Onderwerpen die al lange tijd overdacht zijn, verkrijgen hun eigen welbekende uitdrukkingen. Vaak brengt alleen al de bespreking van een vraagstuk de gedachte over dat alles helder en duidelijk is, en dat verder onderzoek overbodig is. Zou het onderwerp verkeerd begrepen zijn, dan is het moeilijk om zaken te corrigeren, want de welbekende termen en hun omgeving zijn niet eenvoudig uit het denken te verdrijven.
Indien het verkeerd verstaan van het vraagstuk voortkomt uit een verkeerde achtergrond, dan hebben we verwarring en wordt correctie een echt probleem. Zulk een probleem hangt rond de wedergeboorte. Evangelischen beschouwen de wedergeboorte (of nieuwe geboorte) zó fundamenteel, dat ieder voorstel dat vraagt om onderzoek gedoemd is als afvalligheid gebrandmerkt te worden. Onderzoek wordt bovendien gehinderd omdat beelden die onderscheiden dienen te worden, de kenmerken van gelijksoortigheid kunnen hebben; en zo blijven twee onderwerpen vermengd, ons achter latend zonder heldere kennis van beide.
Nicodemus was niet de enige leraar die onwetend is over dit onderwerp. Jammer genoeg komt de onwetendheid van heden voort uit een andere oorzaak dan die van Nicodemus. Vandaag wordt grote nadruk gelegd op de noodzaak voor wedergeboorte, waar Nicodemus niet begreep dat het een vereiste was voor ingaan in het koninkrijk van God.
Nicodemus leerde dat een lichamelijke band met Israel afdoende was voor het koninkrijk. Hij herkende niet de noodzaak voor een geestelijke vernieuwing. En toch stelt de Schrift, waarvan hij een leraar was, duidelijk dat dit het geval is.
De huidige positie is mogelijk nog slechter, want we zijn ons niet bewust dat het onderwijs dat aan Nicodemus en Israel werd aangeboden radicaal anders is, onderscheiden van dat wat door de apostel Paulus aan de natiën werd gegeven. Wij menen dat de wedergeboorte de waarheid is van het evangelie van God, en daarom gaan we voort met gevormd te worden door dit beeld. Zo dreigen wij de grootheid van de onthulling door Paulus te verliezen, welke grootheid gekenmerkt wordt door ze te vergelijken met de toekomstige nieuwe schepping.
Laten we, bij het begin van ons onderzoek, dat onderscheiden wat de Here Jezus verkondigde aan Israel: het koninkrijk van God. Wat Hij er over zei moeten we laten staan in de context waarin Hij het gaf. Paulus predikte aan de natiën het evangelie van Gods genade, zo de heiligen bijeen brengend die de ecclesia zijn, die het lichaam van Christus is. Alles wat de Here Jezus zei, Zijn woorden alsook Zijn beeldspraken, komt overeen met het doel van Zijn missie aan Israel en vindt z'n overeenkomsten in de Hebreeuwse profetieën, die verband houden met Israels vestiging als Gods heilige natie op aarde. Maar wat Paulus zegt heeft een meer uitgebreide horizon en houdt zich eerst bezig met zegeningen onder de hemelingen voor de heiligen, maar ontwikkelt ook zaken die verband houden met het universum buiten de aarde.
Israels zegeningen dan zijn op de aarde; zij richten de heerlijkheid van de Messias op dit aardse toneel. De zegeningen van de ecclesia zijn hemels en richten zich op Christus' grotere heerlijkheden, verbonden met Zijn lotdeel van het universum. Geboorte is het beeld dat aan ons overbrengt wat Israels zonen geschikt maakt voor het aardse, millenniale gebied. Maar schepping is het beeld dat nodig is om de nieuwe en radicale andere kenmerken aan te geven van de wegen van God die niet op Israel zijn gericht.
Met deze verschillen duidelijk gemaakt, zijn we klaar om de verschillen te overdenken tussen de beelden en, tegelijkertijd, hun respectieve verbanden en de onthullingen die er mee samenvallen te ontwikkelen.
De wedergeboorte is gekristalliseerd in de bekende woorden: "Het moet dat jullie opnieuw geboren worden"(Joh. 3:7). Onze uitwerking er van moet gezocht worden of in de woorden van de Here Jezus, van hen die Hem hoorden, of in de Hebreeuwse onthulling. Het was een zaak die bij Nicodemus bekend had moeten zijn en aan Israel geleerd had moeten worden, want de profeten hadden er heel wat over te vertellen. In feite is het het nieuwe verbond, samengevat in een paar woorden. Wat het nieuwe verbond aan Israel brengt is de mate van het belang van de wedergeboorte.
