Een jonge soldaat had zijn militaire dienstplicht afgerond in Vietnam en vloog terug naar de United States. Zodra hij geland was, telefoneerde hij met zijn ouders. Zij waren verheugd toen hij hen vertelde dat hij onderweg was naar huis.

Hij vroeg hen of het goed was om iemand mee te nemen naar huis. Hun antwoord was: "Iedere vriend van jou, zoon, is hier welkom". Maar de jongeman zei: "Hij heeft slechts één arm en één been; hij is gewond geraakt in de oorlog."

De houding van de ouders veranderde: "Hij kan wel een dag of twee blijven, maar hij kan onmogelijk langer blijven - hij zou ons teveel tot last zijn."

Enige dagen later ontvingen de ouders nog een telefoontje. Dit keer van de politie - zij verzochten de ouders om een lichaam te identificeren. Het was het lichaam van een jonge man, die van de bovenste etage van een wolkenkrabber was gesprongen. Hij had één arm en één been. De ouders bevestigden, dat het inderdaad hun zoon was.

De soldaat wist dat het civiele leven moeilijk zou zijn, maar de houding van zijn ouders voelde zo als een AFWIJZING, dat hij zelfmoord had gepleegd. Hij voelde zich door hen afgewezen en hij voelde dat zijn vader en moeder niet meer van hem hielden. Maar hadden de ouders van de jongen werkelijk hun zoon afgewezen of hadden ze het idee afgewezen om te zorgen voor een gehandicapte vreemdeling?

Wanneer emoties erbij betrokken zijn, dan is het vaak moeilijk om een situatie objectief te bekijken. Schijn bedriegt. Gevoelens kunnen ons verblinden, daarom is het nodig om de feiten duidelijk te zien. We kunnen verkeerde conclusies trekken, indien we slechts een deel van het verhaal kennen.

Zonder alle feiten zou zelfs Abraham beschuldigd kunnen worden van het verwerpen van zijn eigen zoon Isaac. Als het enige dat we van Abraham weten zou zijn, dat hij zijn zoon Isaac meenam naar een verre berg om hem te vermoorden, dan zouden we kunnen denken dat hij Isaac had verworpen.

Maar als er ooit één man was die een zoon wilde, dan was het Abraham wel. Toch was Abraham bereid om zijn zoon te offeren, in gehoorzaamheid aan God, omdat hij geloofde dat God Isaac uit de dood kon opwekken (Hebreeën 11:19). Abraham geloofde dat God getrouw was, toen Hij hem nakomelingen beloofde zo talrijk als de sterren in de hemel en zo ontelbaar als het zand aan de oever van de zee.

Niemand wil zich afgewezen voelen, noch door een vreemde, noch door een goede vriend. Misschien is het nog erger, wanneer mensen het gevoel hebben, dat GOD hen afgewezen heeft.

Als alles wat we wisten over Israel (ten tijde van de profeet Hosea) hetgeen is, dat is opgeschreven in Hosea 9:17, dan zouden we ervan uitgaan dat Israel vervloekt was.

"Mijn God zal hen verwerpen, omdat zij niet naar Hem geluisterd hebben en zij zullen dolende zijn onder de volkeren."

Maar zo gaat het verhaal verder volgens Hosea 11:8-9:

"Hoe zou Ik u opgeven Israel? Hoe kan Ik u verlaten? Kan ik jullie ooit vernietigen zoals ik deed met Adma, of u behandelen zoals Ik deed met Seboïm? Mijn hart zal Mij dit niet toestaan! Mijn liefde voor jullie is te sterk. Ik zal jullie niet straffen in mijn toorn; Ik zal Israel niet meer vernietigen. Want Ik ben God en Ik ben geen mens. Ik, de Heilige, ben met jullie. Ik zal niet tot u komen in toorn."

Als alles wat we wisten over Israel (in de eerste eeuw na Christus) was, dat heel het volk schreeuwde naar Pilatus "Laat Hem kruisigen en laat Zijn bloed over ons komen en over onze kinderen!", dan zouden we kunnen denken, dat God dit volk permanent heeft verworpen. Maar is dit het geval? Wat zei Paulus?

