God zal bij de voleinding ons Alles worden. De praktijk van lofprijzing en gebed is de benadering van dit ideaal in het heden. In een druk leven zal er weinig tijd zijn en weinig gelegenheid voor formele, langdurige verzoeken en smeekbeden, gevormd in precieze termen en hoorbaar uitgedrukt. Deze hebben zeker hun plaats, maar ze zijn in geen geval essentieel voor een constante en voortgaande houding van aanbiddende onderschikking, zodat het kleinste voorval in een leven vraagt om een bewuste gedachte van dankbaarheid en een beroep op goddelijk tussenbeide komen. Een paar praktische voorbeelden kunnen helpen dit te illustreren.
De deurbel klingelt. Er is geen tijd om zich terug te trekken naar een plaats van gebed. We weten niet wie of wat het is, dat de bezoeker naar onze deur brengt, daarom is er geen mogelijkheid om te loven voor een specifieke zegen of te bidden voor leiding. Al wat wij weten is ons onvermogen, buiten God, om te gaan met wie of wat dan ook, en dat Hij alles voor ons goed doet meewerken. Het is niet alleen ons verlangen Hem een genoegen te doen, maar ook om gebruikt te worden als kanaal van zegen naar anderen. Dit alles onder woorden te brengen zou onjuist en onmogelijk zijn, en een slechte introductie aan onze bezoeker, die geduldig buiten staat te wachten of ongeduldig op de bel staat te drukken. Daarom buigen wij ons hoofd in geest, met een vluchtig bewustzijn van dankbaarheid en verzoek naar Hem, en openen de deur.
De telefoon rinkelt. We zitten net in het midden van deze zin, en we willen ze voltooien. Maar de telefoon is niet erg geduldig. Hij gaat maar door met rinkelen en is er op berekend ons ongeduldig te maken. Waarom komt het precies nu, net nu we zo hard proberen de heiligen van dienst te zijn? Maar zulke gedachten worden snel verbannen door het onderliggend bewustzijn dat alles, zelfs de telefoon, meewerkt ten goede, en wij danken God onmiddellijk er voor en bidden voor Zijn aanwezigheid en hulp bij het antwoorden op de boodschap, die over de lijn zal komen. Nogmaals: wij hebben geen idee wat er komt, en hebben daarom geen basis voor vastomlijnde verzoeken, hoewel deze wel kunnen volgen, terwijl we, zonder een woord te zeggen, luisteren naar de stem van de spreker.
Bij de voleinding zullen we weten dat alles goed moet zijn. Nu weten we dat veel slecht moet zijn. We kennen Gods uiteindelijke wil, maar we kennen niet Zijn huidige bedoeling, want Zijn wil moet tijdens deze aion weerstaan worden. "Want er moeten verleidingen komen.."(Matt. 18:7;NBG). Indien we alles wisten wat moet gebeuren, en het doel daarvan in Gods plan, zouden we loven, maar slechts weinig aanleiding hebben om te bidden. Zoals in het geval van Israel leidt God ons niet via de kortste en meest directe weg uit de dienstbaarheid aan de zonde naar de vrijheid van Zijn zonen, want wij moeten leren, door de behoeften en weeën van de wildernis, wat het kwaad in onze harten én de goedheid en genade van Zijn gemeenschap en gunst is.
Samenwerking met het onontkoombare is voor de filosoof de vervanging voor de onderschikking aan de wil van God. Het is veel beter dan te vechten met je lot, maar het is alleen maar de weg van de slaaf die ineenkrimpt voor zijn harde meester, niet van een zoon die zich verheugt in wat zijn vader aan het doen is. Het is fatalisme en geeft voeding aan vrees en wanhoop en het bevordert niet het gebed. Zelfs overgave aan het onweerstaanbare is ver verwijderd van de juichende aanvaarding van de perfecte en lofwaardige wil van God. Geen onpersoonlijke kracht, hoe krachtig ook, kan de plaats innemen van een levende, verlichtende, liefdevolle Vader, Die wij kennen, en Wiens einddoel Hij aan ons heeft bekend gemaakt. Wij kunnen geen beroep doen op principes, noch hen applaudisseren, noch van ze houden. Toch werken we niet slechts samen met God, maar heffen wij het binnenste van onze harten aan Hem op in gebed en lofprijzing.
