"Want God heeft allen onder ongehoorzaamheid besloten,
om Zich over allen te ontfermen."
Romeinen 11:32; NBG - concordant gecorrigeerd

---

Je hoort het vaak in een discussie: "Als God ons zou dwingen om te geloven, dan zou het geloof niet echt zijn. Het geloof moet uit onszelf komen."

Maar, klopt dat nou? Is dat een Bijbels standpunt?

Het is inderdaad juist dat God niemand dwingt om te geloven. Toch staat er in Johannes 6:44 dat we het uit onszelf niet kunnen, kijk maar:

"Niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader, die Mij gezonden heeft, hem trekke,.."
)Joh. 6:65;NBG)

Mijn conclusie is dan ook dat het niet uit onszelf kan komen, maar dat het op de een of andere manier bij Hem vandaan moet komen. En dat is ook zo:

"Want door de genade zijn jullie geredden, door geloof en dat niet uit jullie zelf; het is het geschenk van God"
(Efe. 2:8;SW)

Hoe doet God dat dan?

Voor een prachtig voorbeeld moeten we naar de ommekeer in het leven van Saulus (Saul van Tarsus).
Saulus was, in de dagen nadat de Heer terug was gegaan naar de Vader, de grootste tegenstander en vijand van de Joodse gemeente. Hij ging rond als een razende Roeland, moord en dood zaaiend onder de gelovigen in Jezus. Wie hij maar kon vinden pakte hij op en smeet hij in de gevangenis. Ook een steniging ging hij niet uit de weg (lees Handelingen 7:54 t/m 8:1 maar).

Maar dan gebeurt er iets totaal onverwachts. Als Saulus op weg is voor een missie in Damascus, gebeurt er dit:

"En terwijl hij daarheen op weg was, geschiedde het, toen hij Damascus naderde, dat hem plotseling licht uit de hemel omstraalde;
4 en ter aarde gevallen, hoorde hij een stem tot zich zeggen: Saul, Saul, waarom vervolgt gij Mij?
5 En hij zeide: Wie zijt Gij, Here? En Hij zeide: Ik ben Jezus, die gij vervolgt.
6 Maar sta op en ga de stad binnen en daar zal u gezegd worden, wat gij doen moet. "
(Handelingen 9:3-6;NBG)

Saulus staat op en gaat verder zijn weg. Hij komt in Damascus aan en.... gaat hij nu aan de slag om de gelovigen op te sporen? Nee, Saulus is om. Er komt een gelovige naar hem toe en hij wordt gedoopt!!! Wat een ommekeer! Van de grootste vervolger uit zijn tijd, wordt Saulus nu Paulus, de allergrootste apostel die we kennen, apostel voor de heidenen.

Hoe deed God dat nu? Deed Hij dat met dwang en kracht?
Werd er van Saulus van alles gevraagd?

• Werd Saulus gevraagd iets te doen? Nee!
• Moest Saulus kiezen? Nee!
• Moest Saulus eerst zonde-vrij worden? Nee!
• Moest Saulus eerst zijn zonden belijden? Nee!
• Moest Saulus vragen om vergeving? Nee!
• Moest Saulus eerst gedoopt worden? Nee!
• Moest Saulus eerst schuld belijden tegenover degenen die hij vervolgd had? Nee!
• Werd Saulus een "kans" gegeven? Nee!
• Werd Saulus "uitgenodigd" om Jezus als zijn Heer en Heiland te aanvaarden? Nee!

God zond Zijn Zoon en die sprak heel rustig en zachtjes: "Saul, Saul, waarom vervolgt gij Mij?" Op Saul's vraag wie die stem dan wel was, werd alleen geantwoord: "Ik ben Jezus, die gij vervolgt."
Het is een flinke hoeveelheid licht, één korte vraag, een naamsverklaring en daarmee is de zaak geklaard! Saulus werd Paulus, hij kón niet anders.

Was dat nou met dwang? Absoluut niet!
God dwingt niemand. Hij dringt aan en overtuigt!!
En dat doet Hij met een liefde die volkomen onweerstaanbaar is. Saulus kwam in aanraking met Gods Liefde en kon geen kant meer op.
Datzelfde geldt nog steeds. Wie God geloof geeft gaat onmiddellijk door de knieën en is gegarandeerd om. Zijn Liefde is sterker dan welke dwingende macht en kracht ook.