Wie is de auteur van de leer van de verzoening van alle dingen? Is het God? Is het een mens? Is het Satan? Bij het benaderen van zulk een monumentale vraag kan de mens, als bron, onmiddellijk uit de discussie verwijderd worden, want als God de bron van deze leer is, dan wordt de mens slechts gebruikt als middel van de onthulling er van; en als de vader van leugens de bron is, dan is de mens simpelweg zijn gereedschap om het te ontvouwen. Noch komt het karakter van de mens er ruimschoots in voor, want net zoals God zo nu en dan slechte mensen heeft gebruikt om Hem te dienen, zo zijn goede mensen door Satan in dienst genomen om zijn kwade werk te doen. Het is gelijkelijk onnodig de beide overblijvende vragen te beantwoorden, want als we het antwoord op de ene kunnen vinden, sluiten we automatisch de andere uit. Als het God is kan het niet Satan zijn; als het Satan is kan het niet God zijn.

We hebben al lang geleden geleerd dat de vijand van God niet alleen dat wat duidelijk afstotelijk, verdraaid en lelijk is in de wereld introduceert. Hij schrijft niet alleen obscene en vuile verhaaltjes. Hij kan ook  "literatuur" produceren. Hij heeft niet alleen frivole populaire liedjes gecomponeerd en de onzinnigheid van jazz, maar hij kan, zo u wilt, ook psalmen schrijven. Hij is niet alleen de vader van menige schaduw of fase van ontrouw of atheïsme, maar zijn naam kan met recht geschreven worden op de titelpagina van menig "theologisch" werk.

Nu is de test van welke theologie dan ook eenvoudig. Vergroot en verhoogt ze de Schepper of het schepsel? Aan wie geeft ze de hoofdletter S? Laat ze de zondaar achter zonder ook maar een schijn van rechtvaardigheid die hij de zijne kan noemen? Is de boom waaraan de Zoon van God leed een kruis of het kruis? Redt God de mens of helpt Hij de mens zichzelf te redden? Is redding allemaal uit God? Is de mens dood of is hij alleen gehandicapt of ziek?

Het is niet nodig onze lezers er aan te herinneren hoe, op deze pagina's[UR magazines], deze onderwerpen zijn aangeroerd en benadrukt. De verzoening van alle dingen is Gods werk, niet dat van een mens. Het wordt bewerkt door de toekenning van Gods rechtvaardigheid en is niet het gevolg van de erkenning van een aangeboren waarde in de mens. Het is het gevolg van het leven van God dat in een dode mens vloeit. Het kruis is het kanaal waardoor het vloeit.

Ons wordt echter gevraagd te geloven dat tot dusverre Satan het evangelie van God predikt, als hem maar wordt toegestaan toe te voegen dat Gods "onderneming" door het werk van Golgotha tot een succesvolle afsluiting zal worden gebracht. Zo wordt Satan verondersteld zijn eigen ondergang te verkondigen of profeteren, en wordt hij verondersteld te erkennen dat zijn heerschappij in de hemelen en over mensen net zo beperkt is in duur als in omvang en zijn rebellie voorbestemd is tot een uiteindelijke onderschikking. Ons wordt gevraagd te geloven dat hij verklaart dat uiteindelijk goddelijke liefde zijn helse haat zal overwinnen en dat op een dag hij met plezier zijn knie zal buigen voor de Mens Wiens handen hij aan die vervloekte boom wilde nagelen, en dan, de knie buigend, in opperste bewondering van liefde Jezus Heer zal noemen! Natuurlijk kan, ter verdediging, verondersteld worden dat op dezelfde gronden de leer van eeuwigdurende kwelling niet van Satan kan zijn, want hij zou toch niet zijn eigen ondergang onderwijzen of zijn opsluiting in de Poel des Vuurs. Maar we moeten hier niet te snel gaan. De Poel des Vuurs, toekomstige vergelding, Satans uiteindelijke nederlaag, deze zijn alle goddelijke leerstellingen en dientengevolge waar. Ook kunnen alle listen van de hel deze woorden uit dat Woord, geïnspireerd door God, niet verwijderen, woorden die de hemels zelf zullen overleven. Er kon één ding, en maar één ding, gedaan worden. Hij zou iets kunnen toevoegen en dit stond God, in Zijn voorzienigheid, hem toe te doen. En zo verscheen die kleine gedachte, dat ene woord: "eeuwigdurend." Dit gaf satan tenminste iets voor heel de eeuwigheid. Het liet hem onveranderd, met zichzelf, met zijn zonde, met zijn haat. En het maakte hem ook ten dele succesvol, want had hij niet het voortijdse doel met de schepping in de war geschopt, toen alle dingen geschapen werden voor Hem Die de benoemde Erfgenaam van alle dingen was en is?

En nogmaals, diende deze leer van eindeloze zonde en oneindige kwelling niet Satans doelstelling van het lasteren van God? Heeft het niet de speerpunt van menige ongelovige beschimping vergiftigd?

Laten we ons nu afvragen of deze dingen, of een enkele van hen, gezegd kunnen worden van de leer van de verzoening? Laat het iets over voor Satan? Nee, integendeel! Het laat niets voor hem over, zelfs niet hem zelf. Het toont hem aan het einde van de tijden, onmachtig en leeg, komend als een wrakstuk, komend zoals al zijn menigte aan slachtoffers kwamen, met zijn hoofd gebogen en zijn hart beschaamd in de geest van de belijdenis van de zondaar:

"Zoals ik ben, zonder één verontschuldiging,
omdat Uw bloed voor mij werd vergoten."

Berooft dit God van iets? Nee, zelfs niet van wraak, want als brood voor de hongerigen de goddelijke methode van ophopen van vurige kolen is, zo wreekt God Zich op Zijn vijanden door hen lief te hebben! Vergroot of verkleint dit de gedachte van genade? Spreekt dit de Bijbel tegen, of leert dit niet veeleer dat God niet alleen "al deze woorden" sprak, maar dat Hij het was Die deze "alle" woorden sprak?