Hoe onwetend waren de mensen die uit de gevangenschap van Egypte werden bevrijd! En hoe hopeloos! En hoe koppig! Maar van welk belang waren deze fouten om Yahwehs mededogen en kracht en voorzienigheid te onthullen! Zij kenden de weg niet in de verlaten wildernis. Toch wisten zij meer over hun doel en de tussenliggende reis dan de meeste mensen vandaag. Zij hadden gehoord van hun voorvaderen, Abraham, Izaäk en Jacob, die allen in het beloofde land hadden geleefd, en allen naar Egypte waren gereisd. Wij hadden niet zulke voorlopers. De beproevingen die voor ons liggen zijn voor onze ogen verborgen. Er kan op niets anders vertrouwd worden dan op het toegewezen manna, het water uit de Rots en de schijnende Shekinah, want voor ons is het, voor zover het onze toekomst hier betreft, altijd nacht. Wij worden voortdurend aangezet tot gebed, vanwege onze onwetendheid.
Welk levend wezen is zo hulpeloos als een menselijk kind? Het kan weinig anders dan in zijn nood roepen om z´n ouders. Zo wordt het de noodzaak geleerd van het hebben van een vader en een moeder. Maar als het volwassen en sterk is geworden, zal het geneigd zijn dat te vergeten. In een hogere, geestelijke zin is hij net zo hulpeloos als een baby, en zijn afhankelijkheid van God is niet zo echt. Slechts weinigen realiseren zich dit, zelfs nadat God ze geroepen heeft en aan hen Zijn geest heeft toebedeeld, zodat zij nu tot Hem roepen: "Abba, Vader!" Hij moet genadevol zwakte of falen gebruiken, of de een of andere vorm van kwaad, om hen tot een realisatie hiervan te brengen, zodat zij tot Hem roepen als een klein kind. Dit is gebed! Uiteindelijk zullen sommigen leren ten allen tijde tot Hem te komen met hun verzoeken, en om hun problemen op te lossen. Het is mogelijk in voortdurende eenheid te leven, zoals een geliefde zoon met zijn vader. Dit zal bij de voleinding het gelukkig lot zijn van allen. Het zal de volle vrucht zijn van gebed.
Hoe armzalig is een pasgeboren baby zonder z'n ouders! Tenzij God voorziet in voedsel en onderdak, zou het snel vergaan. Andere dieren zijn tenminste gekleed en hebben geen beschermende kledij nodig. Het doet God genoegen om hen die Hij de rijkdommen van het universum zal toedelen, in de wereld te brengen als de meest hulpbehoevende schepselen van heel Zijn schepping. Wat zouden ze zijn, zonder hun ouders? Tenzij ze door hen die hen voortgebracht hebben van binnen voorzien worden van voedsel en van buiten van kleding en onderdak, zouden ze, lang voordat zij de volwassenheid bereiken, vergaan. Ja, een groot deel ontwikkelt zich niet tot zelfstandige, leven-overdragende leden van het ras. En is dat ook niet het geval op het geestelijke gebied? Zij die door God geroepen worden realiseren zich maar zelden hun zoonschap en de daarbij horende voorrechten. Daarom zijn zij veel betere bedelaars bij de Vader, dan toejuichers van de Godheid.
De meesten van de heiligen worden in beslag genomen door hun privé fortuin, of, beter, misfortuin, en dit neemt hun gebed en lofprijzing in beslag. En ja, zij zouden zich bezig moeten houden met de manier waarop God hen leidt naar een kennis van Hemzelf. Maar het zou beter zijn als zij zich meer bezig hielden met hun toekomstige verwachting, het vooruitzicht dat ligt voorbij deze tijd van beproeving en testen. Maar, nog veel beter, laten we zoveel als mogelijk alles bezien vanuit Gods standpunt: "Wat moet gebeuren." Een juiste kennis van Zijn doelstelling en het plan als zodanig, en dat in zo groot mogelijk detail, is van de grootst mogelijke waarde voor onze omgang met God, en zal ons, tot op zekere hoogte, bevrijden van dat wat niet moet gebeuren.
