Ik ben nog nooit in een woestijn geweest. U wel? En, vond u het er fijn, zou u er lang willen verblijven? Ik denk dat de meeste mensen ze zo snel mogelijk in hun bus met airconditioning weer zouden willen verlaten. Maar het schijnt toch best een goede plek te zijn, want je ziet de woestijn in de Bijbel vaak voorbij komen. En telkens als je kijkt, dan zie je dat degenen die er een tijd in hebben doorgebracht, er anders, beter, uit komen. Mag ik eens met u een paar voorbeelden bekijken?
Mozes werd opgevoed aan het hof in Egypte. Hij deelde daar mee in de weelde die bij Farao aanwezig was, want hij was een aangenomen zoon van een dochter van Farao. Hij kreeg ook een Egyptische naam: Mozes.
Na verloop van tijd kreeg Mozes in de gaten dat hij niet was wie men voordeed dat hij was, een Egyptenaar; hij was een Hebreeër. Als hij dan ziet dat een Egyptenaar een van zijn mede-Hebreeërs slaat, doodt hij deze, wordt daarvan verdacht en neemt de vlucht naar Midjan, vindt daar een vrouw en krijgt een zoon. Nu was Midjan niet bepaald een oerwoud. Het was gewoon een woestijn. Zijn leven lang brengt hij zijn tijd door met het hoeden van een kudde vee. Dat is een behoorlijk eenzame baan. Pas als hij tegen de tachtig loopt komt hij God tegen en draagt Deze hem op met zijn gezin terug te keren naar Egypte, om daar Farao tegemoet te treden en de uittocht van het volk Israël uit Egypte te eisen.
Heel die tijd was Mozes in de woestijn geweest, ver weg van wat toen de "wereld" was. Pas na al die tijd vond God het tijd dat hij klaar was om in Zijn dienst te treden.
Als Israël eindelijk uit Egypte is vertrokken gaan ze op reis. Door hun ongehoorzaamheid en ontrouw aan het met God bij de berg Sinaï gesloten verbond, moeten ze veertig jaren in de woestijn doorbrengen, voordat ze het Beloofde Land binnen mogen trekken. Maar dan is inmiddels iedereen die uit Egypte uittrok overleden.
Bij het begin van Zijn optreden, pal na Zijn doop in de Jordaan, zie je dat de Heer de woestijn in gaat en daar 40 dagen verblijft(Matt. 4:1-11). Hij leed daar honger en werd verzocht door de duivel.
Als Saulus van Tarsus die ontmoeting met de Heer heeft gehad op de weg naar Damascus, gaat hij via Damascus, waar een aanslag op zijn leven mislukt(Hand. 9:23-25), naar de woestijn van Arabië, waar hij drie jaar verblijft(Gal. 1:17). Als hij daarna weer opduikt in Jeruzalem, is Saulus veranderd in Paulus, en van de grootse vijand van de gemeente omgevormd tot de grootste apostel die er ooit zou zijn.
Nu gaan we naar het laatste boek van de Schrift, de Openbaring van Jezus Christus aan Johannes. In Hoofdstuk 12 staat de profetie over de vrouw en de draak. De vrouw, zoals uit de beschrijving valt op te maken, is Israël(de krans van twaalf sterren wijst naar de twaalf stammen). Die vrouw is hoogzwanger en de geboorte is al begonnen. Zodra haar zoon geboren is wordt die onmiddellijk weggevoerd naar God en Zijn troon. Velen denken dat de zoon hier onze Heer is, maar dat is niet zo.
Het woord dat daar voor weggevoerd wordt gebruikt, is hetzelfde als wordt gebruikt bij de opname van de gelovigen in 1Thess. 4:17,18. Bij de Heer was de hemelvaart zeker geen wegrukking, het ging allemaal heel openbaar, rustig en ordelijk. Bij de opname van de leden van het lichaam van Christus zal het zeer snel gaan, in een flits. De zoon hier is dan ook het lichaam van Christus.
De vrouw wordt gered van de draak en naar de woestijn gebracht, waar ze 1260 dagen zal worden onderhouden.
Al bovenstaande personen hebben één ding gemeen, ze worden allen in de woestijn gesignaleerd. Veelal wordt verondersteld dat daar een leerproces op gang wordt gebracht dat mensen(en zelfs een heel volk) opleidt voor werk in dienst van God. Dat is ongetwijfeld waar. Maar ik denk dat er een nog veel belangrijker reden is. Al deze mensen kwamen uit een niet- of vals godsdienstige wereld. De tijd in de woestijn was hard nodig om de sporen uit te wissen die de wereld in hen had aangebracht(de Heer uitgezonderd). Het verblijf in de woestijn was een zuivering. Bij het volk Israël was het ook nog een straf voor de ongehoorzaamheid en ontrouw aan God. Het is dit zich ontledigen van de wereld en haar invloeden, en het opbouwen van de nieuwe mens dat zich in die van mensen verlaten plaats voltrok. De wereld kon haar klauwen niet aan hen leggen, maar God kon er prima gebruik van maken. Mozes liet het hof achter zich, met alle verlokkingen van weelde en valse godsdienst(Farao was Gods vertegenwoordiger op Aarde, zo dacht men), en werd van moordenaar tot de leider van zijn volk. Israël werd gezuiverd van alle herinnering aan Egypte, zodat ze Gods volk konden worden, niet aan de wereld verknocht. Saulus moest heel zijn godsdienstige denken achterlaten in de woestijn, om zo apostel der heiden te kunnen worden. En straks zal het overblijfsel van Israël nogmaals de woestijn in gaan, niet alleen om daar beschermd te worden tegen Satans aanvallen, maar om opnieuw de "wereld" kwijt te raken en zich gezuiverd in Gods dienst te kunnen presenteren, in het komende koninkrijk der hemelen.
Als uw eigen omstandigheden er soms uitzien alsof u in een woestijn leeft, als alles achter u wordt afgebroken, verblijdt u dan, want het is de aanloop voor iets heel moois: God in u, steeds meer!
Ik wens u de stilte van de woestijn, en een goede reis!
