Voor de korte tijd die wij nog hier verblijven zou niets in de grote wereld-ontredderingen die elkaar opvolgen onze attentie afwenden van het nieuwe beeld dat op het punt staat het centrum van onze aandacht te nemen en de geschiedenis van het ras te domineren doorheen de toekomende tijden, zodat wij nauwelijks de val van een kroon of de formatie van een nieuwe staat opmerken. Het kan misschien het zwakste en onbelangrijkste van alles zijn zoals het door mensen gezien wordt, maar voor gezalfde ogen is het het teken dat God op punt staat op te staan en de teugels van heerschappij uit menselijke handen te nemen en ze aan Hem te geven Wiens recht het is om te heersen. En Hij zal de zaken van de aarde dienen door het verachtte, vertrapte ras.

Het thema van Israel's herstel is verleidelijk, maar we moeten niet vergeten dat het geheim van Babylon zich bezig houdt met Israel's doem, en niet met de dag van haar terugkeer naar Yahweh's gunst. Voordat de trouwen in Israel ingaan in het koninkrijk zullen zij door veel kwelling gaan. Zij zullen zich in voortdurend conflict vinden met de natiën. Na de openingshoofdstukken houdt het boek Daniël zich vrijwel alleen bezig met dit aspect van Israel's geschiedenis in de periode kort voor ons. Zij komen triomferend door dit alles, want een handvol Joden met Yahweh is meer dan de wereld kan verwerken, zelfs wanneer zij versterkt worden door de menigten van Satan.

Maar Babylon's geschiedenis is het tegendeel van dit alles. Yahweh's beloften minachtend keren zij hun rug naar Jeruzalem en al haar heilige verbanden, en bouwen een schitterende metropool op de vlakten van Sinear, het succes van dit alles alles overstijgend waarvan ze daarvoor gedroomd werd. Het zou er zeker op lijken alsof de orthodoxe zeloten van Jeruzalem het fout hadden, want alle aardse zegeningen die door de profeten aan de getrouwen beloofd waren, schijnen hun weg naar Babylon te vinden, niet naar Jeruzalem.

Het zal zijn alsof het millennium inderdaad zal zijn gekomen, want de bijdrage van de natiën zal als een rivier naar hen toevloeien en niets dat hun ziel begeert zal hen onthouden worden. Zelfs de beloofde overmacht over de natiën is de hunne, want de heerschappij van rijkdom is zo krachtig als politieke macht.

Wat zou er meer verlokkend zijn voor het Joodse hart dan Babylon! In plaats van het zijn van een verwerpeling onder de natiën, zelden burgerlijke rechten gegeven die aan anderen toegekend werden, een voorwerp van minachting en haat, wordt hij nu de afgunst van de wereld en dicteert hij de politiek van verafgelegen gebieden. Niets wat deze wereld zich kan veroorloven is te goed voor de magnaten van Babylon.

Zo wordt zij, in de hoogte van haar overvloed en kracht, het eerst gezien door de apostel. Geen wonder dat hij zich buitengewoon verwonderde. De voorspoed van de boosaardigen is altijd een bron van verbazing. Maar, met het oog op alles wat de profeten voorzegden, hoe zo'n stad toegestaan zou worden te bloeien scheen onbegrijpelijk. En ja, het was een geheim dat de profeten niet onthulden.

Maar gezien in het licht van profetie is de triomf van de wetteloze zeker zeer kort. Of nu de opkomst en heerschappij van Babylon zich uitstrekt over een periode van zeventig jaren, of veertig, of alleen de zeven die gedefinieerd zijn in de apocalyptische chronologie, de langste van deze perioden is niets vergeleken met de heerschappij van de getrouwen, niet alleen voor duizend jaren, maar ongetwijfeld voor vele duizenden jaren op de nieuwe aarde.

Laten we dan ophouden met de kortgeleefde luxe van Babylon en laten we de oordelen opsporen die haar uiteindelijk toevallen. Terwijl de laatste rampspoed die haar van de oppervlakte van de aarde uitwist een plotselinge is, schijnt er een goede reden te zijn te geloven dat deze vooraf werd gegaan door andere bezoekingen die de periode van haar vernietiging verlengden. Natuur en mens keren zich tegen haar voordat God een einde maakt aan ellendige bestaan.

HET OPDROGEN VAN DE EUFRAAT.