Veel van de grote "gebedsbewegingen" zijn dwars ingegaan tegen Gods huidige bedoeling. Bijvoorbeeld: het is Gods gepubliceerde wil dat heel de mensheid gered zal worden(1Tim. 2:4) en Hij zal Zijn besluit uitvoeren bij de voleinding, wanneer allen levend gemaakt en verzoend zullen worden(1Kor. 15:22; Kol. 1:20). Wij hoeven daar niet voor te bidden. In plaats daarvan zouden wij Hem moeten loven en prijzen voor het zo vervullen van een van de diepste verlangens die Hij in onze harten heeft geplant. Maar om nu te bidden voor "de evangelisatie van de wereld binnen deze generatie", om Hem te smeken, om niet zeggen zeuren, om: "Zijn woord te houden", om "beslag te leggen op de beloften," waarvan geen enkele op vandaag toepasbaar is, leidt tot duidelijk falen en brengt oneer en schande over Zijn grote Naam.
Wij zouden de hoofdpunten moeten kennen van "wat moet gebeuren", zoals onthuld in Gods onthulling, zodat we op z'n minst kunnen voorkomen dat we er op staan dat God, in deze geheime bedeling, tegen Zijn onthulde bedoelingen in zal gaan. Maar Hij heeft alleen de grove lijnen bekend gemaakt. Om de vervulling van Zijn beloften zeker te stellen, moet Hij ook het lot vastleggen en de talloze details vaststellen in het leven en de ervaringen van iedere ziel. Deze heeft Hij niet onthuld. Het is goed dat wij grote lijnen en de uitkomst van Zijn plan kennen, maar het zou niet goed zijn als Hij alle minieme voorvallen in ieder leven onthuld zou hebben. Hoe dik zou dan de Bijbel moeten zijn! Ja, de wereld zou de delen niet kunnen bevatten! Hij reikt tot ons naar beneden, door de duisternis, om ons te leiden op onze weg. Wij moeten de les leren dat wij verloren zijn op het moment dat wij onze grip op Zijn helpende hand verliezen.
Maar laten we niet de troost brengende gedachte verliezen dat alles voor ons meewerkt ten goede. Zelfs dat wat tegengesteld is aan Zijn wil is in overeenstemming met Zijn bedoeling. Indien wij Zijn hand loslaten en afdwalen in de duisternis van het ver verwijderd zijn van Zijn aanwezigheid, zal het kwaad zelf door God gebruikt worden om ons terug te brengen, en wordt dit de belangrijkste aanleiding voor gebed en lofprijzing.
Is het niet duidelijk dat de mensheid geschapen werd om afhankelijk te zijn? Haar samenstelling en ervaring zijn alle ontworpen voor de onderschikte ontvangst van zegen. Zelfs de gelijkenis met de Godheid helpt om dezelfde les te leren. Wanneer zij die onder ons zijn, in harmonieuze onderschikking en gehoorzaamheid zijn, zijn ze gelukkig. De functie van voortplanting, die ons normalerwijze tot afhankelijke kinderen maakt en, als ouders, ons afhankelijken geeft, is ontworpen om ons het gezegende deel van dankbare, vertrouwende gehoorzaamheid te leren. Hoevelen hebben niet een zucht gelaten om de voorbije blije dagen van hun kindertijd? Hoevelen hebben gewenst dat zij iemand hadden naar wie zij toe konden gaan zoals een kind naar zijn ouders, er op vertrouwend dat alles goed zal komen? Al deze ervaringen zijn slechts een voorbereiding voor die heerlijke dag wanneer allen naar de Godheid zullen opzien als hun Vader, dankbaar en zeker dat alles in Zijn weldadige hand en hart is.