Een detail van de woorden "Het moet dat jullie opnieuw worden," geboren dat gewoonlijk genegeerd wordt, is dat het woord 'jullie' een meervoud is. Dit is niet het enige geval waar het meervoudige voornaamwoord van belang is bij het leiden naar een goed begrip. Het meervoud spreekt van de natie Israel en niet van individuen. Een voorbeeld is te zien in Mattheüs 5.14 - "Jullie zijn het licht van de wereld." Zo geven de woorden van Johannes 3:7 aan dat het gaat om Israels zonen als geheel, als een natie, die opnieuw geboren moeten worden. De profeet Jesaja spreekt van een natie die in één keer geboren wordt (Jes. 66:8).
Het vestigen van Israel in het koninkrijk van God was de basis van de bediening van de Messias voor hen. Hij verwijst naar de tijd waarin Hij, de Zoon van de mensheid, zal zitten op Zijn heerlijke troon, als de regeneratie, of meer passend: als de wedergeboorte (Matt. 19:28). Het belang van zulk een kenmerk geeft aan dat geboorte zaken illustreert met betrekking tot het koninkrijk op aarde, waarvan Israel het uitverkoren centrum is.
Ingang in het koninkrijk is door de nieuwe geboorte. Dit is de waarheid die aan Nicodemus, een van Israels leraren, werd benadrukt. Het is de waarheid die alleen op Israel van toepassing is, binnen het bereik van de beloften die alleen voor hen beperkt zijn. Het is geen waarheid voor de bedeling van vandaag.
Het bijzondere belang van de wedergeboorte is de aanduiding er door dat lichamelijk relatie met Israel onvoldoende is; er moet een geestelijke wedergeboorte zijn, want de kinderen van het vlees zijn niet de kinderen van God. Israels zonen hebben een nieuwe geest nodig; het steenachtige hart moet weggenomen worden en vervangen door een nieuw. Zo zal Israel wandelen in de inzettingen van God en Zijn oordelen houden. Deze aardse heerlijkheid is aangekondigd en beloofd aan Israel, en zij gaan er in binnen door de wedergeboorte.
Gods aionische verbond brengt hen al deze zegeningen. Het is het nieuwe verbond dat God maakt met Zijn aardse volk. Het bloed van Christus is er de basis van. Dit is het bijzondere aspect van Christus' dood waar het verwijst naar Israels positie, omschreven in de profeten en de zogeheten evangeliën. We zouden het belang dat de apostel Paulus onthult als verbonden met het kruis, niet in moeten brengen in het onderwijs van de Heer, of van de Twaalf. Zulke dingen zijn niet in het evangelie van het koninkrijk; de wedergeboorte is niet verbonden met rechtvaardiging of verzoening, welke onderwerpen exclusief behoren bij de bediening van Paulus aan de natiën.
Bekering en dopen zijn de leidende kenmerken van de proclamatie van Johannes de Doper, van de Here Jezus en van de Twaalf, en zijn verbonden met de wedergeboorte. Feitelijk zijn water en geest de elementen van de wedergeboorte, en deze zijn de middelen van de doop. Johannes kondigde aan dat hij doopte in water voor bekering, maar dat Hij Die na hem zou komen zou dopen in heilige geest. Hier hebben we de oorzaken van de wedergeboorte. Het water van de doop vindt z'n tegenhanger in heilige geest, wat z'n onderschikten geschikt maakt voor intrede in het koninkrijk.
De wedergeboorte maakt passend voor een leven op aarde tijdens het millennium. Het verjongt de vermogens tijdens die tijd wanneer Israel gevestigd is in het koninkrijk. Het is een soort vernieuwing, die het vlees in staat stelt te wandelen in de inzettingen, geboden en oordelen van God. Op die wijze is het een voorzienende zaak in Zijn wegen en brengt kinderen van God voort die Hij zal opvoeden en leiden tot de volwassenheid van zonen, gereed voor de nieuwe schepping en Gods ultieme hereniging van het universum.
De mensheid heeft nog veel te leren en ontdekken, en Israels wedergeboorte is een van de factoren die zal bijdragen aan de volken op de aarde bij het leren kennen en begrijpen van God.
De nieuwe schepping is een heel andere zaak dan die van de wedergeboorte. Die laatste komt voort uit de weg van de jeugd, terwijl schepping de volwassene voortbrengt. Het geeft zonen aan God, zonen waarvoor Christus de norm is. Het belang van schepping is dat wat nieuw is. En vanuit de context waarin we dit beeld gebruikt zien, namelijk de bediening van de apostel Paulus, nemen we waar dat het passend maakt voor een ander gebied dan dat van de wedergeboorte. Het brengt een radicale verandering tot stand die nodig is om aarde-gebonden mensen te veranderen die een hemelse bestemming hebben, waarvan de onderdanen veel superieurder krachten en vermogens vereisen dan die wij op dit moment bezitten, en zij zullen ze ontvangen omdat zij de nieuwe scheppingen in Christus zijn.
