"3 Gezegend zij de God en Vader van onze Heer, Jezus Christus, Die ons zegent met alle geestelijke zegen temidden van de hemelingen, in Christus,
4 zoals Hij ons verkiest in Hem vóór de nederwerping van de wereld, opdat wij heiligen en vlekkelozen zijn voor Zijn aangezicht, in liefde
5 ons tevoren bestemmend in de plaats van een zoon door Jezus Christus, in Hem, naar het welbehagen van Zijn wil,
6 voor de lofprijzing van de heerlijkheid van Zijn genade, die ons begenadigt in de Geliefde,"
(Efe. 1:3-6;SW)
Zou er ooit een "liefdesbrief" als deze kunnen bestaan? Al zijn brieven brengen de toewijding van de apostel naar voren, maar hier wordt God's warme liefde benadrukt. Het naderingsgeschenk, dat "... in genade, door geloof zijn jullie gered", zal zeker alle barrières opzij vegen in een overweldigende, onvergelijkbare liefde! Broeder A.E.Knoch schreef eens iets wat hier op neer komt: de drijvende kracht van de vrees is machteloos vergeleken met de aantrekkende kracht van de liefde. Dit is zo waar! De apostel Paulus, die eenvoudig geschreven had over het ambassadeur zijn, omwille van Christus smekend: "Weest met God verzoend!"(2Kor. 5:20), stelt hier een schitterend voorbeeld van het brengen van het evangelie door eerst God's prachtige liefde te presenteren!
Reikend over vele lange, tussenliggende jaren, is deze brief zeer persoonlijk en privé; in God's wijsheid zijn deze genadevolle woorden volkomen raadselachtig gebleven voor allen, behalve voor de ontvangers, "de heiligen, de zijnden ook gelovend in Christus Jezus"(Efe. 1:1;SW). Het is net zo waar om te zeggen dat alle brieven van de apostel, die vele geheimen bevatten, vaak voortgaan door iedere volgende generatie verkeerd begrepen te worden.
Paulus had eerder voorgeschreven hoe ieder individu van God's keuze gebracht moest worden "tot gelijkvormigheid aan het beeld van Zijn Zoon,"(Rom. 8:29). Voor ons eindig denken zal dit ongelofelijk lijken. Na een van de grootste onthullingen aangekondigd te hebben die ooit over God's doelstelling verkondigd zijn, daagt hij de krachten van het hele universum uit in verwijzing naar deze werking van God's liefde(Rom. 8:35-39). Lijden opnoemend, de ontzagwekkende macht van krachtige tegenstanders, alle dimensies, de tijd zelf, en zelfs het grimmige spook van de dood, concludeerde hij dat niets ook maar de liefde van God zou kunnen ondermijnen of tegenwerken. Hij zet het verder kracht bij met een overwinnende uitroep: "Wat dan zullen wij van deze dingen zeggen? Indien God voor ons is, wie zal tegen ons zijn? Die zelfs Zijn eigen Zoon niet spaart, maar voor ons allen overgeeft, hoe zal Hij ook niet, samen met Hem, ons alle dingen genadevol schenken?"(Rom. 8:31,32;SW).
De zorgvuldige bemoediging en leiding van God's inwonende geest is essentieel als we verder willen verstaan dat God ons wil gebruiken voor de voortgang van Zijn plannen! Hoe kunnen wij, met een zwak, ontkracht geloof, anders de vermetelheid hebben onszelf te associëren met Paulus' triomfantelijke uitroep: "Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnend, door Degene Die ons liefheeft*"(Rom. 8:37;SW).
Het is buitengewoon belangrijk dat we in eerbiedige aanbidding erkennen dat alles van en voor God is. Maar dit zou ons niet moeten verblinden voor het verdere feit dat alles door Zijn schepselen is. Niet alleen de schepping, maar ook de verzoening is niet rechtstreeks Zijn werk, maar werd gedaan in en door Zijn Geliefde. God is onze Redder, maar dat zou niet onze ogen en harten moeten sluiten voor Zijn Christus en Diens lijden en verhoging. God verkoos hen die in het lichaam van Christus zijn al voor de nederwerping van de wereld, maar Hij riep ook Paulus als het middel door wie het bekend werd gemaakt. Hij heeft al Zijn heiligen tevoren bestemd en gekend, maar Hij heeft ook de evangelisten geleverd door wie zij geroepen worden. In feite bereidt Hij de goede werken voor waarin Hij wil dat wij wandelen.