Een staat van voortdurende onderschikking, dankbaarheid en zekerheid dat alles meewerkt ten voordele van ons, is een boom van leven voor allen die in haar schaduw leven en genieten van haar vrucht. Alle zogeheten "geloofsgenezing" van gelovigen of ongelovigen, kan er niet mee worden vergeleken. Ik heb velen gekend die beweerden genezen te zijn van lichamelijke kwalen door het evangelie van het koninkrijk te geloven waarin God nu op wonderlijke wijze tussenbeide zou komen, zoals Hij dat in de toekomst zal doen, zodat al onze ziekten genezen worden, als we maar voldoende geloof hebben. De meesten van deze "gelovigen" zijn nu in hun graf, sommigen door een overdosis aan medicijnen, terwijl ik nog steeds in staat ben de moeilijke taak van vertalen uit te voeren. Er zit een verdraaide waarheid in het basis-idee van de zogeheten "Christian Science" en "geloofsgenezing," want de geestelijke toestand heeft een krachtig effect op de lichamelijke functies(ook al is dat geloof fout). Maar het is veel gezonder de onverdunde waarheid te geloven van Gods weldadige ontwerpen en Zijn voortdurende zorg en voorzienigheid voor de kwaden die onze weg moeten bederven. Wij hebben de echte, de betrouwbare, de overwinnende "geloofsgenezing."
Lichamelijke ontspanning is een van de beste geneeswijzen voor de zenuwen. Een geliefde broeder in Christus kwam eens in een zeer opgewonden toestand bij mij aan, zodat hij nauwelijks kon spreken. Daarom stond ik er op dat hij ging zitten, achterover leunen, zijn benen strekken, zijn armen losjes langs zijn zij laten hangen en zijn kaak laten zakken, zodat zijn mond open was, en alles los laten! Het duurde niet lang voordat zijn nervositeit oploste en de spanningen in zijn spieren verdween. Hij was ontspannen en voelde zich veel beter. Nog meer voordelen kunnen in de geestelijke sfeer verkregen worden als we geheel terugvallen op God en onszelf bevrijden van de geestelijke spanning waaronder we vrijwel allemaal in deze wrede tijd leven. De therapeutische waarde daarvan is groter dan die van welke medicijnschool dan ook, want ze is, tot op zekere hoogte, de normale toestand van de schepping, die pas na de levendmaking ten volle gerealiseerd zal worden.
Vandaag schijnt iedereen te verlangen naar zekerheid, omdat men zich onzeker voelt. Sommigen leggen iets weg voor later, hoewel dit ouderwets is geraakt door verschillende soorten verzekeringen, zoals gezondheids-, werkeloosheid- en overlijdensverzekeringen. De socialistische regeringen proberen hun onderdanen van de wieg tot het graf te verzekeren. Maar het gevoel van onzekerheid blijft. Een vroege ervaring leerde uw schrijver hoe weinig vertrouwen geplaatst kan worden in deze mens-gemaakte systemen. Mijn vader behoorde tot een orde die bij overlijden een behoorlijke som geld uitbetaalde aan de nabestaanden. Dit geld kwam van de levende leden. Maar omdat hij de laatste was die kwam te overlijden, waren er geen anderen meer om te betalen. Daarom was alle zekerheid een grote uitgave voor niets geweest. Vandaag worden andere, "veilige" systemen gebruikt, die veel bereikt hebben. Maar zelfs de grootste van hen worden geplaagd door inflatie, die alle banktegoeden zou kunnen doen wegsmelten. Dit is ook waar voor sociale zekerheid, die een bepaalde som geld belooft. Als de huidige trend zich voortzet, kan ook die praktisch waardeloos worden.
De enige echte zekerheid ligt in het vertrouwen op God. Iedereen is hier, in het geval van overlijden, van overtuigd. Niemand kan enig voordeel verzekeren voor de overledene. Ja, niemand kan een stervend sterveling ook maar van iets verzekeren, zelfs niet van belastingen of de dood. De heiligen die leven tot het afdalen van Christus in de lucht, of Zijn komst in heerlijkheid op de Olijfberg, kunnen niet van de dood verzekerd worden. En dan zullen zij ook geen belastingen meer betalen! De enig echte zekerheid, zonder het gevoel van onzekerheid, ligt in het voortdurend contact met God in gebed en lofprijzing. Dan zal het, welk kwaad er ook komt, in zijn werking van onschatbare waarde zijn voor ons geestelijk welzijn.