De eerste aanduiding van rampspoed komt onder de zesde schaal, die uitgegoten wordt op de grote rivier Eufraat. Het erkende doel hiervan is de weg te bereiden voor de koningen van het oosten, zodat de natiën hun menigten bij Armageddon mogen verzamelen. Maar een kleine overdenking zal aantonen wat een grote ramp dit voor de gouden stad zal zijn. Heel het leven van een oosterse stad hangt af van haar watervoorraad. Meer dan dit, ook Babylon's handel werd door middel van deze rivier uitgevoerd. Het opdrogen van de Eufraat zal haar handel afsnijden, hun tuinen doen opdrogen en zal lijden introduceren van een zwaarte zoals alleen zij die leven onder een meedogenloze zuidelijke zon in een droog klimaat zich kunnen indenken.

DE TIEN KONINGEN

In de figuurlijke taal van de tekst zullen de tien koningen "haar vlees eten" en "haar branden met vuur." De dubbele doem schijnt twee dingen aan te duiden: haar totale vernietiging door vuur; maar op een bepaalde wijze feesten de natiën van haar substantie.

Indien het waar is dat deze tien hoornen de militaire krachten van de grote westelijke confederatie zijn, en dat de Joden van Babylon hun weelde in grote mate van deze natiën zullen krijgen in de vorm van rente op hun nationale schulden, dan is het niet moeilijk te zien hoe, op een figuurlijke wijze, zij "hun vlees eten" voordat zij haar verbranden met vuur. Met gewone woorden, zij zullen niet alleen weigeren verder rente te betalen, maar zullen de stad plunderen van haar verkeerd verkregen weelde voordat ze de toorts aanleggen.

DE GROTE AARDBEVING

Het finale werk van vernietiging wordt beeldend beschreven door de machtige boodschapper die een grote steen, als een molensteen, opneemt en in de zee werpt, zeggend: "Zo zal met geweld die grote stad Babylon neergeworpen worden en in het geheel niet meer gevonden worden." Deze laatste catastrofe, die de loopbaan van Babylon afsluit, gebeurt onder de zevende schaal, wanneer de grootste aardbeving in de geschiedenis van de mensheid plaatsvindt. De steden van de natiën vallen. En met hen wordt aan Babylon de beker van de woede van God's toorn gegeven.

Voor een moderne stad is niets zo verwoestend als een zware aardbeving. De schrijver was niet ver van San Francisco toen, in een enkel ogenblik, een grote metropolis veranderd werd in een brandende puinhoop. Toen het vreselijke nieuws kwam maakte het belang van deze passage krachtig indruk op mij.

Er was veel geroemd over moderne wolkenkrabbers, die massieve structuren van beton die gebouwd waren om de elementen te weerstaan. Maar één trilling van de dunne korst van de aarde was genoeg om het sterkste te vernietigen. Het meest destructieve kenmerk van de moderne stad is het systeem van electrische bedrading. In een aardbeving wordt de stroom die tevoren de gemakkelijke bron van licht en kracht was, een verschrikkelijk middel van vernietiging wanneer de draden vallen en met elkaar in de knoop komen. Overal begint vuur en, in de vrees en verwarring voor vallende structuren, met het oog op gebroken water- en gasleidingen, springen de vlammen naar voren tot de stad een berg van as is.

Dat is het toneel dat zich zal afspelen in "de steden van de natiën," wanneer de aarde zal schudden als nooit tevoren. En op zo'n manier zal God Babylon uitwissen van het oppervlak van de aarde.

Een aardbeving is in het bijzonder het oordeel van God. Vuren kunnen door mensen gestart worden, maar wanneer de vaste grond onder iemand's voeten begint te beven en schudden, is er een ontzagwekkend gevoel van de aanwezigheid van Iemand die groter is dan de mens, Die alleen zulke machtige massa's kan doen bewegen. Ook dit werd op levendige wijze in het bewustzijn van de schrijver gebracht tijdens een beving van meer dan gewone kracht terwijl hij deze serie over het geheim van Babylon aan het schrijven was.

Het is alsof God jaloers is dat niemand zou denken dat Babylon viel door de handen van de hongersnood of door de handen van verraderlijke vrienden, maar dat allen weten dat ze ontving wat haar toekwam uit de handen van de God Die zij verlaten en verworpen had.

Krachtig is de Heer Die haar oordeelt!