Niet is fundamenteler voor ons geloof dan het kruis van Christus. En niets is van meer belang voor ons gedrag. Wij werden leden van het lichaam van Christus toen we hoorden en geloofden dat Christus stierf aan het kruis voor onze zonden(Efe. 1:13; 1Kor. 15:1-4). En sinds dat punt heeft iedere aanwas van waarheid die we ontvingen zich gericht op het offer van onze Redder. Daarom ook moet iedere dienst die we verlenen en iedere overwinning over de zwakheden van ons vlees en angsten van ons denken, zich richten op het kruis. Op geen andere wijze kunnen wij bruikbaar zijn en onze God verheerlijken.

Er zijn op z'n minst zeven belangrijke zaken die door het kruis van Christus zijn bereikt en speciaal in Paulus' brieven naar voren worden gebracht, die in deze artikelenserie overdacht zullen worden. Ze zijn:

1. de verlossing van zonde en dood door de kruisiging van de oude mensheid, ofwel: "het woord van het kruis"(1Kor. 1:17,18).
2. de vervanging van een boodschap van wet door een van pure genade, waarnaar Paulus verwijst als "de valstrik van het kruis"(Gal. 5:11).
3. de kruisiging van de wereld, inclusief haar wegen en problemen(Gal. 6:12,14).
4. de verandering van een ziels en aards uitzicht naar een dat geestelijk en hemels is, iets wat zelfs velen die geloven dat Christus hun Redder is, toch afwijzen(Filip. 3:18).
5. het aan het kruis nagelen van het handschrift in de religieuze opdrachten dat ons vijandig was(Kol. 2:14).
6. de verwijdering van de vijandschap in het vlees tussen de Besnijdenis en de Onbesnedenheid(Efe. 2:16)
7. de verzoening van het universum met God(Kol. 1:20).

Niet in wijsheid van woorden.

Wij beginnen deze studie waar God voor het eerst begon met Zijn genade en liefde aan ons te onthullen, met "het woord van het kruis." Toen Christus stierf aan het kruis, stierf iedere afstammeling van Adam(2Kor. 5:14), en dat wil zeggen: de oude mensheid was onder de doodstraf geplaatst. In Gods ogen is dat terzijde gesteld en op een dag zal het er niet meer zijn. We willen nu hier benadrukken dat deze executie van de mensheid geheel bereikt werd in de kruisiging van Christus. Het was een voltooid werk en wij kunnen aan het resultaat niets bijdragen of toevoegen.

Wij proberen echter altijd voor onszelf een plaats in het plaatje te forceren. De mens zou een rol willen spelen in wat Christus volkomen ten behoeve van ons heeft gedaan. Dit is verkeerd, en meer dan dat: het is schadelijk voor onze geestelijke gezondheid. Het woord van het kruis kondigt niet alleen onze verlossing aan van verontwaardiging en dood, maar het kan de bron zijn van dagelijkse verlossing van nutteloosheid en onrechtvaardigheid, apathie en hopeloosheid. Het kan voor ons een voortdurende bron van kracht zijn.

In 1 Korinthe 1:17 verwijst Paulus naar twee negatieven die verbonden zijn met het evangelie dat hij aan het brengen was. Hij had niet de opdracht om te dopen en hij bracht het evangelie niet in wijsheid van de wereld. Het goede nieuws is niet gebaseerd op menselijke inspanningen, hoe goed en eerbiedig die ook zijn mogen, en het is niet het gevolg van menselijke wijsheid en filosofie, hoe nobel en meewerkend die ook mogen zijn. Zouden wij pogen onze werken en wijsheid op te leggen aan het werk van het kruis, dan maken we dat krachteloos voor onze huidige redding. Het evangelie moet weggehouden worden van de werken en woorden van de mens, "opdat het kruis van Christus niet vruchteloos gemaakt zou worden." Het is duidelijk dat de apostel niet bedoelt dat de verlossing van zonde en dood die Christus heeft voortgebracht, vruchteloos gemaakt kan worden. Maar wanneer wij proberen onze eigen werken toe te voegen aan Zijn werk, dat volkomen afdoende is, dan sluiten we de huidige kracht uit die het woord van het kruis voor ons heeft.