Doorheen ons leven wordt ons het noodlot van het kleine geleerd. Ons wel en wee wordt niet bepaald door de grote dingen die we bereiken, maar vaak door een nietig ongelukje dat we, als we het tevoren hadden geweten, mogelijk konden voorkomen. Menig man schept op over zijn onoverwinnelijke wil en zijn kracht om zijn eigen bestemming te vormen, terwijl hij zelfs in de meest belangrijke en ver reikende gebeurtenis van zijn bestaan niet gekend is. In Europa hadden ze een sarcastisch gezegde, dat er op neer kwam dat een man niet voorzichtig genoeg kan zijn in de keuze van zijn voorouders en de plaats van zijn geboorte. Toch zal deze eenmalige gebeurtenis een grotere invloed hebben op zijn leven en bestemming, dan zijn hele loopbaan. Nogmaals: een enkele vergissing, een plotseling ongeluk, kan die loopbaan in een ogenblik afsluiten. Hierin is de wil van een mens buiten gesloten. Als God niet voor hem verantwoordelijk is, dan heeft Hij ook de controle over het roer van het universum verloren, en drijven wij naar de rotsen van dreigend en rampzalig gevaar.
God leidt niet alleen de sterren van de onmetelijke ruimte, maar controleert de baan van de samengestelde molecuul. Zijn hand kan niet alleen het universum overspannen, maar Zijn kracht kan het atoom splitsen. Sommigen hebben gedacht dat het weinig verschil maakt of een atoom explodeert of niet, maar nu we van haar onvoorstelbare kracht gehoord hebben, zijn we meer geneigd het belang en de kracht van het uiterst kleine te erkennen. Een enkel atoom kan een kettingreactie op gang brengen die de hele wereld zou kunnen vernietigen. En ja, precies dat zal op een dag gebeuren met de hemelen en de Aarde, want zij worden met vuur bewaard, en een enkel woord uit de mond van God zal hun elementen doen oplossen, vóór het komen van de dag van God(2Petr. 3:7-13).
Het punt van de gelijkenis ligt hier in: Net zoals wij niet hoeven te bidden dat God de zon en de maan en de sterren in hun banen zal houden, zo hoeven wij ook niet bezorgd te zijn of Hij de grote beloften van Zijn geïnspireerd woord zal vervullen. Hij is trouw en zal het doen, ook al slagen wij er niet in Hem te aan te porren. Deze dingen weten we, en daarom zijn zij het onderwerp van lofprijzing en niet van gebed. Maar de kleinste dingen die ons dagelijks zwoegen bepalen, die mogelijk veel meer invloed hebben op ons huidige leven en ervaring, deze zijn, zoals de Shekinah in de tabernakel, verborgen achter een prachtig gordijn van de goddelijke heerlijkheden, want het licht daar achter is te helder voor de ogen van een sterveling. Wij zouden het niet kunnen verdragen als we alles tevoren zouden weten. Het zou fataal kunnen zijn. En het doel van God zou niet bereikt worden, want het zou gebed uitsluiten, en dat is de belangrijkste voorbereiding voor lofprijzing.
Ieder voorval in ons leven, hoe onbelangrijk het ook moge schijnen, kan van groot belang zijn voor onze loopbaan, of fataal voor onze hoop, en daarom zouden ze alle het onderwerp moeten zijn van gebed, want alleen God kan onze omgeving, en onszelf, controleren. Wij kunnen een kleine, onzichtbare bacterie inademen die ziekte of zelfs de dood kan veroorzaken. We kunnen een enkele stap nemen die ons kreupel zal maken of zelfs doden. Een enkele blik kan leiden tot onstopbare beproevingen. En, aan de andere kant: een enkel woord, gehoord of gezien, kan leiden tot faam en fortuin, ja, zelfs tot redding en verzoening en levendmaking door de geest van God. Net zoals God het domme en het zwakke en het eerloze en dat wat niet is verkiest, opdat geen vlees zal roemen, zo schijnt Hij de meest onbelangrijke acties te selecteren waardoor Hij Zijn doelstelling zal bereiken, zodat menselijk werk uitgesloten zal worden, en de mens volkomen op Hem geworpen wordt, zelfs in de kleinste zaken van zijn ervaringen. Een enkele zin kan een zondaar redding brengen!
