Dit onderwerp roept veel vragen op. Voor ons lijkt duisternis een natuurlijk gevolg te zijn van de beweging van de zon en daarom beschouwen we duisternis als een normaal verschijnsel. Dat God heeft gesteld in Jesaja 45:7 "Ik formeer het licht en creëer de duisternis" lijkt gewicht toe te voegen aan deze conclusie, echter Openbaring 22:5 laat ons zien, dat nacht er niet meer zal zijn en zelfs het licht van de zon zal niet langer nodig zijn.

Dat God duisternis creëert wordt door de Schrift onderwezen en kan dus niet ontkend worden. Dat Hij het uitroeit in de laatste aion laat zien dat Hij het heeft gecreëerd met een doel en, wanneer dat doel gediend is, dat het verdwijnt. De vraag is dan: waarom duisternis?

Om een antwoord te vinden op onze vraag zullen we Gods Woord moeten raadplegen, niet de redeneringen van het menselijke verstand van zaken, zoals het hen toeschijnt.

In de bladzijden van de Schrift komt duisternis al vroeg voor - in het 2e vers van het 1e boek.

Dat duisternis de afwezigheid van licht is, wordt door het dagelijks opgaan en ondergaan van de zon getoond aan hen, die de aarde bewonen en dit is alleen gerelateerd aan de plaats waar het schijnt. Maar in deze eerste vermelding is de duisternis niet verdreven door de zon (die niet verschijnt tot aan de 4e dag) maar door goddelijk licht. Dit wordt bevestigd in 2 Kor. 4:3-6.

Licht zoals wij het kennen is altijd uitgesloten van Gods woonplaats en licht en duisternis hebben een diepere betekenis, dan enkel door de beweging van de planeten. De apostel Johannes zei: "God is licht en in Hem is in het geheel geen duisternis" (1 Joh. 1:5).

In de Schriften wordt licht vaak gebruikt als symbool voor goed en duisternis als symbool voor kwaad, zoals in 1 Thess. 5:4-5, "Maar gij broeders, zijt niet in de duisternis, zodat die dag u als een dief overvallen zou, want gij zijt allen zonen van het licht en zonen van de dag". En ook in Kol. 1:12,13, "En dankt gij de Vader, Die u bekwaam maakt voor het lotdeel van de heiligen in het licht, Die ons verlost uit de volmacht der duisternis en ons overbrengt in het koninkrijk van de Zoon van Zijn liefde." Dus we zijn gered uit het rijk der duisternis en overgebracht naar het rijk van het licht.

Licht en duisternis worden hier in figuurlijke zin gebruikt. Zoals het licht ons in staat stelt om fysiek te zien, zo wordt het ook figuurlijk gebruikt als het zien van geestelijke zaken, terwijl duisternis wordt gebruikt om de blindheid aan te tonen m.b.t. zaken van het licht.

Het rechtsgebied van de duisternis wordt twee keer genoemd in de Schriften (Kol. 1:13 en LuKas 22:53). In Lukas spreekt Jezus over de volmacht van de duisternis met verwijzing tot Zijn naderende dood. Want Hij was het Licht der wereld en toen dat Licht werd uitgedoofd, kreeg werkelijke duisternis de macht. Toen er drie uren van letterlijke duisternis waren, terwijl Hij aan het kruis hing, toen waren er feitelijk drie dagen van figuurlijke duisternis, toen Hij, Die het Licht was, in het graf lag. Hier lijkt de tegenstander zijn grootste triomf te bereiken en te midden van de hemelingen staat hij als de overwinnaar. Laten wij niet vergeten dat dit in werkelijkheid een tijd van beproeving was, niet alleen voor de discipelen van de Heer op aarde, maar ook voor de getrouwen tussen de hemelse scharen. Echter, satans schijnbare triomf is feitelijk zijn nederlaag.

Teruggaand naar Jesaja 45:7 waar God zegt: "Ik ben Ieue Alueim (God) en er is geen ander; Formeerder van het licht en Schepper van de duisternis; Maker van het goed en Schepper van het kwaad" (C.V.). In Genesis 1:2 vinden we de aarde bedekt door de duisternis.

Wetende dat God licht is en dat alles in harmonie met Hem licht is, dan moeten we concluderen dat de aarde in zijn originele schepping één en al licht was en dat het duisternis werd.

We kunnen niet veronderstellen, dat er hiervoor duisternis was, want dan verliest ons studie-onderwerp zijn waarde. Laten we ook niet vergeten, dat de aarde in de laatste aion weer één en al licht zal worden.