Romeinen 11:1-2:

"Ik zeg dan, God verstoot Zijn volk toch niet? Moge het daar niet van komen! ...God verwerpt Zijn volk niet dat Hij tevoren kende."

Vers 25:

"Want ik wil niet dat jullie onwetend zijn, broeders, van dit geheim...dat er een verharding, ten dele, over Israel is gekomen, totdat het complement van de natiën zal binnengaan. En zo zal heel Israel gered worden."

Vers 32:

"Want God heeft allen onder koppigheid besloten, om Zich over allen te ontfermen."

Toen Paulus deze woorden opschreef werd hij zo overweldigd door wat God aan het doen was, dat hij vervolgde:

"O diepte van rijkdom en wijsheid en kennis van God! Hoe ondoorgrondelijk zijn Zijn oordelen en hoe onnaspeurlijk Zijn wegen!"

Als alles wat we wisten over Christus toen Hij gekruisigd werd was, dat Hij uitschreeuwde "Mijn God! Mijn God! Waarom hebt Gij Mij verlaten?", dan zouden we kunnen denken dat Zijn offer niet werd geaccepteerd. Maar Hebr. 1:3 vertelt ons dat Christus op dit moment "gezeten is aan de rechterhand van de Majesteit in de hoogten."

Onze gedachten zijn te onscherp om ons een beeld te kunnen vormen van de heerlijkheid die Christus Jezus nu heeft. Eens zullen wij Hem zien zoals Hij is. Zeker, God heeft Zijn offer geaccepteerd. Dank aan God!

Wanneer God Israel niet permanent heeft verworpen, hoe zit het dan met de rest van de wereld? Heeft God op dit moment de wereld verworpen? Sommigen zouden misschien zo kunnen denken vanwege al het kwaad dat is gedaan en wordt gedaan, dat God natuurlijk individuen moet afwijzen vanwege het slechte dat hij of zij heeft gedaan en dat zij waarschijnlijk worden gestraft in een eeuwig hellevuur. Het is triest dat de waarheid van de verzoening in het algemeen niet wordt begrepen of onderwezen.

Maar wij kennen het WARE einde van het verhaal. Of liever, het einde van het begin van het verhaal: dat God zal zijn ALLES in ALLEN. In Groot-Brittannië is een overheidsagentschap genaamd ACAS - Arbitrage Bemiddelings Advies Dienst. Een deel van het werk is het samenbrengen van twee tegengestelde partijen, meestal arbeiders en bazen, en hen te helpen om tot een overeenkomst te komen. Ik kende een man in Londen, die als medewerker bij ACAS werkte. Hij was niet erg geïnteresseerd in zijn baan; het was saai papier werk. Maar wat zou er meer waardevol kunnen zijn dan het samenbrengen van twee vijandige mensen om een geschil te beëindigen?

Het zal je opgevallen zijn dat de instelling niet ARAS is genoemd: Arbitrage Verzoenings Advies Dienst. Het feit dat het ACAS genoemd is, vertelt je dat het agentschap het verschil weet tussen bemiddeling en verzoening.

Bemiddelen is de eerste stap om een geschil te beslechten. Eén partij moet bereid zijn om de barrière, die de scheiding vormt t.o.v. de andere partij, naar beneden te laten zakken. WIJ hebben de barrière tussen ons en God niet laten zakken. God heeft dat gedaan.

Het bewijs hiervoor staat in 2 Korintiërs 5:18-19:

"En dit alles is uit God, Die ons met Zichzelf verzoend heeft, door Christus, en ons de bediening van de VERZOENING gegeven heeft, God was het namelijk, Die in Christus de wereld met Zichzelf verzoende en aan hen hun overtredingen niet toerekende; en Hij heeft het woord van de verzoening in ons gelegd."

