We citeren uit de preek van ds. Okke Jager, die de titel draagt: "Gaan miljoenen mensen voor eeuwig verloren?":

"Veel gelovigen konden alleen aan een hel geloven, omdat ze er nooit diep over nadachten. Bij brandgevaar zouden ze hun buurman direct waarschuwen, maar tegelijk geloven ze, dat hij voor eeuwig verdoemd is. Of geloven ze het eigenlijk niet? Want anders moesten ze toch in paniek raken, zoals wanneer drie, vier, vijf huizen in hun straat in vlammen zouden opgaan. Miljoenen rampzaligen en geen spoor van paniek in de kerken en in de theologie – dat moet betekenen; wij lieten het niet echt tot ons doordringen.

Het was een stuk van de ware leer; als de dominee nu maar duidelijk zei: er is een hel en die blijft er ook, dan zeiden we: ziezo we zijn weer gerustgesteld, hij brengt geen ketterijen, we gaan koffie drinken."

Zoveel mensen, die in afgrijselijke omstandigheden leven: in hongersnood, ziekten, oorlogen en als slachtoffers van natuurrampen. Als we al dat lijden zien, denken we: Mijn God, zouden deze stakkers, die al in een hel leven, nu ook nog voor eeuwig verloren moeten gaan?

Als we dat laatste geloven, zouden we dan niet evangelisten worden en de benen uit ons lijf moeten lopen? Een doodzieke brengen we toch ook zo gauw mogelijk naar het ziekenhuis?!

Kijken we naar de tijd, de moeite, het geld en de energie, die de gemiddelde christen besteed aan evangelisatie en zending, dan kunnen we niet anders dan vaststellen, dat deze doorgaans geen prioriteit genieten. Christenen gaan wat dat betreft veelal door het leven als menig ongelovige.

Waarom geven christenen zo weinig tijd aandacht en energie om familie, buren, vrienden, kennissen, relaties en zelfs vijanden te waarschuwen voor dat, wat hen wacht na het sterven? Is het omdat onze kennis over hemel en hel meer droge theorie is en ons nauwelijks in beweging brengt? Of is het enige schaamte om je medemens te zeggen, dat hij in een brandend vuur eeuwig ondragelijke pijnen zal lijden, als hij niet bereid is in de Here Jezus te geloven? Is dat de oorzaak, dat in preken de hel nauwelijks nog aan de orde komt?

Zeker zij, die geloven dat de straffen van God geen einde kennen, zouden geen moment van rust meer moeten kennen, voordat ze hun medemensen hebben gewaarschuwd voor de dreigingen van een verblijf in de hel tijdens “de nimmer eindigende eeuwigheid”. “Geloven ze het zelf wel?”, vroeg iemand zich af.

Waarom nog evangeliseren?

God is een Behouder van alle mensen - door één daad van gerechtigheid komt het voor alle mensen tot rechtvaardiging ten leven, zoals het door één daad van overtreding voor alle mensen tot veroordeling gekomen is - en Hij maakt alle mensen in Christus levend, die in Adam gestorven zijn. 1 Timoteüs 4:10 – Romeinen 5:18 – 1 Korinte 15:22

De Heilige Schrift spreekt klare taal over de redding van alle mensen. Dan is er altijd weer de tegenwerping: We hoeven dan niet meer te bidden en te evangeliseren, als het behoud van alle mensen zo zeker is.

Een paar opmerkingen:

We hebben er al meerdere keren op gewezen, dat de hierboven geciteerde bijbelteksten de woorden over oordeel en gericht niet ontkrachten. En in de bijbel wordt er over dat oordeel en dat gericht gesproken in bewoordingen, die er niet om liegen.