Het is niet de vraag of dopen goed of fout is, maar of het iets toevoegt aan onze positie voor God. Het kruis is de enige weg naar redding. Dit houdt in: redding van zonde en dood, alsook dagelijkse redding van boze gedachten, woorden en daden, en van lasten van depressie en schuld. De wereldse woorden van wijsheid zijn die welke veronderstellen dat religieuze ervaringen en rituelen, werken en praktijken, toegevoegd moeten worden aan wat Christus deed aan het kruis, opdat wij "de overwinning" zouden hebben. Wij hebben in Christus al de overwinning vanwege de al-afdoendheid van Zijn offer! Christus is onze "rechtvaardigheid en heiligheid en verlossing"(1Kor. 1:30), en, tenzij wij deze dagelijkse redding vruchteloos zouden willen maken, laten wij leren te aanvaarden en ons verheerlijken in de compleetheid van Zijn kruis.

Houdt God alleen van ons?

Onlangs woonde ik een religieuze dienst bij in een van de wereld meest indrukwekkende kathedralen. De hoge bogen, de majestueuze muziek, de spectaculaire glas-in-lood ramen, en de hele ontzagwekkende schoonheid van de plek leken het gevoel te produceren dat God dichtbij was en alles in orde was. Maar niet lang na het verlaten van de kathedraal werd ik terug op Aarde gebracht door het lawaai van de stad en het rennen en vliegen van de echte wereld. Om effectief te zijn moeten de rituelen en omgeving van de religie voortdurend onderhouden worden, en zelfs dan is het twijfelachtig dat ons antwoord standvastig zal blijven.

En toch gaat de mens voort om te zoeken naar dit soort ervaring, een ziels bewustzijn van Gods aanwezigheid en goedkeuring. Het mag de vorm aannemen van religieuze ceremoniën zoals dopen, of zelfs extatische ervaringen zoals ze vandaag de dag zo populair zijn, of misschien voortdurende "kerkactiviteit", die op zich genomen niet fout hoeven te zijn(Paulus doopte het huishouden van Stefanus, en Gaius en Crispus), maar ze zijn verkeerd als we op ze gaan vertrouwen voor onze blijdschap en vrede en voor ons bewust zijn van Gods aanwezigheid en kracht. Wij zijn gered geworden en hebben toegang gekregen tot het hart van de Vader door het bloed van Christus' kruis en dat alleen!

Sommigen zijn er toe gebracht te vertrouwen op het houden van de wet, om zo de zekerheid van Gods goedkeuring te hebben, en dan, wanneer ze zien dat wij niet onder de wet maar onder genade zijn, voelen zij zich verlaten en neerslachtig. Misschien was het zoiets als bij de Korinthiërs, die wilden dopen, maar Paulus zei alleen: "want ik besluit niet iets waar te nemen onder jullie dan Jezus Christus, en Deze gekruisigd."(1Kor. 2:2)

Wij zijn niet in de steek gelaten en er wordt voor ons gezorgd. God onthult voortdurend Zichzelf aan ons en sterkt ons door het woord van het kruis en de verdere ontwikkeling daarvan, zoals rechtvaardiging, verzoening en onze hemelse status. "... maar voor ons, de gered wordenden, is het kracht van God"(1Kor. 1:18;SW). Dit betekent niet dat we ontsnappen aan problemen en onrust. Wat voor reden zou er zijn om deze kracht van God te bezitten als er geen noodzaak zou zijn voor het gebruik er van? Het feit dat we deze voorziening van kracht van God hebben, doet veronderstellen dat wij in onszelf zwak en falend zijn.

Om een voorbeeld te geven: het is mogelijk dat wij ondervinden dat we om onuitlegbare redenen jaloers en haatdragend zijn tegenover een kennis. Wij weten dat dit verkeerd is; wij realiseren ons dat dit God geen genoegen doet, en we verachten onszelf hierom. Maar dit enge gevoel kan afgehandeld worden met het woord van het kruis. Hier is een gelegenheid om onze gebeden uit te gieten aan de God en Vader van Degene Die Zijn eigen hoge positie opgaf en Zichzelf vernederde, zelfs tot de dood van het kruis, ten behoeve van ons. Het bewustzijn dat in dit vlees wij allen zondaren en vijanden zijn, zowel onze kennissen als onszelf, en het bewust zijn dat, desondanks, het "... wij, vijanden zijnde, verzoend werden naar God door de dood van Zijn Zoon"(Rom. 5:10;SW) in ons zal werken. Het kan niet anders doen dat het goede voor ons bewerken.

Gered wordend.

