Laten we eens de ware betekenis overdenken van de woorden "aion"en "aionios"*1). Dit zijn de oorspronkelijk woorden voor de uitdrukkingen die door onze vertalers met "eeuwig," "eeuwigheid" en dergelijke zijn weergegeven; en op deze vertalingen, die zo misleidend zijn, is een groot deel van de populaire dogmas van eindeloze kwelling gebaseerd. Ik zeg zonder aarzelen: misleidend en onjuist, want aion betekent "een tijd," een beperkte periode, of die nu lang of kort is, hoewel vaak van onbepaalde lengte; en het bijvoeglijk naamwoord "aionios" betekent "voor de tijd" of "een tijd lang," "aionisch," en nooit, vanuit zichzelf, eindeloos. Het is waar dat het toegepast kan worden als een grafschrift boven dingen die eindeloos zijn, maar de gedachte aan eindeloosheid komt in al zulke gevallen niet van het grafschrift, maar alleen omdat het onlosmakelijk is in het doel waarop het grafschrift wordt toegepast, zoals in het geval van God. Veel is geschreven over het belang van het aionische (eeuwige) leven. Het idee van tijd geheel uitsluiten (met Maurice) schijnt onuitvoerbaar en is tegengesteld aan het algemeen gebruik van het Nieuwe Testament (en van de Septuagint). Maar terwijl dit zo is mogen we ten volle erkennen dat de zinsnede "eeuwig leven"(aionisch leven) zo nu en dan doorgaat tot in een gebied boven de tijd, een gebied dat geheel moreel en geestelijk is. Zo is in Johannes het aionische leven (eeuwige leven), waarvan hij spreekt, een leven dat niet gemeten wordt in duur, maar een leven in het onwaarneembare, leven in God. Zo is eigenlijk Gods bevel eindeloos leven(Joh. 12:50). Hem kennen is eindeloos leven hebben (Joh. 17:3), en Christus is het eindeloze leven (1 Joh. 1:2; 5:20). Dan, de gebruikelijke verwijzing naar aionios als tijd toegevend, merken we in het woord een neiging om boven deze gedachte uit te rijzen, om kwaliteit en niet kwantiteit aan te geven, om zo het ware, het geestelijke aan te wijzen, in tegenstelling tot het onwerkelijke of het aardse. In deze zin is het eindeloze hier en nu. Zo is "eeuwige" bestraffing één ding en "eeuwigdurende"bestraffing iets heel anders, en daarom is het dat onze Herzieners [van de King James vertaling;WJ] "altijddurend" vervangen hebben door "eeuwig" in elke passage in het Nieuwe Testament waar aionios het oorspronkelijke woord is. Verder: indien we de uitdrukking strikt nemen is eeuwige bestraffing onmogelijk, want strikt genomen heeft "eeuwig" geen begin.
Nogmaals, een punt van groot belang is dit: dat het voor de Joden onmogelijk zou zijn geweest, net zoals het voor ons nu onmogelijk is, Christus te aanvaarden, anders dan door een beperkte, nee een zéér beperkte duur toe te wijzen aan die Mozaïsche instellingen waarvan in het Oude Testament wordt gezegd dat ze "voor altijd," "altijd durend" (aionisch) zouden zijn. Elke zin van het Nieuwe Testament, nee, het blote bestaan van het Christendom is zo feitelijk een bewijs van de beperkte betekenis van aionios in de Schrift. Onze doop in de naam van Jezus Christus, onze Heilige Communie, elk gebed dat in een christelijke kerk of in onze huizen wordt uitgesproken in de naam van de Here Jezus, onze hoop van "voor altijd met de Heer zijn", deze bevatten de een na de ander een zeer werkelijke, hoewel stilzwijgende, bevestiging van de tijdelijke betekenis van aionios.
Laat mij, als een verdere illustratie van de betekenis van aion en aionios, er op wijzen dat in de Griekse versie van het Oude Testament (de Septuagint), algemeen door de Joden gebruikt in de tijd van onze Heer, waaruit Hij en de apostelen gewoonlijk citeerden en waarvan het gezag op dit punt daarom beslissend zou moeten zijn, deze termen herhaaldelijk toegepast werden op dingen die al lang geleden zijn opgehouden te bestaan. Zo werd van het Aäronische priesterschap gezegd dat het "eeuwigdurend" zou zijn (Num. 25:13). Het land Kanaän werd gegeven als een "eeuwig bezit." In Klaagliederen 5:19 staat "voor eeuwig en eeuwig" gelijk aan "geslacht tot geslacht." De inwoners van Palestina zouden "voor altijd" lijfeigene zijn (Lev. 25:46). In Num. 18:19 zijn de hefoffers van de heilige dingen een verbond "voor altijd." Caleb verkreeg zijn erfenis "voor altijd"(Joz. 14:9). En het zaad van David zal zijn troon en zijn huis "voor altijd" moeten verdragen; ja, het Pascha zal "voor altijd" gehouden worden en in Jesaja 32:14 zullen "de forten en torens grotten zijn voor altijd, tot de geest op ons wordt uitgestort." Zo wordt in Judas 7 van Sodom en Gomorra gezegd dat ze onder de wraak van eeuwig (aionisch) vuur zullen lijden, wat wil zeggen: hun tijdelijke omverwerping door vuur, want zij hebben een besliste belofte van uiteindelijk herstel (Eze. 16:55).