Paulus in Efeziers 1:4 verwijst naar deze tijd van duisternis als "de verstoring van de wereld" - een nederwerping, niet alleen van de aarde, maar van het hele universum ("world" = Grieks KOSMOS = orde der dingen). Vanaf deze tijd is het, dat het rechtsgebied van de duisternis opereert en eveneens vanaf deze tijd werd het Lam van God geslacht (Openb. 13:8). Daarom, "vanaf het begin van de duisternis was het einde van de duisternis al bepaald en hetgeen we vandaag waarnemen is een gevolg, of het resultaat, van deze verstoring". De mens bestudeert de hemel en de ontelbare sterren en tracht een antwoord te vinden op deze chaos, want het rechtsgebied van de duisternis werkt op universele schaal.

Paulus refereert hieraan in Ef. 6:10-13 wanneer hij schrijft, "Voor het overige, mijn broeders, wordt bekrachtigd in de Heer en in de macht van Zijn kracht. Doe de wapenrusting van God aan, opdat jullie kunnen standhouden tegen de krijgslisten van de tegenstander, want wij hebben niet te worstelen tegen bloed en vlees, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van deze duisternis, tegen de geestelijke krachten van de boosheid te midden van de hemelingen".

Het was de opstand van dezen, onder leiding van de tegenstander, tegen het hoofdschap van Christus (en daarom, in de uiteindelijk beschouwing, tegen het gezag van God) die de komst van de duisternis in het universum heeft bevorderd. Welke krachten het ook waren, die de directe oorzaak waren van de verstoring, het was heel duidelijk binnen de raad van God. En in absolute zin kunnen we zeggen, dat God het was, Die het universum verstoorde, aangezien Hij alle dingen werkt naar de raad van Zijn wil. De machten tegen God kunnen Zijn schepping niet gebruiken voor hun eigen doeleinden, maar ze worden omgebogen naar condities en omstandigheden om Zijn doel te vervullen - net zoals Adam geen gebruik kon maken van de tuin van Eden, maar werd verplaatst uit het licht van Gods aanwezigheid naar het rechtsgebied van de duisternis en hij proefde de bittere vruchten van een aarde onder de vloek van God.

De Schriften lijken aan te geven, dat voor de geestelijke machten van de goddeloosheid de letterlijke duisternis dezelfde consequenties heeft. Petrus schrijft "Want indien God de zondigende boodschappers niet spaart, maar hen in de duistere grotten van Tartarus werpt en hen overgeeft om vastgehouden te worden voor het oordeel" (2 Petrus 2:4). Judas schrijft "En ook boodschappers, die niet de eigen soevereiniteit hielden, maar de eigen woonplaats verlieten, heeft Hij in onwaarneembare banden gehouden, onder duisterheid, voor het oordeel van de grote dag" (Judas 6). Zodat duisternis, veroorzaakt door hun zonde, een gevangenis wordt, net als de figuurlijke duisternis een menselijke gevangenis wordt.

Net zoals wij, die geloven, zijn getrokken uit de duisternis naar het licht, zo zullen uiteindelijk allen in het licht komen. Ondertussen zullen allen door de duisternis worden onderwezen over de vervreemding van God, Die licht is.

Dit is de les van de duisternis, dat terwijl het overal in het universum bestaat, God op een afstand blijft. Dat Hij nabij is in verzoening bevestigt dit, want verzoening wordt bereikt in de nieuwe schepping, waar één en al licht is.

Het evangelie van Paulus brengt aan hen die de verzoening ontvangen hebben, de vreugde van het in harmonie zijn met God en het voelen van het licht van Zijn aanwezigheid. Hij verklaart in 2 Kor. 4:3-6 "En indien nu ons evangelie bedekt is, is het bedekt in hen, die verloren zijn, in wie de god van deze aion het denken van de ongelovigen verblindt, zodat het licht van het evangelie van de heerlijkheid van Christus, Die het beeld is van de onzichtbare God, hen niet bestraalt. Want wij verkondigen niet onszelf, maar Christus Jezus de Heer en onszelf als jullie dienaren ter wille van Jezus, want de God Die zegt dat uit duisternis licht zal schijnen, is Hij Die schijnt in onze harten (die in duisternis zijn) met het oog op de verlichting van de kennis van de heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus."

© Andrew Maclarty - Grace and Truth Magazine