De meesten van u die deze zinnen gelezen hebben, hebben voordeel verkregen door het Woord der waarheid "recht te snijden"(2:Tim. 2:15) en zullen graag toegeven dat eindeloze verwarring voorkomen wordt door iedere waarheid in haar eigen tijd en op haar eigen plaats te laten.
Maar als dit waar is voor de bedieningen, hoe veel groter is dan de noodzaak om de aionen recht te snijden! En nog urgenter is de noodzaak om aionische waarheid en toestanden buiten de post-aionische perfectie te houden. De meeste problemen die met dit onderwerp verbonden zijn, verdwijnen zodra dit principe begrepen is.
Als voorbeeld zullen we de oplossing voorstellen voor een paar problemen die aan ons werden voorgelegd.
Het is duidelijk dat God, tijdens de aionen, door Zijn Geest, werkt in Zijn heiligen, ze toerustend voor gemeenschap met Zichzelf. Deze handelingen verschillen niet alleen per individu, maar in de verschillende bedieningen. Voor wat betreft Israël worden ze gekenmerkt als "wederom geboren"(Joh. 3:7); voor ons is het "een nieuwe schepping"(2Kor. 5:17). Zij zullen "opnieuw geboren" worden, passend bij het aardse Koninkrijk. Wij hebben een "nieuwe schepping" nodig om onze taak te kunnen vervullen in Christus' hemelse Koninkrijk.
Terwijl de zonde nog steeds op het toneel is, plaatst God verschillende barrières tussen Hemzelf en de mensheid. Hij legt voorwaarden op, zoals bekering en doop, om toegang te krijgen tot het aardse Koninkrijk. Omdat wij al, in geest, de komende aionen hebben verwacht, en een nieuwe schepping zijn, zijn we in staat vast te stellen of de weg naar God ingewikkelder wordt of dat de barrières worden verwijderd nu we de voleinding naderen. Iedere overweging wijst naar het feit dat, hoe meer het werk van Christus toegepast wordt en hoe meer de kracht er van wordt ervaren, des te vrijer de nadering naar God is. In feite zijn, wanneer de zonde weg is, alle barrières verdwenen.
Maar ook zij die geloven zien uit naar opstanding als de volle bevrijding van zonde en voor perfecte gemeenschap met God. Zo is het tijdens de aionen.
Maar wat is er na de aionen nog meer nodig voor de ongelovige, die geleden heeft voor zijn zonden, dan het opstandingsleven van Christus, om hem geschikt te maken voor Gods aanwezigheid in die zondenloze scène? Hij zal zeker ervaren wat wij in geloof ervaren, dat hij van de dood is overgegaan in het leven.
Het is duidelijk dat de frase "die in de hemelen en die op de aarde zijn", indien toegepast op de schepping, niet het "alle" in de voorafgaande frase beperkt(Kol. 1:16). Het beweert niet dat schepselen in de zee en in het onder-aardse door een andere hand geschapen werden. Dat is de grote fout die de apostel hier weerlegt. Zo is het ook met de verzoening, want haar bereik is precies hetzelfde als dat van de schepping.
Waarom worden dan de zee en het onder-aardse niet specifiek verklaard verzoend te zijn? Is dit een geval van onnauwkeurigheid in Gods Woord? Dat is zeker niet het geval! Het is veeleer een geval van het onnauwkeurig verstand van de mens - een passend voorbeeld van de precisie van God.
Het is een opmerkelijk feit dat het Hebreeuwse woord artz (land of aarde) niet de zee insluit. Daarom geeft de uitspraak "In den beginne schiep God de hemel en de aarde"(Gen. 1:1) ons te verstaan dat er op de oude Aarde geen zee was. Over de nieuwe Aarde wordt ons gezegd: "en de zee was niet meer"(Openb. 21:1). Daarom heeft de Aarde zoals God die maakte, en zoals Hij die nog een keer zal maken, geen zeeën. Hierin komen de eerste en de laatste aion overeen, er is in geen van beide een zee.
Wat is het dan accuraat om, bij het beschrijven van de schepping, alle vermelding van de schepselen in de zee weg te laten, want deze werden er later in gezet. Hoe intens precies is het om de verzoening te beschrijven met dezelfde uitdrukkingen, want opnieuw zal de zee afwezig zijn.
Hetzelfde is waar voor de onder-aardse regionen. Hoewel ze nu schepselen bevat waarmee God een deel van de mensheid zal kastijden tijdens de periode van Zijn verontwaardiging(Openb. 9:1-3), zal er op de nieuwe Aarde geen plaats zijn voor een "onderwereld", en om van haar verzoening te spreken zou een onwetendheid van toestanden verraden bij de voleinding die de Geest van God voorzichtig wil voorkomen.
"Nu," zo wordt ons verteld, "is de dag van de redding"(2Kor. 6:2;CV) en er zal geen andere zijn. Maar een studie naar dit Schriftgedeelte zal tonen dat haar oorspronkelijke bedoeling helemaal niet voor het heden was, maar verwijst naar Israël's toekomstige verlossing(Jes. 49:8). Daarom is dit helemaal niet de dag van de redding! Er is er maar één, en die is voor Israël! Een enkele blik in het geïnspireerde Origineel zal laten zien dat dit niet de dag is, maar slechts een dag van redding. In zo'n dag "helpt" God! Maar dit sluit niet een andere dag van redding uit voor Zijn volk Israël, noch een andere voor heel de mensheid, om te vervullen wat staat geschreven: dat God de Redder is van heel de mensheid(1Tim. 4:10).