En het koninkrijk van Christus moet "voor altijd" duren, maar toch wordt ons nadrukkelijk verteld dat ook dit koninkrijk zal eindigen (1 Kor. 15:24). Ja, citaat kan aan citaat toegevoegd worden, zowel uit de Bijbel als van vroege auteurs*2, om deze beperkte betekenis van aion en daarvan afgeleide woorden te bewijzen. Maar er is waarschijnlijk al voldoende gezegd om aan te tonen dat het geheel onmogelijk is, ja zelfs absurd, vol te houden dat enige gedachte aan eindeloze duur noodzakelijk is of algemeen aangenomen wordt voor zowel aion als aionios.
Verder: indien deze vertaling van aionios met "eeuwig," in de zin van eindeloos, juist is, dan moet aion eeuwigheid betekenen, dat wil zeggen: een eindeloze duur. Maar door het zo weer te geven zouden we de Schrift reduceren tot een absurditeit. In de eerste plaats zou je keer op keer moeten spreken van de "eeuwigheden." We kunnen ons voorstellen wat "eeuwigheid" is, maar wat zijn "eeuwigheden"? Je kunt niet meer dan één eeuwigheid hebben.
Laat me het dilemma helder stellen. Of aion betekent eindeloze duur als haar noodzakelijke of op z'n minst gewone betekenis, of het doet dat niet. Indien het dat wel doet rijzen de volgende problemen:
- Hoe, als het een eindeloze periode betekent, kan aion een meervoud hebben?
- Hoe kwam het dat zulke zinsneden gebruikt werden als die welke herhaaldelijk in de Schrift voorkomen, waar aion aan aion is toegevoegd, als aion van zichzelf oneindig zou zijn?
- Hoe zijn zinsneden als "aion" of "aionen" en "DAARNA" mogelijk? ton aiona kai ep aiona kai eti: eis tous aionas kai eti. -- Zie (Sept.) Ex. 15:18; Dan. 12:3; Micha 4:5.
- Hoe is het mogelijk dat we herhaaldelijk lezen van het einde van de aion? Matt. 13:39,40,49; 24:3; 28:20; 1 Kor. 10:11; Heb. 9:26.
- Tenslotte: indien aion eindeloos zou zijn, waarom wordt het dan keer op keer toegepast op wat strikt een einde heeft? Mar. 4:19; Hand. 3:21; Rom. 12:2; 1 Kor. 1:20, 2:20, 2:6, 3:18, 10:11, enz. Maar indien aion niet begrensd is, welk recht hebben we dan het bijvoeglijke aionios (wat voor z'n betekenis afhankelijk is van aion) weer te geven met de termen "eeuwig"(wanneer gebruikt als het equivalent van "eindeloos") en "eeuwigdurend?
Ja, onze vertalers hebben echt verdere schade toegebracht aan hen die alleen hun Engelse Bijbel (en dat geldt ook voor onze Nederlands vertalingen;WJ) kunnen lezen. Ze hebben een zeer belangrijke leerregel helemaal verduisterd, die van de "tijden." Dit, eenmaal ten volle begrepen, werpt een vloed van licht op het plan van verlossing en op de methode van de goddelijke werking.
In deze herhaalde gevallen [van de verschillende combinaties van de termen aion en aionios in het Grieks] moet er een bepaald doel zijn in het gebruik van deze speciale termen en we moeten diep spijt hebben van de oneerlijkheid en inconsistentie die in het geval van aion onze vertalingen bezoedelt en oneerlijk weergeeft. Zo zou het interessant zijn te vragen op welk principe onze Herzieners zich baseerden om in één korte brief dit ene woord, aion, te vertalen met VIJF verschillende woorden, Efeze 1:21; 2:2,7; 3:11,21, met "wereld," "loop," "tijd," "eeuwig," "voor altijd." Zo zijn de kronkelende wegen van onze leraren en onze vertalers.
*1 "Het woord op zichzelf, of het nu bijvoeglijk of als zelfstandig naamwoord gebruikt wordt, betekent nooit eindeloos - Canon Farrar.
"Het begrip "eeuwigheid", in de Semitische talen, is dat van een lange duur en series van tijden." Rev. J.S. Blunt - Dictionary of Theology.
"Het is algemeen bekend," zegt Bisschop Rust, "dat de Joden, of ze nu schreven in het Hebreeuws of in het Grieks, met olam (het Hebreeuwse woord dat overeenkomt met aion) en aion een opmerkelijke periode en duur bedoelen, of het nu gaat over leven of bedeling of politiek." ... "Het woord aion wordt in de Schrift, of elders, nooit gebruikt in de zin van eindeloosheid (gewoonlijk eeuwigheid genoemd betekende het altijd, zowel in de Schrift als daar buiten, een periode van tijd; hoe zou het anders een meervoud kunnen hebben - hoe zou men kunnen spreken van de aionen en van de aionen van de aionen, zoals de Schrift doet? - C. Kingsley.
"Zo werden de wereldse spelen, die elke eeuw gehouden werden, door de Grieken "aionisch" genoemd." - Zie Huet, Orig. ii. pag. 162.
*2. "Zo noemt Jozefus de tempel van Herodes "aionisch," die in feite verwoest werd toen hij schreef. Philo gebruikte nooit aionios voor eindeloze duur.