Welke grotere boodschap kunnen wij, zwakke, krachteloze mensen hebben dan dit (vers 20):

"Wij zijn dan gezanten namens Christus, alsof God Zelf door ons smeekt; in naam van Christus smeken wij u, "Wees verzoend met God!"

Deze job, die wij in Gods verzoeningsdienst hebben, is niet een oninteressante routine klus. Het is ook geen onvoldane, nederige functie.

In Ef. 3:9 zegt Paulus dat het geheimenis door de eeuwen heen verborgen is geweest in God en dat het geheim aan de hemelingen bekend gemaakt wordt door de ecclesia. Dat zijn WIJ! Natuurlijk zijn wij daar niet goed genoeg voor!

Gelukkig houdt het evangelie zich totaal niet bezig met de zondaar, maar met Gods houding ten opzichte van de zondaar en met het lijden van Christus. Hij heeft in ons niet de boodschap van oordeel, maar het woord van VERZOENING geplaatst.

Desondanks, terwijl we in dit vlees zijn, zullen we ons soms afgewezen voelen, met of zonder goede reden. Er kunnen tijden zijn, dat we ons zelfs afgewezen zouden kunnen voelen door God. Onze gevoelens kunnen ons voor de gek houden. Onze gevoelens van afwijzing zijn misschien niet gebaseerd op feiten, maar gevoelens kunnen de manier waarop we naar de feiten kijken beïnvloeden. Gevoelens kunnen effect hebben op wat we denken van God. We voelen ons misschien niet in staat om Gods liefde te kunnen beantwoorden, we kunnen ons weerbarstig opstellen naar Hem of ons gekwetst voelen.

Dus, wat zijn de FEITEN? De boodschap die we hebben voor anderen, is de boodschap die we voor onszelf hebben.

"Wij smeken jullie in naam van Christus, "Wees verzoend met God!"

Hoe kunnen wij er vertrouwen in hebben om dit te zeggen? Efeziërs 3:12-13 zegt:

"In Christus Jezus hebben wij de vrijmoedigheid en toegang met VERTROUWEN door ZIJN geloof, daarom vraag ik jullie om niet moedeloos te worden in mijn verdrukkingen omwille van jullie want die zijn jullie heerlijkheid."

Kijk nog eens wat 2 Korintiërs 5:19 zegt:

"God was het namelijk, Die in Christus de wereld met Zichzelf verzoende en aan hen hun overtredingen niet toerekende; en Hij heeft het woord van de verzoening in ons gelegd."

De problemen die de mensheid onder ogen ziet zijn er omdat ALLES is uit God, in overeenstemming met Zijn doel.

Denk eraan, al het KWAAD is TIJDELIJK.

Voor de gelovige is dit de enige keer dat we DOOD, pijn en lijden zullen ervaren. Al het kwaad dat we ervaren, zijn een lichte last in vergelijking tot het leven dat voor ons ligt.

Dit is wat Romeinen 8:18 zegt:

"Want ik reken erop dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die in ons geopenbaard zal worden."

Is het niet geweldig wanneer twee vrienden samen komen en hun geschillen oplossen en verzoend worden? Wanneer ze niet langer iets tegen elkaar hebben? Het is zelfs nog mooier wanneer één van die partijen GOD is. Hij zal ons niet laten vallen. Hij is trouw; wij kunnen vertrouwen op hetgeen Hij heeft gezegd.

Lees Genesis 18:25:

"Zou de Rechter van de hele aarde, zou Hij geen recht doen?"

En Romeinen 8:38-39:

"Want ik ben overtuigd dat noch dood, noch leven, noch boodschappers, noch machten, nog hoogten, noch diepten, noch enig ander schepsel, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, in Christus onze Heer."

Wanneer God zegt dat Hij verzoend is, dan is alles wat we hoeven te doen is dit te accepteren en verzoend te worden. God heeft ons niet verworpen: alleen een DWAAS zou Hem afwijzen!

Daarom smeken wij u in naam van Christus: wees verzoend met GOD.

God zij geprezen voor de rijkdom van Zijn genade!