Nu we de wijsheid leren waarderen en onszelf de kracht van het evangelie ten nutte maken, het woord van het kruis, ervaren we eigenlijk maar een zeer gedeeltelijke voorsmaak van onze toekomstige heerlijkheid. Op een dag, wanneer we bij onze Heer zijn en een gemaakt zijn aan Zijn beeld, zullen we volledig gered zijn van alle beproevingen en moeiten. Nu echter mogen we ons gered weten van deze benauwdheden. Het woord van het kruis spreekt niet alleen van het feit van onze redding in Christus, maar ook van het proces van onze redding, dat vandaag in onze levens voortgaat.

Maar laten we opmerken dat dit proces zich niet ontwikkeld zonder een groei in de realisatie van de betekenis en zegeningen van het kruis. "Maar een zielse mens ontvangt niet wat van de geest van God is, want voor hem is het dwaasheid, en hij kan het niet weten, omdat het alleen geestelijk onderzocht kan worden"(1Kor. 2:14;SW). Vooruitgang in het ervaren van de kracht van God voor de redding van vandaag gaat parallel met het waarderen van onze zegeningen in Christus. Daarom leidt Paulus ons met een modelgebed dat we allemaal in ons leven kunnen meenemen:

"Daarom ook - van de dag dat wij horen - houden wij niet op voor jullie te bidden en te vragen dat jullie gevuld mogen worden met de bovenkennis van Zijn wil, in alle wijsheid en geestelijk verstaan,
10 om de Heer waardig te wandelen, in alle dingen Hem behagend, in alle goede werk vruchtdragend, en opgroeiend in de bovenkennis van God,
11 bekleed met alle kracht naar de macht van Zijn heerlijkheid, voor alle volharding en geduld, met blijdschap"
(Kol. 1:9-11;SW)

Zeker, hoe groter onze realisatie van Gods wil om "in de bediening van de volheid van de eras, het al in de Christus samen te vatten, al dat is in de hemelen en dat op de Aarde,"(Efe. 1:10), hoe meer we begiftigd worden met de kracht voor volharding en geduld met blijdschap. En hoe meer we groeien in de realisatie van God, Die ons zegent met iedere geestelijke zegen onder de hemelingen in Christus(Efe. 1:3), hoe meer we de blijdschap en vrede zullen ervaren die Hij voor ons heeft.

Niet roemen!

Het is niet ons doel in dit artikel al de vele gezegende gevolgen van het kruis van Christus te overdenken(dat zou zeker niet binnen een mensenleeftijd mogelijk zijn!), maar veeleer hebben we geprobeerd onze aandacht op het kruis te richten als de enige basis voor onze zegeningen en als de bron van kracht voor ons dagelijks leven. Waar het kruis bezig is voegt de mens niets toe, maar hij ontvangt veel wanneer hij het evangelie in geloof aanvaardt. Er is geen ruimte voor roemen(1Kor. 1:29), tenzij het is in het kruis zelf(Gal. 6:14).

De wijsheid van het woord van het kruis is dat God de oude mensheid terzijde heeft gezet in de dood van Zijn Zoon, en Hij deed dit volkomen, geen enkel deel overlatend om door de mens voltooid te worden. Indien God onze zin had gedaan, en het van ons af zou hangen om te voltooien wat Christus heeft gestart, dan zou het nooit gedaan worden. De oude mensheid en al haar zwakheden zouden zonder hoop blijven. Maar in Gods wijsheid voorzag Hij in de volkomen verlossing door het offer van Christus. Daarom komt iedere verlossing uit de benauwdheden en bedroefdheden van het leven ook uit het woord van het kruis. Wij kunnen niet de volharding en het geduld met blijdschap hebben door onze eigen inspanningen. Deze moeten naar ons toe komen als genadevolle geschenken van God, terwijl wij ons denken en onze harten toespitsen op wat Hij gedaan heeft.

De kracht van het woord van het kruis is voor ons allemaal beschikbaar. En we hebben haar hard nodig. Laten wij niet de volheid van wat Christus heeft gedaan ontkennen, en laten we het niet verzaken.

"en in feite verlangen Joden tekenen en zoeken Grieken wijsheid.
23 Maar wij verkondigen Christus, gekruisigd zijnde; voor de Joden een schandaal en voor de natiën een dwaasheid,
24 maar voor de geroepenen, zowel Joden als Grieken, Christus, de kracht van God en de wijsheid van God"
(1Kor. 1:22-24;SW)