Als de apostel Paulus schrijft over dat wat de verdrukkers van de gemeente van Christus wacht, dan doet hij dat met deze woorden:

"de openbaring van de Here Jezus van de hemel met de engelen van zijn kracht, in vlammend vuur, als Hij straf oefent over hen, die God niet kennen en het evangelie van onze Here Jezus niet gehoorzamen.. Dezen zullen boeten met een eeuwig verderf, ver van het aangezicht des Heren en van de heerlijkheid van zijn sterkte, wanneer Hij komt om op die dag verheerlijkt te worden "
(2 Thessalonicenzen 1:7-10)

Maar dat "eeuwig verderf" is niet een eindeloos verderf. We hebben in vorige hoofdstukken veel aandacht gegeven aan de betekenis van het begrip “eeuwigheid” en begrepen, dat we dat niet mogen verstaan als een "eindeloze tijd". Dat doet Gods Woord niet en als wij dat wel doen, dan worden we opgezadeld met een verkeerd beeld van God, die tot in de oneindigheid zou doorgaan met pijnigen van mensen.

Waarom nog evangeliseren, als dat gericht van God toch eenmaal eindigt??

Ik denk aan die zoon, die enthousiast bij zijn vader kwam en hem vertelde, dat hij in korte tijd vele duizenden euro’s kon verdienen. Het enige wat hij daarvoor moest doen was een paar kilo heroïne in een koffer met dubbele bodem naar een adres in Singapore brengen. Stel je voor, dat die vader zijn zoon niet zou waarschuwen, dat niet te doen, omdat er in die stad een straf van veertig jaar in een smerige gevangenis staat op smokkel van harddrugs. Nou ja,veertig jaar, daar komt toch een einde aan. Natuurlijk zal een goede vader zijn zoon smeken af te zien van zo’n gevaarlijke onderneming. Zouden wij in evangelisatie mensen niet op roepen zich met God te laten verzoenen, omdat er aan het oordeel toch ooit een einde komt?

God zegt ons in de Romeinenbrief:

"Hoe zullen zij dan Hem aanroepen in wie zij niet geloofd hebben? Hoe geloven in Hem, van wie zij niet gehoord hebben? Hoe horen zonder prediker? En hoe zal men prediken zonder gezonden te zijn?"
(10:14)

Zou de kennis van de redding van alle mensen de predikers, de evangelisten overbodig maken? Het idee, dat God een Behouder is van alle mensen en dat daarom de prediking van het evangelie niet meer nodig is, is absurd. God zou dan een wonderbaar plan koesteren, maar Hij zou zijn doel nooit bereiken omdat er geen mensen tot geloof zouden komen bij gebrek aan predikers. Juist omdat God in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende was, door hun hun overtredingen niet toe te rekenen, heeft Hij het Woord der verzoening aan ons toevertrouwd!! (2 Korinte 5:19)

Paulus zegt ons niet dat God de kerk, de heiligen of de gelovigen met Zich heeft verzoend, maar de wereld, en dat Hij daarom aan ons die boodschap heeft toevertrouwd.

Over het bidden merkte iemand op: "Als God alle mensen gaat behouden, is het niet langer nodig om te bidden om de redding van hen, die ons lief zijn. Zij worden toch wel gered."

Dit argument spreekt aan, al is het niet aan de Schriften ontleend. Maar het wordt wel heel nadrukkelijk beantwoord door het Woord! In 1 Timoteüs 2:1-6 zegt de Here:

"Ik vermaan u dan allereerst smekingen, gebeden, voorbeden en dankzeggingen te doen voor alle mensen (…..) dit is goed en aangenaam voor God, onze Heiland, die wil, dat alle mensen behouden worden en tot erkentenis van de waarheid komen. Want er is één God en ook één Middelaar tussen God en mensen, de mens Jezus Christus, die Zich gegeven heeft tot een losprijs voor allen en daarvan wordt getuigd te juister tijd." "

Merk op, dat de vermaning om te bidden voor alle mensen voortkomt uit het feit, dat God wil, dat alle mensen gered worden. Hij zal zelf voor die redding zorgen, de losprijs voor allen is immers betaald. Maar om die redding tot stand te brengen gebruikt Hij onze voorbede en ons getuigen. De Eeuwige maakt gebruik van ons, mensen, om tot zijn wonderbaar doel te komen. Ook dat is verbazingwekkende genade.

Naar hoofdstuk 44

Naar de indexpagina