Tijdens een recente bijbelstudiebijeenkomst werd de gedachte uitgesproken dat niets nieuws scheen voort te komen uit God's kostbare woord. Deze mening werd algemeen en vriendelijk verworpen, maar het richtte wel de gedachten op die scene in Athene, toen de "wijzen" van die wereld, de Epicurische en Stoïcijnse filosofen, bijeen kwamen op de Areopagus om de apostel Paulus te horen. Sommigen hoorde men zeggen: "Wat zou deze zaadverzamelaar willen zeggen?"(Hand. 17:18;SW). Hoe opvallend was het dat er in Athene nog geen ecclesia gevestigd was!
Tijdens de daarop volgende groepsdiscussie gaven vele leden warm bijval aan de geliefde heiligen, die zonder ophouden werken, zoals de apostel, "opdat wij ieder mens volwassen in Christus zouden presenteren"(Kol. 1:28;SW). God's kostbare woord is wonderlijk bewaard gebleven, en het is hieruit, en alleen hieruit, dat we geleerd hebben van het liefdevolle doel van onze Vader! Deze waarheden worden versterkt door geduldig dienstbetoon.
Krachtig wijzend op zijn gezag om het evangelie te brengen, verklaarde Paulus: "Door welke reden ook ik deze dingen lijd. Maar ik ben niet beschaamd, want ik heb waargenomen in Wie ik heb geloofd en ik ben overtuigd geworden dat Hij in staat is het mij toevertrouwde te bewaken tot die dag."(2Tim. 1:12;SW). Op gelijke wijze hoeven wij niet beschaamd te zijn om keer op keer te verwijzen naar de ontvouwde onthullingen, zowel uit het woord, als ook uit de vele studies en artikelen in onze gedrukte literatuur.
Wat kan het mogelijk betekenen, "meer dan overwinnend" te zijn? Zouden we de fout maken te denken dat alleen overwinning over de wereldmachten van de duisternis de enige reden is voor het lijden, dan hebben we misschien niet ten volle begrepen wat de echte, universele prestatie is die opgesloten ligt in Christus' overwinnende uitroep: "Het is volbracht!"
Natuurlijk, er is overwinning. Er was nooit enige twijfel over de uitkomst van ons conflict met de Tegenstander. Opdat deze uitspraak niet verkeerd, als arrogant, verstaan wordt, wordt er haastig aan toegevoegd dat de overwinning de onze is in Christus Jezus. Hoe zou de triomfantelijke uitkomst er anders zijn? God redt ons uit het rechtsgebied van de duisternis en zet ons over in het koninkrijk van de Zoon van Zijn liefde (Kol. 1:13).
Daarom kunnen we nu, terugkijkend op de invloed van de wijze roep van onze Vader, zien dat de tegenstand van de Tegenstander: verduisterd begrip, zonde en vervreemding, ongehoorzaamheid en overtreding, alle essentieel waren in onze individuele levens. Deze hebben alle hun doel in het uiteindelijk brengen van de schepping tot een laatste onthulling van het liefdevolle doel van onze grote Vader. Zonder zulke tegenstellingen - en het is verre van ons de pijn en de zwaarte van deze te minimaliseren - zou er geen echt en eerbiedig begrip zijn van de uitgebreidheid van Zijn liefde.
In Christus Jezus verheugen wij ons in deze bewustwording van de Vader, Wiens kracht eindeloos is, Wiens machtige wijsheid alles bewerkt in overeenstemming met de raad van Zijn wil (Efe. 1:11). Indien we Hem zouden zien zoals Hij dat wenst, dan zouden we, in stille, aanbiddende verwondering, moeten staan voor het lelijke, verachtelijke kruis van Golgotha. Daar, als onze geesten kracht ontvangen hebben, zullen we de zachte, meevoelende woorden van onze Heer horen: "Zoals de Vader Mij liefheeft, houd ook Ik van jullie. Blijft in Mijn liefde!"(Joh. 15:9).
