Loch Lomond - Schotland

Lang geleden heb ik er gelopen, aan die "Bonnie bonnie banks of Loch Lomond" in Schotland, en inderdaad, ik kan zeggen dat het hele mooie oevers zijn van dat grote meer daar ten noorden van Glasgow. Nooit had ik toen kunnen denken dat er in een mooi lied over die "bonnie" oevers iets zou zitten dat ik zou kunnen gebruiken om de waarde van geloven uit te drukken.

Veel mensen stellen mij de vraag (of het is meer een opmerking): "Als het toch goed komt met alle mensen, waarom zouden we dan nog geloven?" Goeie vraag! Toch is de oplossing vrij simpel. Geloof is het "kaartje" dat ons snel op onze bestemming brengt.

In het lied over die mooie oevers van Loch Lomond staat een refrein, en dat gaat als volgt:

O ye'll tak' the high road, and Ah'll tak' the low (road)
And Ah'll be in Scotlan' afore ye
Fir me an' my true love will ne-er meet again
On the bonnie, bonnie banks o' Loch Lomon'.

Het gaat me om de eerste twee regels van het refrein:

O jij zal de hoge weg nemen en ik zal de lage weg nemen,
en ik zal vóór jou in Schotland zijn...

Hier staat dat degene die de lage weg neemt eerder op z'n bestemming zal zijn dan degene die de hoge weg neemt. Er staat dus niet dat alleen degene die de lage weg neemt op z'n bestemming zal aankomen. Beide komen ze aan, alleen is wie via de lage weg gaat er eerder.

"opdat wij zijn tot lofprijzing van Zijn °heerlijkheid, die een eerdere verwachting hebben in de Christus"
(Efe. 1:11;SW)

De apostel Paulus zegt het hier duidelijk: gelovigen hebben een eerdere verwachting. Als er een eerdere verwachting is, houdt dat in dat er ook een latere verwachting moet zijn. Als nu de gelovigen die eerdere verwachting hebben, dan kan het niet anders zijn dan dat degenen die nu niet geloven, die latere verwachting tegemoet mogen zien! Toch?

Het lied over Loch Lomond heeft het over "the high road" en "the low road" - de hoge en de lage weg. Geloven tijdens deze bedeling is niet altijd een pad dat over rozen gaat. Het gaan via de lage weg gaat gepaard met lijden en minachting door anderen. "Gered worden zonder zelf ook maar iets te hoeven doen? Je moet toch wel zot zijn om zoiets te geloven! Nee, het moet niet gekker worden!" Zo wordt iemand die gelooft in de redding en verzoening van alle mensen vaak bejegend. Dat zorgt er voor dat men nederig blijft, men neemt de lage weg neemt.

En wat is nou het opmerkelijke? Die lage weg, die "low road," die weg die ons lijden en minachting bezorgt, brengt ons eerder op onze bestemming dan wanneer we de hoge weg (the "high road"), de weg die ons eer en verdienste brengt, zouden nemen! Eigen werk hindert, Gods werk (hoe onbegrijpelijk soms ook voor ons) is de snelste route naar onze bestemming! Ook al zit die lage weg vol met kuilen en overvallers, toch is geloof de snelweg naar onze bestemming!

Daarom is geloven beter dan niet geloven.



*)Ter informatie. De "high road" in het Schots betekent wat wij nu de snelweg, de gemakkelijke weg zouden noemen. De "low road" is de oude, slingerende en langzame weg.