Het publiceren van de Concordante Vertaling is de alles opeisende passie van mijn leven. Na jaren van sloven en geduldig blokken door velen, zou het maar een kleine moeite en een simpele zaal schijnen het te drukken. En ja, soms leek het alsof het vanzelf ging. Maar in de regel hadden we rekening te houden met schijnbaar onnozele, maar onoverkomelijke obstakels, die bij het publiceren van wereldse publicaties vrijwel nooit voorkomen. Bijvoorbeeld: niemand wilde het zetsel maken voor de Griekse tekst. Tegelijkertijd kon ik geen werk krijgen vanwege de eerste wereldoorlog. Daarom dankte ik en maakte ik het zelf, na een lang uitstel. Er waren andere zware beproevingen bij het drukken, die normalerwijze mijn gezondheid en houding vernietigd zouden hebben. Dankbaarheid overkwam dit allemaal.
De Duitse versie scheen in het begin een uitzondering te zijn. Alles ging goed. De eerste editie raakte in de tweede wereldoorlog uitverkocht. We hadden alle zetwerk bewaard, zodat correcties gemaakt konden worden en er zonder verdere kosten voor samenstelling herdrukt kon worden. Maar alles werd bij het bombarderen van Berlijn vernield. Wij hadden de ontvangsten van de verkoop gespaard om te kunnen herdrukken. We deden ons uiterste best dit onmiddellijk te doen, maar een van de bezettingsmachten weigerde, en negentig procent van het geld raakte verloren in de geldhervorming, die te wijten was aan de inflatie. Maar we zijn dankbaar en hebben vertrouwen dat al dit kwaad mee zal werken ten goede van ons en voor Zijn heerlijkheid.
Maar deze en andere "onfortuinlijke" ervaringen vallen in het niet bij de vele hindernissen bij het publiceren van de versie in het Hebreeuws. We maakten ongebruikelijke en buitengewone voorzieningen om te zorgen voor de relatief simpele samenstelling van de pagina's, maar het was vrijwel onmogelijk voortgang te boeken. Gekoppeld aan het feit dat wij gedwongen waren onze vrienden teleur te stellen, en welke uitleg dan ook zou vreemd klinken, zou dit onze houding aangetast en onze gezondheid ondermijnd kunnen hebben. Maar ons werd genade betoond om te geloven dat alles meewerkt ten goede van ons, zodat het niet het tegengestelde gevolg had. En nu beginnen we te zien waarom het zo ging, want er zijn nog steeds een paar zaken die niet helemaal helder zijn, en de recent ontdekte Dode Zee rol van Jesaja zal ons mogelijk in staat stellen deze bevredigend op te lossen. Wij vragen allen om met ons mee te doen in dankzegging en lofprijzing voor de toekomst, wat die ook zijn moge, en hoe donker ze er vandaag ook uit moge zien.
Wij zijn ook betrokken bij de waarheid die aan ons is toebedeeld. Wij zijn er van overtuigd dat God in staat is ze te bewaken, zelfs in deze dag van afvalligheid en tegenstand(2Tim. 1:21), maar we zouden blij zijn als al onze vrienden met ons mee zouden doen in het danken voor "wat moet gebeuren", want alleen dat is voor Zijn heerlijkheid en ons welzijn. Wij wensen vele boeken te publiceren, de vrucht van ons zwoegen, en te werken aan het samenstellen van onze teksten en concordanties en vertalingen van de geïnspireerde originelen, zoals deze uiteenzetting over Bidden en Lofprijzing. Wij bidden voor leiding om overeen te stemmen met Zijn wil, maar zouden het vooraf willen laten gaan door lofprijzing voor de toekomst, of die er nu goed of kwaad uitziet, want alles moet gaan zoals Hij het bedoelt, om zo de grootheid van Zijn genade en de grootsheid van Zijn heerlijkheid tentoon te spreiden.
Terug naar de indexpagina van Bidden en lofprijzing