De nieuwe schepping zal uiteindelijk de hemel en de aarde omvatten. Bij zeldzame gelegenheden werden nieuwe hemelen en een nieuwe aarde genoemd door Israels profeten, maar zij gaven geen details. Zelfs in Openbaring hebben we slechts een minimale omschrijving, hoewel het duidelijk wordt gemaakt dat de huidige hemelen en aarde voorbij zullen gaan. Petrus vertelt ook hierover en laat zulke dingen zien om te verwijzen naar de dag van God, terwijl Israels zegeningen doorheen de wedergeboorte beperkt zijn tot de dag van de Heer van de Hebreeuwse Schrift en van de Openbaring.
De huidige bedeling en het hieraan verbonden evangelie brengen de ecclesia voort die Christus' lichaam is. Het is de eerste "aanbetaling" van de nieuwe mensheid die voortkomt uit de nieuwe schepping. Dit deel van de nieuwe mensheid wordt nu geschapen in rechtvaardigheid en goedgezindheid van de waarheid. Het vereist dat wij de oude mensheid afdoen, want de waarheid van het evangelie laat zien dat de heilige, die in Christus een nieuwe schepping is, echt niet langer behoort tot het ras waar Adam het hoofd van is.
Men zal zien dat de nieuwe schepping "in Christus" is. Het is de huidige geestelijke tegenhanger van de periode die komt na de regeneratie van Israel in de dag van de Heer. Door de zegen van het zijn van een nieuwe schepping, slaan we de omweg van de kindertijd van de wedergeboorte over en ontvangen we de volgroeidheid van volwassenheid. Deze feiten van de toekomstige nieuwe schepping past bij de beelden van ons geloof die te vinden zijn in de Efezebrief, en bevestigen inderdaad de noodzaak dat we het woord van waarheid op juiste wijze snijden.
Verder onderzoek van het onderwerp van de nieuwe schepping laat ons zien dat het de metgezel is van de verzoening, net zoals de wedergeboorte verbonden was aan bekering en doop. En indien we de verzoening van dichtbij volgen, zullen we veel leren van de diepe dingen van God. Israels religieuze opkomst gaat voorbij met de komst van de dag van God. En we begrijpen dat verzoening dan mogelijk zal zijn op aarde zoals dat eerder het geval was in de hemelen. Het kon geen feit op de aarde worden terwijl Israel stond tussen God en de rest van de mensheid, zoals in de dag van de Heer. En er is hiervoor een goede reden, want de grotere en meer radicale waarheden rondom de dood van Christus zijn in de dag van de Heer niet aan de orde. In die tijd deelt het bloed van Christus z'n waarde uit door het mogelijk maken van het nieuwe verbond met Israel. Dit is de limiet van zegeningen voor de huidige aarde. Maar de nieuwe schepping is mogelijk omdat, door de dood van Zijn Zoon, God grotere dingen bereikte dan een verbond met Zijn volk Israel.
Rechtvaardiging is mogelijk door de dood van Christus, maar rechtvaardiging, hoewel een heerlijke en fundamentele zaak en bijdragend aan de nieuwe schepping, is niet exclusief, omdat het in alle verbanden een noodzakelijke zaak is. Maar de verzoening is speciaal voor de nieuwe schepping. Voor ons, in deze bedeling, heeft het kostbare zegeningen voor ons genoegen, maar deze schatten zijn niet voor Israel, want die natie gaat niet binnen in de zegeningen van de verzoening, die voorkomen uit de dood van Gods Zoon, noch verkrijgt het de diepere betekenis van het woord van het kruis; dat verdeelt de oude schepping en de nieuwe schepping, ook tussen de oude mensheid en de nieuwe mensheid. Het kruis wist alle kenmerken van de oude mensheid uit. Door het kruis werd de oude mensheid met Christus gekruisigd. Het kruis stelt de besnijdenis terzijde en verwijdert de barrière met de onbesnedenheid. Het vlees van de zonde en alle banden er mee zijn weg, gekruisigd geworden aan het kruis. Een nieuwe mensheid, die met God overeenkomt, is zo een mogelijkheid, en ze vindt haar basis, niet in de dood van Christus of in het bloed van Christus, noch in de dood van Gods Zoon, maar in het woord van het kruis dat de kruisiging toepast op de mensheid. De oude mensheid en alle kenmerken er van zijn niet meer - ze werden gekruisigd en krachtenloos gemaakt.
De wedergeboorte is voor Israel en voor de millenniale zegening van de dag van de Heer. De nieuwe schepping is voor de huidige bedeling en vindt z'n tegenhanger in de dag van God, wanneer verzoening z'n vollere vruchten ontvangt in hemel en op aarde. De volle vruchtstorting is tijdens de voleinding, wanneer de rechtvaardige beloning door God aan Christus zal reiken tot aan de uiterste grenzen.
©A. Maclarty - Grace and Truth Magazine
Heeft u een woord gelezen waar u meer over wil lezen, vul het dan hieronder in.
