelen van God en Zijn geest in twee aparte godheden.
Wij realiseren ons de kracht en aanwezigheid van Gods geest(die in ons woning maakt) in alles dat we doen. het hebben van de geest van Christus betekent dat Christus in ons is(Rom. 8:9,10). Gods geest geeft ons kracht over onze dode lichamen, en Christus' geest geeft ons eenheid met Hem.
